Ἀπό τίς 5 Νοεμβρίου, ὅταν ὁ ὑπουργός Περιβάλλοντος Γ. Μανιάτης ὑπέγραφε τήν ΚΥΑ γιά τήν ἀντιμετώπιση ἐπεισοδίων ἀπό αἰωρούμενα σωματίδια τῆς ἀτμόσφαιρας, ἔπρεπε νά περάσουν 7 ἑβδομάδες γιά νά ἀνακοινωθοῦν κάποια ἡμίμετρα. Στό μεταξύ ἡ κατάσταση ἀνά τή χώρα ὅλο καί χειροτερεύει, μέ ἕνα πλῆθος πρόσφατων δημοσιευμάτων στόν ἀθηναϊκό Τῦπο νά ἐπισημαίνει τούς τεράστιους κινδύνους. Ὅπως:

«Σέ συστάσεις στίς εὐπαθεῖς ὁμάδες λόγῳ αἰθαλομίχλης, μέ τήν αὐξημένη ἀτμοσφαιρική ρύπανση καί τίς προβλέψεις τῆς ΕΜΥ, προχώρησε τό Ὑπουργεῖο Ὑγείας. Ὅπως ἀναφέρει ἡ ἀνακοίνωση, ἄτομα μέ ἀναπνευστικό πρόβλημα ἤ καρδιοπαθεῖς, καθώς καί παιδιά θά πρέπει νά περιορίσουν κάθε ἔντονη σωματική δραστηριότητα…»
Ἄλλο: «τά ὑπουργεῖα Ὑγείας καί Περιβάλλοντος εἶχαν ἐκδώσει καί δεύτερη σύσταση μέσα σέ μία ἑβδομάδα γιά τή χρήση τῶν τζακιῶν. Οἱ πολίτες πάντως παρά τήν ὁδηγία «νά περιορίσουν κατά τό δυνατόν τήν ἄσκοπη χρήση τζακιῶν» – λόγῳ τῆς συσσώρευσης ἀτμοσφαιρικῆς ρύπανσης – λόγω τοῦ τσουχτεροῦ κρύου ἀναγκάστηκαν νά ἀνάψουν τά τζάκια τους…»
Κι ἄλλο (17/12): «Ἴχνη ραδιενεργοῦ καισίου, σέ πολύ μικρές μή ἀνησυχητικές συγκεντρώσεις, ἀνιχνεύτηκαν στήν ἀτμόσφαιρα τῆς Θεσσαλονίκης, ἀπό ἐρευνητική ὁμάδα τοῦ ΑΠΘ, ἡ ὁποία ἀποδίδει τό γεγονός στήν καύση ξύλου σέ τζάκια καί ξυλόσομπες (…) τό ραδιενεργό στοιχεῖο ἀπορροφήθηκε ἀπό τά δέντρα ὁρισμένων περιοχῶν τῆς Βόρειας Ἑλλάδας, μέσῳ τοῦ νέφους πού κατακάθισε στό ἔδαφος τήν περίοδο τοῦ πυρηνικοῦ ἀτυχήματος τοῦ Τσέρνομπιλ τό 1986 (…) Οἱ ἐπιστήμονες ἐφιστοῦν προσοχή στή διαχείριση τῆς στάχτης καί συμβου- λεύουν τούς κατόχους τζακιῶν νά μή σηκώνουν σκόνη κατά τόν καθαρισμό τῆς ἑστίας…»
Ἔτσι λοιπόν ἔχουμε ὄχι μόνο τούς κλασικούς ρύπους ἀλλά καί τούς ραδιενεργούς νά μᾶς ἀπειλοῦν μέ καρκῖνο κι ὄχι μόνο! Ποιός γνωρίζει ὅμως τί πραγματικά συμβαίνει; Καί γιά νά ἔρθουμε στά καθ’ ἡμᾶς, Ξάνθη καί Ἀλεξανδρούπολη διαθέτουν τοὐλάχιστον σταθμούς μέτρησης τῆς ἀτμοσφαιρικῆς ρύπανσης, μάλιστα ὁ καθ. Δ. Ραψομανίκης τοῦ ΔΠΘ ὄχι μόνο διαθέτει ἀεροσκάφος γιά συλλογή στοιχείων μά καί ἔφερε πρόσφατα στήν Ξάνθη μηχανήματα ἀξίας 800.000 εὐρώ. Βεβαίως λείπει ἡ δυνατότητα ἐπεξεργασίας τῶν στοιχείων καί στατιστι-κῆς ἐκτίμησης τῶν ἰατρικῶν δεδομένων ἀλλά μήπως τί ὑπάρχει ὁλοκληρωμένο στή χώρα; Καί μπορεῖ τό πολύ χαμηλό καίσιο νά μήν εἶναι ἡ σοβαρότερη ἀπειλή γιά τήν δημόσια ὑγεία ἀλλά ποιός θά πεῖ ὑπεύθυνα τί γίνεται μέ τέτοια καύση βιομάζας σέ μή πιστοποιημένα τζάκια, σόμπες κτλ; Μήπως ὁ καρκῖνος πού σαρώνει στήν περιοχή ἡλικίες κάτω τῶν 50 σχετίζεται μέ τά μικροσωματίδια πού ἀναπνέουμε; Ὅταν οἱ συγκεντρώσεις ὀργανικοῦ καί στοιχειακοῦ ἄνθρακα φτάνουν 10 φορές πάνω ἀπό ὅ,τι πρίν 3 χρόνια, πῶς νά μήν σκέφτεσαι τούς 2.000 θανάτους στό Λονδῖνο πρίν 60 χρόνια; Μόλις τόν περα-σμένο Ὀκτώβρη ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμός Ὑγείας ἀνακοίνωνε ὅτι ἡ ἀτμοσφαιρική ρύπανση εἶναι ἡ βασική περιβαλλοντική αἰτία γιά τόν καρκίνο τοῦ πνεύμονα καί ξέρουμε ὅτι ἡ χαρτογράφηση τῆς ρύπανσης αὐτῆς ἁπλᾶ δέν ὑφίσταται στή χώρα μας (ἐπρόκειτο νά ξεκινήσει τοῦτες τίς ἑβδομάδες).
Πόσο ἥσυχοι μποροῦμε λοιπόν νά κοιμόμαστε; Καί πῶς μπορεῖ ἕνας θεσμός ἤ φορέας (δῆμος, Περιφέρεια, Πανεπιστήμιο…) πού μέχρι σήμερα παραμένει ἁπλός θεατής νά θεωρεῖ πώς ἔπραξε τό καθῆκον του;