-
13
Oct
Νά καί µιά διαφορετική ἀνακοίνωση τῆς λεγόµενης «Συµβουλευτικῆς Ἐπιτροπῆς» τῆς µειονότητας, τοῦ ὀργάνου δηλαδή διά τοῦ ὁποίου ἀκοῦµε τή φωνή τῆς Ἄγκυρας γιά τά µειονοτικά ζητήµατα: Ἔχοντας ἐπί χρόνια καταγγείλει δεκάδες φορές «προσπάθειες γιά τήν διάσπαση τῆς µειονότητας» πού προέρχονται ἀπό τήν πλευρά τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἤ ἀπό ποικίλες πρωτοβουλίες Χριστιανῶν (συνήθως µέ στόχο τή διάσωση τῆς ποµακικῆς ἤ τῆς τσιγγάνικης πολιτισµικῆς ἰδιοπροσωπίας), τίς προάλλες ἡ ἀνακοίνωση τῶν σοφῶν αὐτῶν ἀνθρώπων ἀφοροῦσε µειονοτικό. Μέ ἀφορµή ἕνα ἄρθρο τοῦ ψυχιάτρου Ἰµπράµ Ὀνσούνογλου πού ἀναφερόταν στά πεπραγµένα τοῦ τουρκικοῦ Προξενείου τῆς Κοµοτηνῆς τήν περίοδο ἀνάδειξης τῶν σηµερινῶν µουφτήδων (Τζεµαλί καί Σινίκογλου), τό φιρµάνι τῆς 17ης Σεπτεµβρίου κατήγγειλε πώς ἄν αὐτά γράφτηκαν ἀπό ἄγνοια εἶναι ἁπλῶς λάθος ἀλλά σέ διαφορετική περίπτωση πρόκειται γιά «προδοσία»: γιά «προσπάθεια διάσπασης τῆς µειονότητας» (τελικά αὐτή ἡ «µειονότητα» δέν διατρέχει κανέναν ἄλλον κίνδυνο, παρά µονάχα νά διασπαστεῖ, πού σηµαίνει νά ὑπάρξει καί µία δεύτερη ἄποψη γιά ὅσα συµβαίνουν, ἄποψη µή ἐγκεκριµένη ἀπό τόν ἁρµόδιο τῆς ὁδοῦ Ἰώνων…).
Καί τί εἶχε γράψει ὁ Ὀνσούνογλου στό ἐπίµαχο ἄρθρο; Τήν ἄποψή του γιά γεγονότα πρό δεκαπενταετίας περίπου, χωρίς νά θέτει ὁπουδήποτε προβληµατισµούς ἄλλης στρατηγικῆς, ἁπλῶς διαφώνησε µέ χειρισµούς πού ὁδήγησαν στό σηµερινό ἀποτέλεσµα. Οὔτε κι αὐτό ὅµως, καθώς φαίνεται, εἶναι ἐπιτρεπτό στόν δηµόσιο µειονοτικό χῶρο, καί ὁ συγγραφέας τοῦ ἄρθρου ἀπειλεῖται ξεκάθαρα µέ «κοινωνικό ἀποκλεισµό»! Ἐµεῖς, παρά τήν παλαιότερη σύγκρουσή µας στά δικαστήρια µέ τόν ψυχίατρο – ἦταν µάρτυρας τοῦ Ντεντέ, καθώς τυγχάνει καί κολλητός του φίλος – τήν (ὅποια) ἀνεξαρτησία τῆς γνώµης του τήν τιµοῦµε. Καλοῦµε δέ ὅσους παραβλέπουν τήν ἀνάγκη ἐκδηµοκρατισµοῦ στό ἐσωτερικό τῆς µειονοτικῆς κοινωνίας νά προσέξουν τή νέα αὐτή περίπτωση. Δέν εἶναι πλέον ἀνάγκη νά δηλώνεις Ποµᾶκος ἤ Ρόµ γιά νά θεωρηθεῖς προδότης καί µίασµα. καί ἡ κριτική στούς προξενικούς χειρισµούς κι αὐτή ποινικοποιεῖται!
none