Το πρόσφατο στημένο ρεπορτάζ του Αλ Τζαζίρα έγινε αφορμή να ξανάρθει με τρόπο αρνητικό η Θράκη στο προσκήνιο. Έγινε πάλι λόγος για την γενική κατάσταση, δόθηκαν καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις, διατυπώθηκαν ευχολόγια, όμως πάλι όλα έμειναν σε ένα επιφανειακό – επικοινωνιακό επίπεδο. Τα πραγματικά ζητήματα μένουν εκτός ατζέντας γιατί άλλοτε δεν υπάρχει βούληση κι άλλοτε δυνατότητα για να λυθούν. Ένα εξ αυτών – από τα σημαντικότερα – είναι το θέμα των μουφτειών: όχι φυσικά αν θα δεχθούμε τον κάθε ανδρείκελο της Άγκυρας ως θρησκευτικό ηγέτη της μουσουλμανικής κοινωνίας αλλά πώς θα στελεχωθεί ο νόμιμος θεσμός με πρόσωπα που διαθέτουν νομιμοφροσύνη, κύρος και επάρκεια. Γιατί ό,τι και να λέμε, οι τοποτηρητές των τριών μουφτειών (άλλος λίγο, άλλος πολύ) έφεραν σε δύσκολη θέση την ελληνική πολιτεία που τους στηρίζει, με μακράν χειρότερη περίπτωση τον εδρεύοντα στην Κομοτηνή Τζιχάτ Χαλήλ.

Read the rest of this entry…

Ὅλο τό τουρκολόι στή Θράκη ἔχει κυριολεκτικά λυσσάξει μέ τήν ἐφαρμογή τοῦ νόμου γιά τούς μουσουλμάνους ἱεροδιδάσκαλους. Καθώς οἱ ἐλπίδες τῆς Ἄγκυρας γιά ἀποτελεσματική διπλωματική πίεση διαψεύστηκαν, τώρα ἡ Τουρκία ἔχει μεταφέρει τό πεδίο τῆς μάχης στό ἐπίπεδο τῆς μειονότητας. Ἔτσι, ὅλες σχεδόν οἱ συλλογικότητες – παράνομες καί μή – πού ὑποτίθεται ὅτι ἐκφράζουν τήν μειονοτική κοινωνία ἀλλά καί πολιτικά πρόσωπά της βγάζουν πανομοιότυπες ἀνακοινώσεις. Πάντα ἐκτός τόπου καί χρόνου, συνήθως μέ ἕνα πάθος (ἄν ὄχι μῖσος) πού ἐκπλήσσει. Καί μόνο τά πρόσφατα δημοσιεύματα τοῦ μειονοτικοῦ Τύπου νά δεῖ κανείς, ἀρκεῖ γιά νά πιστοποιήσει τά ἀνωτέρω.

Read the rest of this entry…

Ζητοῦµε συγγνώµη ἀπό τούς εὐαίσθητους ἀναγνῶστες µας ἀλλά θά τούς ὑπενθυµίσουµε ἕνα πρόσφατο τραγικό συµβάν, πού κάπως συνδέεται καί µέ τήν θρακική πραγµατικότητα. Μιλᾶµε γιά τόν θάνατο τοῦ Ραούφ Ντενκτάς.

Ὅπως ὅλοι ξέρουµε, ὁ Ντενκτάς ἔπαιξε γιά πολλές δεκαετίες στήν Κύπρο τόν πρῶτο ρόλο γιά ὅσα δραµατικά συνέβησαν στό νησί. Ἀπό τήν ἐποχή πού ἔκανε τόν εἰσαγγελέα τῶν Ἄγγλων κατά τῶν ἀγωνιστῶν τῆς ΕΟΚΑ, µέχρι τήν τουρκική εἰσβολή καί τήν ἵδρυση τοῦ ψευδοκράτους στό βόρειο τµῆµα τοῦ νησιοῦ.

Μέ βάση αὐτόν τόν ρόλο γνωρίζουµε ὅτι ἡ ἀντίδραση τῶν περισσοτέρων Ἑλλήνων θά ἦταν περίπου «ψόφησε ἐπιτέλους τό γουρούνι», «σκατά στόν τάφο τοῦ λυσσασµένου σκύλου» καί ἄλλες παρόµοιες ἀναφορές στό ζωικό βασίλειο. Ὅµως, πέραν τοῦ ὅτι «ὁ νεκρός δεδικαίωται», ἐµεῖς (κι ἐσεῖς) δέν ἀνήκουµε σέ τούτη τήν ξενοφοβική, µίζερη µερίδα, ἀφοῦ ἀναγνωρίζουµε ὡς ἰσότιµη τήν ἀλήθεια τοῦ Ἄλλου, ὅπως λέει καί ἡ σύγχρονη ἐπιστήµη.

Κάποιοι, µᾶλλον σεσηµασµένοι, συνέλληνές µας ὅµως πᾶνε ἀκόµα παραπέρα. Γιά παράδειγµα ἡ µειονοτική ἡγεσία τῆς Θράκης πού τίµησε τόν νεκροθάφτη τῆς Μεγαλονήσου (βλέπε καί τό πρωτοσέλιδο τῆς ξανθιώτικης τουρκοφυλλάδας «Μιλλέτ»).

Βεβαίως, θά µοῦ πεῖτε, τί περιµένεις ἀπό ἕνα ἔντυπο πού δέν χάνει εὐκαιρία νά τιµἠσει κάθε τουρκόφωνο φασίστα; Ὁ ὅµοιος στόν ὅµοιο…

Read the rest of this entry…

Στίς 3 Ἰουλίου στήν Προύσσα τό ἐκεῖ τμῆμα τῆς (ἄτυπης) μειονοτικῆς Συμβουλευτικῆς Ἐπιτροπῆς διοργάνωσε τό 7ο Πανηγύρι τῶν Δυτικοθρακιωτῶν Τούρκων. Ἀπό τόν γνωστό τουρκοθίασο συμμετεῖχαν νῦν καί πρώην μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς, μειονοτικοί δήμαρχοι καί κοινοτάρχες, ἄλλοι παρατρεχάμενοι τοῦ Προξενείου τῆς Κομοτηνῆς καί ἐπικεφαλῆς ἦταν ὁ ψευδομουφτῆς Ἰμπραήμ Σερήφ.

Ἐκεῖ λοιπόν, μέσα σέ τούρκικες σημαῖες, πορτραῖτα τοῦ Κεμάλ καί χάρτες τῆς «Δυτικῆς Θράκης», κι ἐνῷ συγκεντρώνονταν ὑπογραφές μεταξύ τῶν παρισταμένων ὑπέρ τῆς καταπιεζόμενης τουρκικῆς ταυτότητας τῆς μειονότητας στή Θράκη, παρίστατο κι ἕνας μέ ἑλληνικό ὀνοματεπώνυμο: Ὁ Στέλιος Χατζηευαγγέλου, δήμαρχος Τοπείρου! Ὁ διεθνιστής αὐτός πολιτικός ἦταν ὁ πρῶτος Ἕλληνας πού συμμετεῖχε ποτέ στήν ἀλυτρωτική φιέστα τῶν φανατικότερων ἀπόδημων Τούρκων, ἐπικεφαλῆς τριῶν λεωφορείων ἀπό τήν περιοχή του (πληρωμένα προφανῶς ἀπό τό δημοτικό ταμεῖο), ἀπηύθυνε χαιρετισμό καί τιμήθηκε μέ ἀναμνηστική πλακέτα. Δέν μάθαμε ἄν ὑπέγραψε καί τό περιφερόμενο χαρτί ἀλλά καθόλου δέν θά μᾶς ἐξέπληττε.

Δέν ξέρουμε ἄν ὑπάρχει κάποιο ἐπιχείρημα πού νά μπορεῖ νά ὑποστηρίξει τήν ἀναγκαιότητα μιᾶς ἐλάχιστης ἀξιοπρέπειας καί φιλοπατρίας. Καί εἶναι δεδομένο ὅτι σέ μερικές περιπτώσεις πέραν τῶν ἀνωτέρω ὑπάρχουν προβλήματα καί ἄλλης φύσεως, π.χ. ἀντίληψης. Ὅταν ὅμως κάποιος ἐκπροσωπεῖ ὡς δήμαρχος τήν τοπική κοινωνία ὀφείλουν νά ὑπάρχουν καί κάποια ὅρια. Μποροῦν ὅλα νά προσπερνῶνται ὡς πολιτικαντισμοί ἤ ὡς ἀφέλειες; Καί οἱ τεμενάδες στό Τουρκικό Προξενεῖο καί ἡ συγκρότηση ψηφοδελτίων μέ συμπαγεῖς κεμαλικές ὁμάδες καί οἱ ἀμέτρητες χάρες καί οἱ ἀναστολές τῶν ἀναδασμῶν γιά νά μήν θιχτοῦν οἱ (μειονοτικοί) καταπατητές δημοσίων ἐκτάσεων καί … καί… καί… Ὅταν ὁ ἄλλος χτίζει μ’ αὐτά μιά καρριέρα ἐπαγγελματία δημάρχου νομίζουμε ὅτι καμμία ἀνοχή δέν δικαιολογεῖται.