Μέσα στή θύελλα τοῦ καθεστωτικοῦ φιλομεταναστευτικοῦ λόγου, μέ τίς ὑποκριτικές προτροπές, τίς ξεδιάντροπες ἀπειλές, τίς κωμικές ἠθικολογίες καί τά κλαψομούνικα ρεπορτάζ, εἶναι περίπου ἀδύνατον νά πεῖς κάτι λογικό καί εἰλικρινές, ὡστόσο θά τό ἐπιχειρήσουμε. Ἐπειδή πρέπει νά ἀκουστεῖ καί κάποια φωνή πού νά ἀναπαράγει πιστά τήν πραγματικότητα καί νά διασώζει τό κοινό συμφέρον, αὐτό πού τό ἔχουν ἐγκαταλείψει οἱ πάντες, τελευταία κι αὐτή ἡ ἑλλαδική Ἐκκλησία. Ἡ ταύτιση τῆς διοίκησής της μέ τά κυβερνητικά τρύκ καί μέ τήν ἀργυρώνητη δράση τῶν ΜΚΟ εἶναι ἀκριβῶς ἡ αἰτία γιά τό παρακάτω σημείωμα.
Read the rest of this entry…
Comments Off
Ζούμε στην εποχή τής παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας, αυτής που μας επεβλήθη από τις ΗΠΑ και την διανόηση που καθεδρεύει εκεί. Και την ίδια στιγμή μια σπίθα σε επαρχιακή αμερικάνικη πόλη βάζει φωτιά σε όλα τα ψιμύθια! Στο Φέργκιουσον – και δη επί των ημερών ενός έγχρωμου Προέδρου – επιβεβαιώνεται πως τα λόγια δεν είναι απλώς πτερόεντα, κοινώς φούμαρα, αλλά πολύ συχνά και ἐνας χρήσιμος καπνός που συσκοτίζει τις πραγματικότητες.
Read the rest of this entry…
Comments Off
Μπορεί η Θ. Δραγώνα να είναι πλέον παρελθόν για το υπουργείο Παιδείας (και δεν θα θρηνήσουμε γι’ αυτό, νάστε σίγουροι), όμως ο εθνομηδενισμός και η πατριδοφαγία δεν εξέλιπαν ως φαινόμενο από την Εκπαίδευση, αφού ενισχύονται με πακτωλούς ευρωπρογραμμάτων. Με αφορμή λοιπόν ένα έγγραφο του υπουργείου Παιδείας που διακινείται στα σχολεία (αρ. Πρωτ. 133412/Γ2, 22-10-10) και το οποίο προοιωνίζεται νέο, τριετές πρόγραμμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για αλλοδαπούς και «παλιννοστούντες» μαθητές, θέλουμε να εκφράσουμε την ειλικρινή μας απορία: πόσο πουλημένος ή γελοίος μπορεί να είναι ένας αρμόδιος στη χώρα μας;
Read the rest of this entry…
none
Αγαπητοί φίλοι,
Αναλαμβάνοντας την ευθύνη μιας παρουσίασης με το θέμα της σημερινής ημερίδας πρέπει να ομολογήσω ότι είχα δύο κυρίως προβλήματα να αντιμετωπίσω. Το πρώτο ήταν το ακροατήριο, ένα ακροατήριο άγνωστο σε μένα, άρα και αδήλων απαιτήσεων από τον ομιλητή. Και το δεύτερο ήταν το θέμα αυτό καθαυτό, εφόσον οι διαστάσεις και οι πτυχές του είναι περίπου άπειρες. Για την ακρίβεια είναι το μείζον θέμα της σύγχρονης εποχής. Καθώς λοιπόν δεν είμαι και αυτός που θα λέγαμε ο καθ’ ύλην αρμόδιος, ένας πολιτικός επιστήμονας λ.χ., παρακαλώ για την επιείκειά σας και ελπίζω ότι ο διάλογος που θα ακολουθήσει θα θεραπεύσει τις τυχόν αναπηρίες της εισήγησης. Οι απόψεις που ακολουθούν είναι βεβαίως προσωπικές μου αλλά ταυτόχρονα τις συμμερίζεται ο πυρήνας του εντύπου μας, του «Αντιφωνητή».
Read the rest of this entry…
one