Ξεκινᾶμε σήμερα, ἀγαπητοὶ φίλοι, ἕνα μεγάλο ἀφιέρωμα στὴ σύγχρονη ἑλληνικὴ πολιτικὴ καὶ μάλιστα ἐκτάκτως – ἔτσι γιὰ νὰ πρωτοτυπήσουμε – μὲ μαθήματα Θετικῶν Ἐπιστημῶν. Μὲ τὶς Θεωρητικὲς θὰ καταπιαστοῦμε σὲ ἑπόμενο φῦλλο…

Read the rest of this entry…

     Ἐγὼ σήμερα, ἀγαπητοὶ μοὐ φίλοι, εἶχα σκοπὸ ἀρχικὰ νὰ σᾶς πῶ μόνο τὸν πόνο μου, ξαφνικὰ ὅμως μέ βρῆκε ἕνας πειρασμὸς στὸν ὁποῖο δὲν μπόρεσα νὰ ἀντισταθῶ. Γι’ αὐτὸ καὶ θὰ ξεκινήσω μέ νέο ἀφιέρωμα σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ ἀγαπημένα μου πουλέν, τὸν μεγάλο τηλεοπτικὸ auteur τῆς ἀγάπης, ποὺ ὅπως αἴφνης πληροφορήθηκα ἐπανακάμπτει ὁσονούπω στὶς μικρὲς μας ὀθόνες μέ τὴν προσφιλή του θεματολογία (ἔ, αὐτὴν ξέρει, αὐτὴν ἐμπιστεύεται), δηλαδὴ τὸν ἀπαγορευμένο ἔρωτα – καὶ μάλιστα αὐτὴ τὴ φορὰ ἑνὸς μαθητῆ καὶ μιᾶς καθηγήτριας!

     Ἔχω τὴν ἐντύπωση ὡστόσο ὅτι ὅσο πάει καὶ τὴ χάνει τὴν ἔμπνευσή του τὸ παλικάρι. Σιγὰ πιὰ δηλαδὴ τὴν πρωτοτυπία! Ἁπλὴ καθηγήτρια μέ ἁπλὸ μαθητή, μωρέ; Οὔτε κὰν δηλαδὴ Λυκειάρχης μέ Πρόεδρο Δεκαπενταμελοῦς; Ἢ Προϊσταμένη τῆς Δευτεροβάθμιας μέ ὑστερήσαντα σὲ 7 μαθήματα, ποὺ ὅμως ἀποφοίτησε μέ βαθμὸ 9,5 (καὶ πέρασε μετὰ στὸ Δημοκρίτειο μέ ὑποτροφία); Ἔ, βάλτου λίγο χρῶμα, ρὲ Μανοῦσο, μή μᾶς ξενερώνεις! Ἐγὼ δηλαδὴ θὰ στὰ λέω;

Read the rest of this entry…

     Δὲν σᾶς κρύβω, ἀγαπητοὶ φίλοι, ὅτι ἐγὼ τὶς τελευταῖες μέρες εἶχα ἀρχίσει νὰ ψυχοπλακώνομαι! Ἕνα καλοκαίρι τὴν περάσαμε ζάχαρη, μὲ μάσες, ξάπλες, κολύμπι καὶ ἀρκετὰ ἀκόμη τοπικὰ extreme sports γεμάτα ἔνταση (π.χ. τὸ νὰ ὁδηγᾶς κάνοντας σλάλομ ἀνάμεσα ἀπ’ τὶς λακκοῦβες καὶ νὰ πέφτεις σὲ συνεχῆ ἀδιέξοδα ψάχνοντας νὰ βρεῖς ποιὸς δρόμος ΔΕΝ εἶναι κλειστὸς γιὰ ἔργα ἢ τὸ νὰ περπατᾶς νύκτωρ στ’ ἀκροδάχτυλα διὰ τὸν φόβον τῶν ἀναρίθμητων ἀδέσποτων σκύλαρων τῆς πόλης, σιγοτραγουδώντας ἀσφαλῶς τὸ κλασσικὸν τοῦ Μίκη «τοῖχο-τοῖχο μὲς στοὺς δρόμους / πάω τῆς Κομοτηνῆς / κι εἶμαι μὲς στὴν ἀγωνία / πότε σκύλε θὰ μὲ δεῖς»)! Γιὰ τέτοιες τρελὲς περιπέτειες μιλάω! Ἀλλὰ τί κάθομαι καὶ σᾶς λέω τώρα! Ποῦ νὰ τὰ καταλάβετε ἐσεῖς αὐτά ἄν δὲν εἶστε Κομοτηναῖοι! Τέτοια ἀπίστευτη ἔκρηξη ἀδρεναλίνης μόνον ὅσοι παρεπιδημοῦν στὸ κλεινὸν θρακικὸν Σκύλο-λακκουβο-ἄστυ μποροῦν νὰ τὴν αἰσθανθοῦν!

     Πέρα ὅμως ἀπὸ τὴν περιπέτεια, γέλασε μέσα στὸ καλοκαίρι καὶ τὸ χειλάκι μας μὲ ὁρισμένα γραφικὰ συμβάντα, ὑπέροχης ἐξωτικῆς καφρίλας σημαντικά: ἀπὸ τὶς δηλώσεις Ἀλαβάνου ὑπὲρ τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων (γιὰ τὰ ἄλλα ἐξόχως ἐπίκαιρα καὶ καυτὰ προβλήματα τῆς σκοταδιστικῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ποὺ βρίσκονται ἤδη στὴν ἀτζέντα του, ὅπως ὁ κλειτοριδικὸς ὀργασμὸς τῆς bisexual ἰνδονησιακῆς πεταλούδας, τὰ κοινωνικὰ δικαιώματα τῆς λεσβίας ταραντούλας καὶ ἡ καταδίκη του ἀναχρονιστικοῦ ἐθίμου τῆς ἀναγκαστικῆς παρθενορραφίας στὴν ξεπαρθενιασμένη ἀμοιβάδα, ὁ Πρόεδρος θὰ τοποθετηθεῖ ἀπὸ Σεπτέμβριο) ὥς τὶς ἐπετειακὲς ἐκδηλώσεις γιὰ τὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὶς γενέθλιες τοῦρτες ποὺ ἀνέμελη καὶ πανευτυχὴς ἔκοβε ἡ (very) Φάνη Πετραλιᾶ. Καὶ καλὰ αὐτὴ ἡ τούρτα προφανῶς ἕνα κεράκι εἶχε μόνο, ὅποτε ἦταν καὶ εὔκολο νὰ τὴ φτιάξουνε. Στὴν τούρτα μὲ τὴν ὁποία θὰ γιορτάσει κάποτε ἡ Ἑλλάδα τὴν ἀπόσβεση τῆς χασούρας ἀπ’ ὅλην αὐτὴν τὴν ἱστορία θὰ ἤθελα νὰ ξέρω πῶς θὰ τὰ χωρέσουνε τόσα κεριά! Πῶς θὰ τὴν κάνουνε δηλαδή; Πενταόροφη;

Read the rest of this entry…

     Βρισκόμαστε πιὰ στὰ μισά τοῦ 2005, ἀγαπητοὶ φίλοι, καὶ αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὰ πολιτικὰ μας δρώμενα εἶναι πραγματικὰ πρωτοφανές! Ἀπὸ τὴ μία ἔχεις μία κυβέρνηση ποὺ τὶς μονὲς μέρες ἀνακοινώνει ἀντιλαϊκὰ μέτρα καὶ τὶς ζυγὲς ὑποπίπτει σὲ γκάφες, ἀλλὰ γιὰ πρώτη φορά στὰ χρονικὰ ἡ ἀντιπολίτευση δὲν μπορεῖ αὐτὸ νὰ τὸ ἐκμεταλλευτεῖ, γιατί καὶ σ’ αὐτὴν ἐπικρατεῖ τὸ ἴδιο ἀκριβῶς ἀλαλούμ! Ἔ, κι ἔπειτα εἶναι καὶ ἡ τηλαυγὴς προσωπικότητα τοῦ προέδρου της, ἔ; Ποιὸς νὰ πιστέψει τώρα ὅτι ἐτοῦτος εἶναι ἱκανὸς κάποια στιγμὴ νὰ κυβερνήσει τὴ χώρα; Πλάκα μοῦ κάνετε; Ἐδῶ δὲν μπορεῖ νὰ κυβερνήσει ὄχι μόνο τὸ κόμμα του, ἀλλὰ οὔτε κἄν τὴν ἴδια του τὴ γλῶσσα!

     Πάντως σὲ σχέση εἰδικὰ μ’ αὐτὸ τὸ τελευταῖο, ὑπάρχει, ρὲ παιδιά, κάτι ποὺ ἐμένα τοὐλάχιστον μέ ἀπασχολεῖ πιὰ πολὺ ἔντονα: ὅσο περνάει ὁ καιρός, ὅλο καὶ περισσότερο πείθομαι γιὰ τὸ ὅτι ἡ ἐκλογὴ προέδρων στὸ ΠΑΣΟΚ τὰ τελευταῖα χρόνια ποὺ ἔχουν διδαχθεῖ τὴν ἑλληνικὴ σὲ τεχνικὸ γυμνάσιο στὰ Τίρανα (σ.σ. νυχτερινό), δὲν μπορεῖ ὡς γεγονὸς νὰ εἶναι τυχαία! Λέτε, μωρέ, νὰ ὑπάρχει πλέον στὸ καταστατικό τοῦ κόμματος καμμιά σχετικὴ ποινικὴ ρήτρα καὶ νὰ μήν τὸ ξέρουμε; Γιατί ἀλλιῶς, ρὲ γαμῶτο, δὲν μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ!

Read the rest of this entry…

     Ἐγὼ σήμερα, ἀγαπητοὶ φίλοι, εἶχα σκοπὸ νὰ προβῶ σὲ ἐκτενὲς ἀφιέρωμα στὸν μέσῳ Giorgaki σοσιαλιστικὸ μετασχηματισμὸ τοῦ ΠΑΣΟΚ μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐκπάγλου θυμηδίας ἐκθαμβωτικὲς μαλ… (σκοῦπες, φαράσια, κλεψύδρες, κλπ.). Μετὰ ὅμως ἤρθανε οἱ πρωτομαγιάτικες γελοιότητες τῆς ἑτέρας συμμωρίας (τῆς κυβερνητικῆς) καὶ ξενέρωσα ἐντελῶς…

     Ἔχασα λοιπὸν τὸ κέφι μου καὶ γιὰ τὶς κλεψύδρες καὶ γιὰ τὶς κλεψίνοιες! Καὶ μέχρι καὶ τὴν ἔρευνά μου παράτησα στὴ μέση, γιὰ τὰ ἄλλα δῶρα ποὺ ἔλαβε στὴ γιορτὴ του ὁ Πρόεδρος, μετὰ τὸ ἀεροπλανάκι τῆς μικρῆς Μαρίας! (Ὅποτε ἔτσι βεβαίως χάσατε κι ἐσεῖς τὴν εὐκαιρία νὰ μάθετε ποιοὶ τοῦ πήρανε Γιοῦ- Γκί-Ο, ποιοὶ PLAYMOBIL καὶ ποιὸς παπάκι γιὰ τὸ μπάνιο)…

     Τί νὰ κάνω ὅμως, ρὲ παιδιά; Δὲν φταίω ἐγώ! Ἔσκασε στὸ μεταξὺ πάλι μύτη τὸ τσίρκο τῶν ἀλληλοσυγκρουόμενων – σὰν τ’ αὐτοκινητάκια τοῦ λούνα πὰρκ – ὑπουργῶν καὶ ὑφυπουργῶν καὶ μᾶς ἄφησε ξανὰ ἄφωνους! Καὶ ἔτσι ἀκριβῶς ἦταν ποὺ ἄφησα στὴ μέση τὸν ὕμνο τῆς κλεψίνοιας. Καθότι μὲ πρόκανε ἡ ἄνοια…

Read the rest of this entry…

     Τηλεοπτικών αποβλήτων συνέχεια σήμερα, αγαπητοί φίλοι, και…μη μου λέτε αντίο! Ε, να μην πούμε δηλαδή και λίγα λόγια για το βλακώδες Βίπερ Νόρα μιας καθ’ ολοκληρίαν ατάλαντης, όπερ και ανεσύρθη άφνω από την έως τώρα συνήθη του θέση (κάδος ανακύκλωσης χαρτιού), για να γίνει σήριαλ στα επιδέξια χέρια του τηλεοπτικού βάρδου της αγάπης;

     Έτσι ήταν λοιπόν που ο μέγας auteur των «Ψιθύρων», των «Αγγιγμάτων» και των πάσης φύσεως υπόλοιπων ιλουστρασιόν χαμουρεμάτων, επανέκαμψε στο προσκήνιο μ’ έναν ακόμη απαγορευμένο έρωτα! Μετά την τσιγγάνα, τον αρχιμανδρίτη και τον Αλβανό, ήγγικεν πλέον η ώρα και του εκ Θράκης μουσουλμάνου! Που – φευ – τα μπλέκει ο δύστηνος με τιμία, πλην κομμάτι σουρτουκοπαλούκα κόρη εξ Αθηνών, όθεν και εγένετο το «έλα να δεις» και το «γαία πυρί μιχθήτω»!

Read the rest of this entry…

     Καλά, για σας δεν ξέρω, αγαπητοί φίλοι, αλλά εγώ από Κυριακή βράδυ κι έπειτα περνάω μέρες κρασιού και λουλουδιών! Που κι εγώ ο ίδιος δηλαδή απορώ με τον εαυτό μου…

     Γιατί εντάξει, το να ουρλιάξω κομμάτι απ’ τη χαρά μου ανήμερα Κυριακής με το θεαματικό σιχτίρισμα που υπέστησαν τα Ηνωμένα Εκσυγχρονιστικά Ρεζίλια, το περίμενα! Αλλά έλεγα «Άντε, αύριο θα ξημερώσει και θα μου περάσει»! Τίποτα όμως, βρε! Εκεί αυτό το πράμα, αμείωτο! Για τέτοια ηδονή μιλάμε τώρα, που ούτε οι φανατικότεροι Νεοδημοκράτες δεν την ένιωσαν! Και το χειρότερο απ’ όλα είναι πως δεν ντρέπομαι και να το ομολογήσω, ε; Είδατε πού μας κατάντησαν τόσα χρόνια οι καθ’ υποτροπήν γιαλαντζί σοσιαλιστές;

Read the rest of this entry…

     Πανικόβλητος επανακάμπτω σήμερα, αγαπητοί φίλοι, στα Απόβλητα και πιάνω αμέσως δουλειά, καθώς, όπως αποδείχτηκε, δεν είναι να λείπει κανείς καθόλου τέτοιες εποχές! Εδώ λίγες μέρες λείψαμε και μαζεύτηκε τέτοιο σκουπίδι, που κοντεύει να μας πνίξει…

     Και ο λόγος φυσικά για το ΠΑΣΟΚ και (κυρίως) για το ψηφοδέλτιο επικρατείας του! Που αυτό, ρε παιδιά, δεν είναι ψηφοδέλτιο, ο Μπουκλουτζάς είναι! Τέτοιο σκουπιδαριό μαζεμένο πραγματικά δεν το έχουνε ξαναδεί τα ματάκια μας…

     Πρώτη-πρώτη η Ellinis υπότροπος και ακολουθούν Δαμανάκη, Ανδρουλάκης – ο γνωστός και ως Π^ν (=Παπάρας στη Νιοστή) – Μάνος και Ανδριανόπουλος! Και αν σκεφτείτε ότι στη «μεγάλη προοδευτική παράταξη» (μη χέσω!) έχει πάει και ο Κουναλάκης, ενώ βρίσκονται ήδη από καιρό εκεί  Κοντογιαννόπουλος και Μπίστης με την ΑΕΚΑ (Ασυνάρτητη Ένωση Κατιμάδων Αριστεράς) και συνυπολογίσετε ακόμη κι όλα τα ούτως ή άλλως υπάρχοντα ιθαγενή ανθυποσκύβαλα, έδεσε εντελώς το γλυκό…

Read the rest of this entry…

     Όπως θα έχετε σίγουρα παρατηρήσει, αγαπητοί φίλοι, η παρούσα στήλη (επειδή ακριβώς σέβεται τον εαυτό της και τον…τίτλο της) πάντοτε σχεδόν αφιερώνεται κατά ένα τουλάχιστον μέρος της στον αξιότιμο δήμαρχο Σαπών. Σήμερα όμως λέμε να πρωτοτυπήσουμε:  θα του την αφιερώσουμε λοιπόν ΟΛΟΚΛΗΡΗ…

     Και συγγνώμη κιόλας ρε παιδιά, αν το παρακάνω, αλλά δεν φταίω εγώ! Εκείνος με αναγκάζει! Με άλλα λόγια, δεν είμαι εγώ κακός, αυτός είναι Χαριτόπουλος!

     Τι φταίω δηλαδή εγώ, όταν πρωί πρωί με την τσιμπλάρα στο μάτι τον ακούω στο ραδιόφωνο να μιλάει περιχαρής για το πόσο περιποιήθηκε τους μαντρωμένους στο στάδιο Σαπών 160 λαθρομετανάστες (της γνωστής ιστορίας) και «για τις μπάλες που τους μοίρασε για να παίξουν»; Σας τ’ ορκίζομαι, παιδιά, το είπε και αυτό, με τ’ αυτιά μου τον άκουσα. Αφού μιλάμε ότι απ’ τα γέλια μου εκτοξεύτηκε η τσίμπλα στο ταβάνι…

     Θα μου πείτε τώρα βέβαια, εντάξει, σε καιρό Μουντιάλ βρισκόμασταν κι ο δήμαρχος είναι πάντα πιστός στο πνεύμα των ημερών. Κι ευτυχώς να λέτε που ήτανε το Μουντιάλ του ποδοσφαίρου. Φαντάζεστε δηλαδή να ήτανε κάνα παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάντμιντον;  

     Πολύ μου άρεσε όμως κι αυτό το εκπάγλου κάλλους που μας ετοιμάζει για τη δήθεν αρχαία γέφυρα της Αρίσβης. Όχι βέβαια ότι κατά τα άλλα μου προκάλεσε την παραμικρή έκπληξη. Τι νομίζετε δηλαδή, ότι σας παραμυθιάζω, όταν τον αποκαλώ Νεομέδικκο; Ο άνθρωπος είναι πραγματικός μαικήνας των γραμμάτων και των τεχνών και μάλιστα χωρίς καμία εξαίρεση. Γιατί λοιπόν νομίζετε ότι θα του ξέφευγαν η Ιστορία και η Αρχαιολογία;

     Με τη διαφορά βέβαια ότι τα ιστορικά του ενδιαφέροντα έχουν προφανώς τόση σχέση με την ιστορική αλήθεια, όση και οι…σεναριογράφοι της «Ζίνας». Και δεν είναι βέβαια μόνο η εν λόγω κοτσάνα για τη γέφυρα που οδηγεί στο παραπάνω συμπέρασμα. Την άλλη τη μπαρούφα με τους «Σαπαίους τοξότες» την ξεχάσατε δηλαδή;

     Το διευκρινίζω για τους μη παρεπιδημούντας τα Θρακώα και ως εκ τούτου μη γνωρίζοντας: έμβλημα του Δήμου Σαπών είναι εδώ και πολύ καιρό ο Σαπαίος τοξότης, που παραπέμπει στο αρχαίο θρακικό φύλο των Σαπαίων και προφανέστατα αφήνει αιχμές για την μακραίωνη Ιστορία των Σαπών. Η ασήμαντη λεπτομέρεια βεβαίως είναι ότι οι μόνοι Θράκες που κατοικούσαν στον σημερινό νομό Ροδόπης ήταν οι Κίκονες, ενώ οι Σαπαίοι ζούσαν στα δυτικά του κάτω ρου του Νέστου και φυσικά ουδεμία σχέση είχαν με την περιοχή. Η πιθανότητα να τους διακτίνισε προς τα εδώ κάποιος αρχαίος πρόγονος του Χαριτόπουλου δια των θαλάμων μεταφοράς του «Εντερπράιζ» δεν μπορεί βεβαίως να αποκλεισθεί, καλύτερα να την αφήσουμε όμως ως αντικείμενο έρευνας για τον ιστορικό του μέλλοντος…

     Τέτοια φαιδρά λοιπόν υπονοούνται για ένα χωριό, που στην πραγματικότητα δεν είναι παλαιότερο του 17^ου αι. (μαρτυρείται για πρώτη φορά από τον Εβλιγιά Τσελεμπή) και που το αρχικό του όνομα ήταν Σαψί. Μετά την απελευθέρωση της Θράκης το 1920 αντικαταστάθηκαν ως γνωστόν τα τουρκικά τοπωνύμια με ελληνικά κι έτσι από το «Σαψί» προέκυψε το ελληνικότερον «Σάπαι». Ε, μετά ήρθε κι ο Χαριτόπουλος με τους τοξότες του…

     Ανάλογη είναι βέβαια και η περίπτωση της Αρίσβης, που μετονομάστηκε έτσι εις ανάμνησιν του αρχαίου θρακικού ποταμού Αρίσβου. Αυτά όλα προς αποκατάστασιν της αλήθειας, την οποία ουδόλως διστάζουμε να πούμε, την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι αναζητούν «αρχαιότητες» ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν. Φαίνεται όμως τελικά ότι πράγματι, όπως λέει κι η διαφήμιση, παντού υπάρχει ένας μύθος. Ακόμη και στις γέφυρες…

     Πάντως εμένα, ρε παιδιά, ομολογώ ότι με προβληματίζει ενίοτε η ψυχοσύνθεση του ανθρώπου. Από τη μια δηλαδή όλη μέρα αγκαλιές με την Τουρκία και χάδια με τη μειονότητα κι από την άλλη μια κάποια Ιστορία που αφήσανε κι οι Τούρκοι στην περιοχή μετά από πέντε αιώνες κατοχής να την υποβαθμίζουμε δια τοιούτων ψευδοϊστορικών φουμάρων; Τελικά δηλαδή αναρωτιέμαι: τα σκέφτεται πραγματικά όλα αυτά που κάνει ή του βγαίνουν αυθόρμητα;

     Εκτός δηλαδή κι αν έχει συλλάβει το σατανικό σχέδιο να μας πει ότι η εν λόγω γέφυρα είναι και αρχαία και μουσουλμανική (ταυτόχρονα). Μεταξύ μας τώρα δεν το πολυπιστεύω, γιατί αυτό ξεπερνάει τα όρια ακόμη και της επιστημονικής φαντασίας. Από την άλλη όμως είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος είναι ικανός για τα πάντα. Και βάσει όσων προανέφερα για τη σχέση του με τη «Ζίνα», δεν αποκλείεται να δούμε όντως τελικά κανένα νέο επεισόδιο της συγκλονιστικής αυτής ιστορικής σειράς…

     Φαντάζεστε τώρα σκηνικό, ε; Είμαστε στα 500 π.Χ. και οι Μακεδόνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου συνεπικουρούμενοι από τις λεγεώνες του Ιουλίου Καίσαρα και τα θεματικά στρατεύματα του Νικηφόρου Φωκά πολεμούν πάνω στη γέφυρα της Αρίσβης με τους σπαχήδες του σουλτάνου Μουράτ του Β΄, τον οποίο συνδράμουν και τρία τάγματα Αζτέκων. Πολύ χάσιμο, έτσι;

     Κι ενώ η μάχη είναι αμφίρροπη, σκάνε ξαφνικά μύτη απ’ τη μεριά του Άρατου δυο χιλιάδες Σαπαίοι τοξότες, ο Κλεμανσώ αυτοπροσώπως και επίσης οι Μολότωφ-Ρίμπεντροπ ομού μετά μίας αντιπροσωπίας Κινέζων…

     Καλά, για τους Πακιστανούς λαθρομετανάστες που την ίδια ώρα έπαιζαν μπάντμιντον ακριβώς κάτω από τη γέφυρα, θα σας ενημερώσω κάποια άλλη φορά…

                                                                                                  Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

     Καθώς πέρασε η Πρωταπριλιά (και τελειώσανε συνεπώς και τα ψέματα), πήρανε πια να μπαίνουν στη θέση τους και οι τελευταίες ψηφίδες εκείνου του μεγάλου παζλ, που ξεκίνησε τότε στη Ν. Υόρκη, πριν από επτά περίπου μήνες. Μα επειδή αυτό το παζλ αποτελεί μια πολύ πονεμένη και τραγική ιστορία, για να τύχει της οποιασδήποτε περαιτέρω αναφοράς από μια σκωπτική στήλη σαν κι αυτήν, επιτρέψτε της να μην αφιερώσει ούτε αράδα σήμερα για τα όσα αποτρόπαια γίνονται εκεί κάτω. Θα το πράξει κάποια άλλη φορά, όταν θα έχει πια καταλαγιάσει το μακελειό και θα έχουν μπει στο παζλ και μερικές ακόμη ψηφίδες (όπως π.χ. ο ακριβής ρόλος που θα παίξει ΚΑΙ σε αυτήν την κρίση ο υπερατλαντικός Μεγάλος Αδελφός). Και θα το πράξει εννοείται σε τελείως διαφορετικό ύφος από το συνηθισμένο της. Γιατί πώς αλήθεια να κάνεις πλάκα με όλους τους φουκαράδες της Γης που σφάζονται ή με τον εσμό των φονιάδων, που απ’ τον Σεπτέμβρη και μετά βάλθηκε να τους ξεκληρίσει βαφτίζοντάς τους «τρομοκράτες»; Πλάκα μπορείς να κάνεις μόνο με τις γελοιότητες του αφασικού κοινωνικοπολιτικού μας μικρόκοσμου. Και αυτές δυστυχώς δεν τελειώνουν ποτέ. Ούτε κι όταν κυριολεκτικά καίγεται  όλος ο υπόλοιπος κόσμος.

Read the rest of this entry…

     Επανερχόμενος στα «Τοξικά» μετά από ένα μήνα απαραίτητης…αποτοξίνωσης, θέλω αρχικά να σας ευχηθώ  χρόνια πολλά. Και κυρίως βέβαια, Χριστός ανέστη…

     Αν και φαντάζομαι ότι για τους Πασόκους ουδόλως ανέστη, γιατί αυτοί ακόμη στην Εβδομάδα των Παθών βρίσκονται. Κι έχουν αρχίσει και τα μαθηματικά του τύπου «στους 20 δήμους, 19 ο Κωστάκης, έναν εμείς. Στους 163, πόσους;» και τρελλαίνονται…

     Ε ναι ντε τώρα! Τέτοια μαθηματικά εννοούμε! Μέθοδο των τριών, πρόσθεση, άντε το πολύ και κάνα καπελάκι σε τίποτε κλάσματα για απλοποίηση (που κι αυτό δηλαδή αμφίβολο με το IQ που έχουν)! Τι φανταστήκατε δηλαδή! Λογάριθμους;

     Να, πάρτε για παράδειγμα κείνο το ζωντανό που κατεβαίνει για δήμαρχος Αθηναίων. Και κατεβαίνει μάλιστα τόσο γρήγορα το άτιμο! Πέντε-πέντε τις μονάδες στις δημοσκοπήσεις! Αν και πρόκειται βέβαια «περί ταλαντούχου και ικανού πολιτικού», όπως είπε και η Ντόρα (στο ολονύχτιο πάρτυ που έκανε, μόλις πληροφορήθηκε το όνομα του αντιπάλου της)…

Read the rest of this entry…

     Και τώρα, αγαπητοί φίλοι, ήρθε επιτέλους η μεγάλη στιγμή να σας παρουσιάσουμε το μεγάλο κουίζ των «Τοξικών» με τίτλο «ΠΟΣΟ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΗΣ ΕΙΣΤΕ;». Απαντήστε στις ερωτήσεις και ανακαλύψτε το!

Read the rest of this entry…

    Όπου νάναι εκπνέει ο Γενάρης, λιώσαν και τα χιόνια, αλλά εγώ ακόμη να συνέλθω, φίλοι αναγνώστες, από τον διπλωματικό θρίαμβο της Ουάσιγκτον. Εδώ και δυο βδομάδες τέσσερα ηλεκτροσόκ τη μέρα μου κάνουνε κι ακόμα να βάλω τη γλώσσα μέσα…

    Μα πώς τους αιφνιδίασε, ρε παιδιά, έτσι τους χαζοαμερικάνους το Λιοντάρι του Μαξίμου με την εκπληκτική του τακτική να αυτοκατηγορηθεί για την τρομοκρατία, πριν προλάβουν να τον κατηγορήσουν εκείνοι; Τους την έκανε αυτομάτως ρημαδιό όλη τους την επιχειρηματολογία. Πήγανε καλιά τους οι άνθρωποι…

    Αυτό μάλλον πρέπει να εννοούσε και ο Θουκυδίδης, όταν έγραφε ότι από το να ακολουθούμε τις εξελίξεις, είναι προτιμότερο να τις προλαμβάνουμε…

Read the rest of this entry…

       Οδεύουμε πλέον προς τα Χριστούγεννα και κοσμογονικές αλλαγές συντελούνται στο Pasokogiunanistan. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται να σας πω. Μόνο τη θεια μου την Ελπινίκη να βλέπατε μπροστά στο παγκάρι της Βαγγελίστρας με το κομπιουτεράκι να μετατρέπει τις δραχμές σε ΕΥΡΩ, και θα καταλαβαίνατε. Και να’ χει χυθεί και το λάδι για το ευχέλαιο μες στην τσάντα και να την έχει κάνει λαμπόγυαλο την «Έρημη Χώρα» του Έλιοτ (από το πρωτότυπο φυσικά). Ευτυχώς τουλάχιστον που τον «Οθέλλο» του Σαίξπηρ τον είχε ξεχάσει στην κυρα-Ιουστίνη τη γειτόνισσα, απ’ το απόγευμα που κάναν επανάληψη. Έτσι αυτός τουλάχιστον τη γλύτωσε…

Read the rest of this entry…

      Μπήκε ο Δεκέμβρης κι όλα εξακολουθούν να πηγαίνουν ρολόι στο μικρό Γιουνανιστάν. Σοβαρή κυβέρνηση, στιβαρή αντιπολίτευση, εύρωστη οικονομία, αποτελεσματική παιδεία, αξιόπιστο πρωτάθλημα. Ο Νοέμβρης φεύγει, ο Κόκαλης και ο Λαμπράκης (ξανα)έρχονται.

      Κι όπου να’ ναι βέβαια έρχεται και το ΕΥΡΩ, έτσι; Άντε ένα κουράγιο ακόμη και σε λίγο θα την περάσουμε κοτσάνι με το νέο νόμισμα. Ειδικά μετά το 2065, που θα έχουμε προσαρμοστεί και πλήρως…

Read the rest of this entry…