atzmon2Φίλες καί φίλοι, εὑρισκόµενος ἐνώπιον ἀκροατηρίου ἐντίµου καί πολιτικῶς ἐγγραµµάτου κι ἐπειδή κι ἡ τρέχουσα ἐπικαιρότητα τό καλεῖ, θά ‘θελα νά πῶ ἀνοιχτά µερικά λόγια γιά τό µεῖζον θέµα – ταµπού τῆς σύγχρονης διεθνοῦς πολιτικῆς ζωῆς.

Πολύς λόγος ἔγινε προσφάτως γιά τήν ἀπόσυρση τῶν Ἰσραηλινῶν ἀπό τή Λωρίδα τῆς Γάζας καί µέ τήν ἀφορµή αὐτή γίναµε πάλι µάρτυρες τοῦ τηλεοπτικοῦ σώου «Οἱ αἰωνίως ὑποφέροντες Ἑβραῖοι». Δέν θά σταθῶ στό τί πραγµατικά σηµαίνει ἡ ἀπόσυρση αὐτή καί πόσο διαστρεβλωµένα παρουσιάστηκε, περίπου ὡς… θυσιαστική παραχώρηση τοῦ Ἰσραήλ χάριν τῆς εἰρήνης. Θά περιγράψω ἐν τάχει τό περιβάλλον µέσα στό ὁποῖο ἐπισυµβαίνουν ὅλα αὐτά καί µεῖς καλούµαστε νά ἐπιβιώσουµε ὡς ἐνεργεῖς συνειδήσεις.

- Στό Ἰσραήλ τό Τεῖχος τοῦ Αἴσχους συνεχίζει τήν πορεία του µέσα ἀπό παλαιστινιακά χωριά, χωράφια καί σπίτια, χωρίς νά ζητᾶ κανείς τήν ἐφαρµογή τῆς περσινῆς ἀπόφασης τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου πού τό καταδίκασε ὡς παράνοµο. Ἡ δηµοκρατία στόν νάρθηκα τοῦ ἑβραϊκοῦ – ρατσιστικοῦ κράτους, µέ τό ρεκόρ τῶν περιφρονηµένων ἀποφάσεων τοῦ ΟΗΕ καί τά πυρηνικά ὅπλα πού ὅλοι ξέρουν καί κανείς δέν τολµᾶ ν’ ἀναφέρει…

- Στά Κατεχόµενα ἡ καθηµερινή κόλαση τοῦ γηγενοῦς πληθυσµοῦ τερµατίζεται µόνον ὅταν κάποιος στρατιώτης ἤ ἔποικος πατήσει τή σκανδάλη, πρᾶγµα διόλου σπάνιο. Προνοµιακή µεταχείριση ἀπό τήν ἄποψη αὐτή ἔχουν τά παιδιά – 686 νεκρά σέ 5 χρόνια. Ὁ ἐποικισµός στή Δυτική Ὄχθη στερεώνεται, ἡ Ἀνατολική Ἱερουσαλήµ τµηµατικά καί ντέ φάκτο προσαρτᾶται… Ἄ, φυσικά καί θά δηµιουργηθεῖ Παλαιστινιακό κράτος, ἁπλῶς δέν θέλει βιασῦνες…

- Στίς ΗΠΑ ἡ σιωνιστική – νεοσυντηρητική συµµορία (Πέρλ, Γούλφοβιτς, Φέηθ, Λεντήν, Μπράιεν, Ζακχάιµ, Σέρτωφ, Κάγκαν, Χάας, Φρούµ, Ἄµπραµς, Ἄντελµαν, Γκόλντσµιθ, Λούτβακ, Γκρόσµαν, Βούρµσερ…) πού ἐλέγχει τήν ἀµερικανική διοίκηση βρίσκει τό ἀπαραίτητο ἀποκούµπι της στά ἐλεγχόµενα ΜΜΕ τῶν Λεβίν, Ἄισνερ, Ρέντστοουν, Σουλτσµπέργκερ ὅπου προσφέρουν τά φῶτα τους κάποιοι Χόφµαν, Ποντχόρετζ, Κρίστολ, Μίλλερ, Κοέν, Κραουτχάµµερ… Χύµηξε ἤδη στό Ἰράκ (ὅπου εὐτυχῶς γιά ὅλους µας δυσκολεύεται ἀκόµη) καί σειρά παίρνουν οἱ ὑπόλοιποι ἀντίπαλοι τοῦ Ἰσραήλ στή Μέση Ἀνατολή.

- Στή Ρωσία, µετά τό πλιάτσικο τοῦ αἰώνα, ὅπου ὁ ἀµύθητος πλοῦτος τῆς χώρας χαρίστηκε σέ µία δράκα 8 «ὀλιγαρχῶν», ἐκ τῶν ὁποίων σύµφωνα καί µέ τούς Νew Υork Τimes οἱ 7 (Μπερεζόφσκι, Γκουζίνσκι, Χόφµαν, Ἀµπράµοβιτς, Χανταρκόφσκι, Τσουµπάις…) δέν ἐργάζονταν ἡµέρα Σάββατο, ὁ Πούτιν προσπαθεῖ νά ἰσορροπήσει µεταξύ τῆς δίωξης κάποιων ἀπό τούς µαφιόζους (πού συνήθως καταφεύγουν στή Δύση ἤ στό Ἰσραήλ) καί τῆς ἐπιβίωσης, τῆς δικῆς του µά καί τοῦ ρώσικου ἔθνους.

- Στήν Εὐρώπη, πέρα ἀπό τόν ἔλεγχο µεγάλης µερίδας τῶν ΜΜΕ καί τοῦ χρήµατος, εἶναι τό στῖγµα τοῦ λεγόµενου ἀντισηµιτισµοῦ πού παγώνει ἤ περιθωριοποιεῖ κάθε κριτική στή βαρβαρότητα. Κι ὅταν χρειάζεται καί κατιτίς παραπάνω, αὐτό βολεύεται µέ προβοκάτσιες σάν αὐτές πού εἴδαµε προσφάτως στή Γαλλία µέ αὐτοτραυµατισµούς ραββίνων, ἐµπρησµούς, φανταστικές ἐπιθέσεις στό παρισινό µετρό κτλ.

- Στήν Ἑλλάδα γιά κάποιους λόγους τό κλῖµα δέν εἶναι ἀκόµη τόσο βαρύ. Λίγο ἡ πολύχρονη συµπαράσταση στόν Παλαιστινιακό ἀγώνα, λίγο ἡ ἱστορική µνήµη τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ διάκριση πού τόν χαρακτηρίζει συντελοῦν ὥστε τό µαῦρο νά µήν περνιέται γιά ἄσπιλο λευκό. Δέν παύουν ὅµως καί στόν τόπο µας νά µεταφέρονται τά φληναφήµατα τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, τῶν ἐγκληµάτων ἔκφρασης µίσους, οἱ σοφιστεῖες περί τῶν ἀδικηµένων δηµίων καί ἡ θρησκεία τοῦ Ὁλοκαυτώµατος. Τελευταῖο σύµπτωµα ἡ θρασσεία ἐπίθεση κατά τῆς ὀρθόδοξης πίστης γιατί ἐφόσον ἑδραιώθηκε πάνω σέ πρόσωπο πού σκοτώσαν οἱ Ἑβραῖοι εἶναι… ἀντισηµιτική! Βεβαίως ἡ πολυχρησία κατήντησε ἤδη γελοῖο τόν ὅρο (ἀρκεῖ νά θυµηθοῦµε ὅτι ἔτσι χαρακτηρίστηκε ὥς κι ὁ… Σαρόν λόγῳ τῆς ἀπόσυρσης ἀπό τή Γάζα!) µά δέν παύει νά ἀποτελεῖ φόβητρο γιά κάθε δηµόσιο πρόσωπο.

Νοµίζω πώς ὅσοι καταλαβαίνουµε τό τί κάνει νιάου νιάου στά κεραµίδια ὀφείλουµε µέ σύνεση καί αἴσθηση τῆς πραγµατικότητας νά πάρουµε θέση. Εἶναι εὐνόητος ὁ κίνδυνος νά ταυτιστεῖ κανείς εἴτε µέ τά ψώνια εἴτε µέ τούς φασίστες πού ἀρέσκονται στή σχετική παραφιλολογία. Καί βεβαίως κανένας νοήµων ἄνθρωπος δέν αὐτοστοχοποιεῖται. Ὅµως ἔχουµε χρέος νά συµπαρασταθοῦµε τοὐλάχιστον στίς τίµιες φωνές πού ὑψώνονται κατά τῶν ἀφεντικῶν, συχνά καί µέσα ἀπό τό Ἰσραήλ. Δέν µπορεῖ οἱ ὀρθόδοξοι Ἑβραῖοι τῆς Νeturei Karta νά µιλοῦν γιά τή συνεργασία σιωνιστῶν καί ναζιστῶν ἤ ὁ Νόρµαν Φινκελστάιν νά γράφει γιά τή «βιοµηχανία τοῦ Ὁλοκαυτώµατος» καί µεῖς νά µυξοκλαῖµε στό ἄκουσµα τῆς λέξης Ἄουσβιτς. Δέν µπορεῖ ὁ Ἴλαν Πάπε καί ὁ Γκιλάντ Ἀτζμόν (φωτό) νά ζητοῦν πολιτιστικό µποϋκοτάζ τῆς χώρας τους ἤ ὁ Ἴσραελ Σαµίρ καί ὁ Ἴσραελ Σαχάκ νά ἐκθέτουν τή ρατσιστική βάση τῆς πίστης στόν Γιαχβέ καί µεῖς νά ἐκστασιαζόµαστε µέ τήν ἑβραϊκή πνευµατικότητα. Δέν µπορεῖ ὁ Γιδεών Λεβί νά γράφει στή Χααρέτζ µέ κάθε ἀνατριχιαστική λεπτοµέρεια τήν ἀλήθεια γιά τό Ἀπαρτχάιντ τῆς πατρίδας του ἤ ὁ Μορδεχάι Βανούνου νά µένει 18 χρόνια φυλακή γιά νά σώσει ἀπό τόν πυρηνικό Ἀρµαγεδώνα τήν περιοχή καί µεῖς νά ζυγίζουµε καί τήν τελευταία µας λέξη µήπως καί δέν βγεῖ ἀπολύτως ἰσορροπηµένη ἡ τοποθέτησή µας.

Ἄν σ’ αὐτό πού ὁ Νέλσον Μαντέλα χαρακτήρισε µέγιστο ἠθικό ζήτηµα τοῦ καιροῦ µας ἤ στά ἄλλα ἠθικά µά καί πρακτικά ζητήµατα πού κάθε τόσο ἀνακινεῖ διεθνῶς ἡ παντοδυναµία κάποιων λόµπυ ἡ παρουσία µας εἶναι – ἄς τό ποῦµε – «διακριτική» ἤ συνίσταται σέ µιά τουφεκιά καί ἀµέσως µετά φυγή τροχάδην, φοβᾶµαι πώς οἱ χαρακτηρισµοί πού µᾶς ἁρµόζουν εἶναι ἐλάχιστα κολακευτικοί. Τό «Ἄρδην» ἔδωσε σηµαντική µαρτυρία πρός τή σωστή κατεύθυνση πέρυσι µέ δύο τεύχη του. Κι ἐµεῖς στόν «Ἀντιφωνητή» συνεχῶς ἰσορροποῦµε στήν κόψη τοῦ ξυραφιοῦ, ἐκµεταλλευόµενοι τό µικρό εἰδικό µας βάρος. Κι ἄλλοι φίλοι, ἐδῶ παρόντες, κάνουν συχνά ὅ,τι περνάει ἀπό τό χέρι τους. Θέλω νά πῶ: Ὅσο τοὐλάχιστον ἡ ἐµπεδωµένη στήν πράξη ἀντίληψη περί τῆς ἑβραϊκῆς ἀνωτερότητας δέν ἔχει γίνει ἀκόµη ἀναγκαστικός νόµος, νά γίνουµε περισσότεροι καί νά γίνουµε τολµηρότεροι!

(Κ.Κ., 26-8-05, Μόλυβος Λέσβου, ἐτήσια σύναξη ΑΡΔΗΝ)

none