Στην ανωτέρω φωτογραφία που ανήρτησε το ίδιο το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, βλέπουμε εικόνα από μια πολύ ενδιαφέρουσα “κοινωνική” εκδήλωση που έγινε έξω από την πόλη. Δέκα μόλις μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, η εταιρεία ΥΑΚΑ ΙΚΕ του Λεβέντ Σαδίκ Αχμέτ παρέθεσε δείπνο όπου παρέστη ο ίδιος ο Τούρκος πρόξενος, έχοντας στα δεξιά του τον πρόεδρο της εταιρείας και στα αριστερά του τον υποψήφιο βουλευτή της ΝΔ Μουσταφά Κατρατζή. Στις παραδιπλανές θέσεις βλέπουμε την νυν και πρώην ηγεσία του μειονοτικού, αλυτρωτικού κόμματος  DEB (ιδρυτής του οποίου ήταν ο πατέρας του Λεβέντ), εκλεγμένους μουσουλμάνους δημάρχους της περιοχής, προέδρους των απαγορευμένων “τουρκικών” σωματείων κτλ.

Read the rest of this entry…

Μία ημερίδα στην Κομοτηνή (18-2-2017) για τις αναπτυξιακές προοπτικές της Θράκης, μας έδωσε την αφορμή για κάποιες σκέψεις μαύρες, τόσο με τα ονόματα του πάνελ όσο και με την ταυτότητα της διοργάνωσης (από την Ένωση Νέων Αυτοδιοικητικών Ελλάδος). Εισηγητές λοιπόν ήταν οι Αθανάσιος Καραμπίνης (πρύτανης ΔΠΘ), Ρόδη Κράτσα (τ. αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), Χρήστος Δούκας (πρόεδρος του Οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης), Γιάννης Γιαρέντης (διευθύνων σύμβουλος ΑΔΜΗΕ επί Σαμαρά) και ο ντόπιος επιχειρηματίας Σταμάτης Κουρούδης. Για τους επώνυμους που παρακολούθησαν την ημερίδα το καταλαβαίνω, ήταν μια υποχρέωση. Το υπόλοιπο κοινό όμως, τι προσδοκούσε άραγε να ακούσει; Αν εξαιρέσεις τον επιχειρηματία της εκδήλωσης, που πραγματικά μπορούσε να συνεισφέρει στον διάλογο με τρόπο ουσιαστικό, τι μπορούν να πουν οι υπόλοιποι περί ανάπτυξης, πέρα από …άπειρες συγγνώμες;

Read the rest of this entry…

Ο σημερινός διασυρμός της ΝΔ, με την ματαίωση της εκλογής αρχηγού για …τεχνικούς λόγους δείχνει με ενάργεια την κατάντια του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μα και της χώρας μας εν γένει. Αναφορικά με τον πρώτο μας ισχυρισμό δεν χρειάζονται πολλές εξηγήσεις: αυτοί που λένε ότι θέλουν να ξανακυβερνήσουν την πατρίδα μας αποδεικνύονται μεγαλοπρεπώς ανίκανοι να χωρίσουν δυο γαϊδάρων άχυρο. Δεν ήταν μόνο οι κωμικές υποψηφιότητες λοιπόν, ούτε μόνον η ολική έκλειψη πολιτικού λόγου, ούτε μόνον η ακυβερνησία του συντηρητικού χώρου επί τόσους μήνες. Είναι που οι ίδιοι φελλοί, τα ίδια σούργελα που δεν έχουν πει στη ζωή τους ούτε μια κουβέντα άξια προσοχής – για …έργο ας μην αναφερθούμε καλύτερα – ετοίμαζαν επί δύο μήνες το απόλυτο φιάσκο. Μα κανένας τους δεν νιώθει προσβεβλημένος στα όρια της διαπόμπευσης, ώστε να φύγει από αυτόν τον θίασο αν όχι κι από τον πολιτικό στίβο; Είναι όλοι τόσο κλινικά κρετίνοι, τόσο αθεράπευτα μωροφιλόδοξοι, τόσο οργανικά διαπλεκόμενοι;

Δυστυχώς όλα τούτα κάτι δείχνουν και για το συνολικό μας χάλι. Δεν μπορεί σε έναν τόπο με κατοίκους νοητικά επαρκείς και πολιτικά εγγράμματους να αντέχει (μετά από 4 δεκαετίες ζωής!) ένας τέτοιος κομματικός οργανισμός. Δεν μπορεί να εναποτίθεται οποιαδήποτε ελπίδα συλλογικής ανάκαμψης σε πρόσωπα και μηχανισμούς που αδυνατούν να διαφυλάξουν την ίδια την αυτοσυντήρησή τους. Δεν είναι μόνον ο βασιλιάς τσίτσιδος, προφανώς η πολυεπίπεδη γύμνια είναι ο κανόνας και στο πόπολο, δεν εξηγείται διαφορετικά.

Αν πάντως οι νεοδημοκράτες θέλαν να μας πείσουν ότι υπάρχουν και χειρότερα από την κυβερνώσα Αριστερά, μάλλον τα κατάφεραν…