-
30
May
Προ λίγων ημερών ο τελοσπάντων πρωθυπουργός μας θριαμβολόγησε από την Αλεξανδρούπολη για τον σταθμό LNG που θα κατασκευαστεί με ευρωχρηματοδότηση στα 6,2 μίλια από την θρακική ακτή δηλ. έξω (!) από τα χωρικά μας ύδατα. Αναμένεται η λειτουργία του σε 1,5 χρόνο, εξυπηρετεί τις αμερικανικές εξαγωγές (πανάκριβου) σχιστολιθικού αερίου στην Ευρώπη κι ο Μητσοτάκης αμόλυσε πλήθος πομφόλυγες, παρουσίᾳ των ξένων επισήμων (Πέτκωφ, Κοβατσέφσκι, Βούτσιτς, Μισέλ). Είχε λχ το θράσος να αναφερθεί σε πρωτοβουλίες «μακριά από αδιέξοδους ανταγωνισμούς» ενώ μιλούσε για «εκβιασμούς της Μόσχας» και «ταχύτατη απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο»! Στο παγιωμένο πια κλίμα του λυσσαλέου αντιρωσισμού αυτά δυστυχώς δεν ξενίζουν. Αξίζει όμως να δούμε εν τάχει την 30χρονη πορεία της ελληνικής Θράκης, την πλατωνική σχέση της με τη Ρωσία και το σημερινό πέρασμά της απέναντι, μαζί βέβαια με όλη τη χώρα.
Ήμασταν, ως έντυπο και «χώρος», από τους εκείνους που όχι απλώς επιδοκιμάσανε την κυβερνητική επιλογή για τον ρωσοελληνικό αγωγό φυσικού αερίου (South Stream) αλλά και την θεωρήσανε κορυφαίο δείγμα γραφής μιας ελληνικής άποψης για την γεωοικονομία της περιοχής μας. Δυστυχώς και σ’ αυτόν τον τομέα φαίνεται ότι η κυβέρνηση Καραμανλή – ή τουλάχιστον κάποια σεσημασμένα μέλη της – έχει βαλθεί να αναιρέσει ό,τι καλό έχει πράξει, εκθέτοντας παράλληλα τους ουδέτερους πολίτες που κάποια στιγμή επιδοκίμασαν συγκεκριμένες επιλογές της.
