του Νεκτάριου Δαπέργολα

Ένα ακόμη μικρό επεισόδιο είδαμε πρόσφατα σε όλη αυτή τη γνωστή από χρόνια πλέον ιστορία με το μάθημα των Θρησκευτικών, που από καιρό σε καιρό ανακινείται από διάφορους εγκαθέτους (περισσότερο ή λιγότερο εμμονικά ιδεοληπτικούς) των εκάστοτε εξουσιών του ελλαδικού ψευδοκράτους. Φέτος βέβαια είχαμε την ατυχία (ή και την τύχη) να το υποστούμε με τρόπο κραυγαλέα εκκωφαντικό και προκλητικά εκκλησιομαχικό, χάρη στις κωμικά ξεκάρφωτες δηλώσεις του ατόμου που παριστάνει την αναπληρώτρια Υπουργό Παιδείας των ελληνοπαίδων. Και επειδή ήταν τέτοιος ο τρόπος, κατόρθωσε να προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις μέχρι και σε πρόσωπα που αμφιβάλλαμε εδώ και χρόνια ακόμη και για το αν…αναπνέουν (όπως λ.χ. ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος). Γι’ αυτό και ομιλούμε άλλωστε περί τύχης, όπως ακριβώς δηλαδή τύχη θεωρήσαμε κάποτε τα απροκάλυπτα κατορθώματα στη σχολική Ιστορία του γνωστού απερίγραπτου ψευδοεπιστημονικού σούργελου (της οποίας η προαναφερθείσα υπουργός είναι – για όσους δεν το γνωρίζουν – ακριβές alter ego, ως επίσης επιφανές στέλεχος της ψευτοϊστορικής αποδομητικής σχολής). Η αδυναμία των εν λόγω εμμανών ελληνοφοβικών να υποκριθούν επί πολύ τους μετριοπαθείς επιστήμονες και να μην αφεθούν εν τέλει σε ένα (απολύτως αποκαλυπτικό των προθέσεών τους) ντελιριακό ψυχοπαθητικό παράληρο ενάντια στα ιερά και τα όσια αυτού του τόπου, είναι κάτι για το οποίο πραγματικά μπορούμε να τους οφείλουμε ευγνωμοσύνη. Γιατί πολύ απλά είναι τόσο κραυγαλέα και ανόητα προκλητικοί, που η στάση τους σοκάρει και αφυπνίζει. Συνεπώς, όσο κι αν αυτό φαντάζει οξύμωρο, είναι κατ’ ουσίαν οι μεγαλύτεροι σύμμαχοι αυτού που με τόση μανία εχθρεύονται και πολεμούν.

Read the rest of this entry…