Πᾶνε χρόνια πού, ἀπό τήν ὀδυνηρή ἐμπειρία μας μέ τό Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο καί μέ κάποιους “εἰδικούς” περί τήν διοίκησή του, παραφράσαμε τό ὄνομά του ἀφαιρώντας τό ἀρχικό “π”. Ἦταν πολύ μεγάλη ἀπογοήτευση νά βλέπεις τήν ἀκαδημαϊκή τήβεννο ὡς προκάλυμμα νεποτισμοῦ, διαφθορᾶς, τρομοκρατίας καί ἀβελτηρίας… Ὑπῆρχαν μόνον αὐτά; Ὄχι. Δίπλα τους κατάφερνε νά ἐπιβιώνει καί ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα, ἡ πνευματική παραγωγή καί ἡ ἀκαδημαϊκή ἀξιοπρέπεια, σέ ρόλο ζύμης πού ὅμως δέν μποροῦσε νά ζυμώσει τό σύνολο.

Read the rest of this entry…