Ὅπως γράφαµε στό προηγούµενο φῦλλο µας, οἱ ἐξτρεµισµοί κάποιων µειονοτικῶν τῆς Θράκης ξεκίνησαν µέ τόν φερετζέ τῆς ἀνωνυµίας: Ἕνα ἄθλιο κείµενο στό τοπικό δηµοσιογραφικό ὄργανο τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου ἀµφισβητοῦσε τό δικαίωµά µας νά τιµοῦµε ἐπισήµως τήν Ποντιακή Γενοκτονία, καθώς… παρεξηγεῖται ἡ Ἄγκυρα. Λίγο µετά ἔγινε ἕνα βῆµα µπροστά µέ τούς παριστάνοντες τήν σκιώδη κυβέρνηση ὡς «Συµβουλευτική Ἐπιτροπή» καί ὅταν κι αὐτή ἡ ἀνακοίνωση πῆγε στόν βρόντο, καταλήξαµε στό ἀνάλογο φιρµάνι τοῦ Συλλόγου Ἐπιστηµόνων Μειονότητας. Ἔτσι φτάσαµε τό σύνολο σχεδόν τῆς µειονοτικῆς ἡγεσίας νά ἔχει ταυτιστεῖ µέ τήν πιό ξεδιάντροπη ἀπαίτηση καί τόν πιό χυδαῖο ἐκβιασµό σέ βάρος τοῦ Δήµου Κοµοτηνῆς.
Συνοψίζουµε τό «ζήτηµα»: Ὅλη ἡ φασαρία γίνεται, ὑποτίθεται, γιά τήν συµπερίληψη µίας (ἀριθµός: 1) ἐκδήλωσης µνήµης τῆς Ποντιακῆς Γενοκτονίας στίς δεκάδες ἐκδηλώσεις τῶν Ἐλευθερίων τῆς Κοµοτηνῆς πού διοργανώνει ὁ Δῆµος τῆς πόλης κάθε Μάϊο. Μεταξύ ἄλλων λοιπόν γράφει ὁ «Σύλλογος Ἐπιστηµόνων Μειονότητας» γιά τήν «ἐπέτειο προσάρτησης τῆς Θράκης στήν Ἑλλάδα», γιά «προσπάθειες νά τραβηχτοῦν σέ διαφορετική κατεύθυνση φέτος οἱ ἐκδηλώσεις», γιά τήν «προκαταβολική συµφωνία του» (προφανῶς ἐννοώντας µέ τήν διοργανώτρια δηµοτική Ἀρχή), γιά τό «σφᾶλµα» τοῦ Δήµου µέ τίς «ἄσχετες δραστηριότητες», γιά τήν «καλοπροαίρετη συµπεριφορά του» πού «δέν βρῆκε τήν ἐπιθυµητή ἀντιµετώπιση ἀπό τήν διοίκηση τοῦ Δήµου τῆς Κοµοτηνῆς», γιά τήν εὐχή του «νά γίνονται στό ἑξῆς µόνον ἐκδηλώσεις πού προωθοῦν τήν κοινωνική εἰρήνη» καί νά µήν δίνονται εὐκαιρίες σέ «τεχνητές δραστηριότητες»… Τέλος, σάν νά µήν ἔφταναν ὅλα αὐτά, γιά ποιόν ἄλλον λόγο καταγγέλεται ἡ «συµπεριφορά τῆς δηµοτικῆς διοίκησης» λέτε; Γιατί «παρατηρεῖται ὅτι δηµιουργεῖ σοβαρές ἐνοχλήσεις στό θέµα τῶν σχέσεων πού ὑπάρχουν στά πλαίσια τῶν σχέσεων πού ὑπάρχουν µέ τήν προσέγγιση τῶν γειτονικῶν λαῶν»! Ἀναρωτιόµαστε τί ἄλλο ἀπό πεµπτοφαλαγγιτισµός εἶναι αὐτό πού ἐκδηλώνουν ἐδῶ γιά τήν… ὄχληση τῆς Τουρκίας οἱ κύριοι Γιουνούς Μουράτ, Καπζά Τζεµίλ, Χαϊρουλά Περβίν, Κελαχµέτ Φεχήµ, Χαλήλ Σονούρ, Μολλά Ἰσά Ριτβάν, Ἀλῆ Ὀγλοῦ Ἀταλάι, Ὀµέρ Γκιουλσερέν, Χουσεΐν Γιουντζέλ, Χουσεΐν Ὀγλοῦ Ἐµινέ.
Δέκα µέρες µετά τήν κυκλοφορία τοῦ ἐν λόγῳ κειµένου, κι ἀφοῦ ἤδη ἔγινε θέµα στόν τοπικό Τῦπο (ὁ «Χρόνος» µάλιστα δέχθηκε καί ἀναιτίως ἐπιθετική ἀπάντηση ἀπό τόν Δῆµο γιά µία δευτερεύουσα ἀβλεψία του στήν παρουσίαση τοῦ ζητήµατος), ὁ δήµαρχος Τάσος Βαβατσικλῆς ἔβαλε τά πράγµατα στή θέση τους: Διέψευσε τόν ἰσχυρισµό τοῦ Συλλόγου γιά τά περί «συµφωνίας», προσθέτοντας ὅτι ἐκεῖνοι πού φορτικά ἐπεζήτησαν τή συµµετοχή στίς ἐκδηλώσεις (ὅπως συνέβαινε κι ἄλλοτε) ἦταν οἱ παράγοντες τοῦ Συλλόγου. Ἀπέρριψε τά περί «διαφορετικῆς κατεύθυνσης» τῶν φετεινῶν ἐκδηλώσεων γιά τά Ἐλευθέρια τῆς πόλης. Χαρακτήρισε «ἔξαλλη» τήν ἀνακοίνωση (ὡς συνάδουσα µέ παλικαρισµούς καί ἐθνικιστικές τάσεις). Ἀπέρριψε ὡς ἀνιστόρητο τόν ὅρο «προσάρτηση» γιά τή Θράκη, θυµίζοντας καί τή θετική στάση των µουσουλµάνων ἔναντι τῆς Ἑλλάδος τό 1920. Θύµισε πώς ὁ ἑορτασµός τῆς 19ης Μαΐου καθιερώθηκε ὁµοφώνως ἀπό τήν Ἑλληνική Βουλή (καί εἰρωνεύτηκε τούς διαφωνοῦντες νά …πιέσουν µέσῳ τοῦ βουλευτῆ Ἰλχάν Ἀχµέτ γιά ἀλλαγή!). Καί θύµισε ὅσα γίνανε τά τελευταῖα χρόνια ἀπό τήν δηµοτική παράταξη «Νέα Πορεία» στήν κατεύθυνση τῆς ἰσονοµίας καί ἰσοπολιτείας καί τῆς κοινῆς συµβίωσης τῶν σύνοικων στοιχείων. Τό καλύτερο ὅµως ἦταν στήν τελευταία παράγραφο: «Ὅµως ἡ µειονότητα θά πρέπει νά ἀρχίσει νά προβληµατίζεται γιά τίς σκοπιµότητες τοῦ Συλλόγου Ἐπιστηµόνων, πού ἡ λειτουργία του πλέον ἀρχίζει νά ταυτίζεται µέ τή λειτουργία µιᾶς «παράγκας παραδοξοτήτων» µέ τήν ὁποία δέν µπορεῖ πιά νά ἔχει καµµία ἐπαφή καί συνεργασία ἡ Δηµοτική Ἀρχή».
Προφανῶς ἐµεῖς δέν ἔχουµε νά προσθέσουµε τίποτε τό ἰδιαίτερο, ἡ περίπτωση κραυγάζει ἀπό µόνη της. Τό θέµα ὅµως δέν εἶναι µόνο τό τί κάνουν οἱ ἄλλοι, µά καί τό τί κάνουµε ἐµεῖς. Γιατί ὄντως εἶναι δικαίωµα τοῦ καθενός νά αὐτοπροσδιορίζεται ὅπως θέλει καί ἐπίσης νά ἀµφισβητεῖ τήν «δική µας» ἱστορική θεώρηση. Ἐµεῖς ὅµως τιµᾶµε ὅπως πρέπει τούς νεκρούς µας; Τεκµηριώσαµε ἐπαρκῶς τή γενοκτονία πού ὑπέστησαν; Τήν προωθήσαµε διεθνῶς ὅπως ὀφείλουµε; Διδαχθήκαµε ἀπό τούς Ἀρµένιους (µά καί τούς Κύπριους) τό πῶς ὁ νοµικός πολιτισµός µπορεῖ νά ἀντιµετωπίσει τή βία; Ἀλλά καί σέ τοπικό ἐπίπεδο, γνωρίζουµε ὅλοι τά συµβάντα; Ὑπερασπίστηκαν οἱ ποντιακοί σύλλογοι τή µνήµη ἐνώπιον τῶν τουρκοφρόνων; Ὅταν ἔχεις κάνει τό χρέος σου, τά ἄλλα ἔρχονται.
none