TarkovskyΦτάσαμε λοιπόν ἐδῶ, στό τελευταῖο φῦλλο τοῦ «Ἀντιφωνητῆ». Μιά πορεία 17,5 χρόνων ἔφτασε στό τέρμα της αἰσίως καί δέν μποροῦμε νά παραπονεθοῦμε. Παρότι ἐρασιτέχνες, παρότι ἐπαρχιῶτες, καταφέραμε νά ἐκφράσουμε ὄχι μόνο τόν δικό μας καημό ἀλλά καί ἕναν κόσμο ἀνά τήν Ἑλλάδα πού δέν ἔβρισκε πουθενά στά ΜΜΕ τήν ἀλήθεια καί τόν ἑαυτό του.
Δέν ξέρω ἄν κάτι μένει ἀπό τό ὅλο ἐγχείρημα, τό ὁποῖο πάντως σέ μιά παρόμοια μορφή θά συνεχιστεῖ, Θεοῦ θέλοντος καί ὑμῶν βοηθούντων, στό Διαδίκτυο. Ὅλοι θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι αὐτό πού κάναμε εἶχε μεγάλη σημασία, ὅτι ἔδειξε κάποιον δρόμο καί ὅτι ὠφέλησε κι ἄλλους ἀπό τούς πρωτεργάτες του. Ἐξαίρεση δέν ἀποτελοῦμε οὔτε σ’ αὐτό. Στά χρόνια πού πέρασαν ἄν κάτι πρωτίστως ὑπηρετήσαμε μέ συνέπεια ἦταν ἡ ἄρθρωση ἑνός καθαροῦ λόγου πάνω στό μειονοτικό ζήτημα τῆς ἑλληνικῆς Θράκης. Χωρίς ὑποκρισίες, χωρίς μισές ἀλήθειες, χωρίς προκαταλήψεις δώσαμε στό κοινό μας τόσο τίς εἰδήσεις όσο καί τόν σχολιασμό τους (ἀφοῦ δέν εἶναι εὔκολο νά ἀναγνωστοῦν σωστά χωρίς ἐμπειρία τοῦ χώρου καί τῶν προσώπων). Μιλήσαμε γιά τό ἐθνικό μας συμφέρον ὅταν κανείς δέν τολμοῦσε νά τό ἀναφέρει καί ἀναδείξαμε τίς ὑπερβολές καί τίς ἐλαφρότητες πού συχνά χαρακτηρίζουν τό εὐαίσθητο στά ἐθνικά θέματα κοινό.

Read the rest of this entry…

Comments Off