Καθώς συμπληρώνουμε εφέτος τα 100 χρόνια από την είσοδο του ελληνικού Στρατού και την ένταξη της Θράκης – Ροδόπης και Έβρου, για την ακρίβεια – στην ελληνική πατρίδα, γίνεται μία υπόρρητη μα έντονη προσπάθεια να αλλάξει αρχικά η ονομασία και τελικά η ουσία του γεγονότος και της επετείου. Ακούμε παντού για «ενσωμάτωση» κι όχι για Απελευθέρωση, όπως την ξέραμε τόσα χρόνια, κι αυτό δεν είναι κάτι τυχαίο ή αμελητέο.

Read the rest of this entry…

Ἡ ἡμερήσια περιοδεία τοῦ πρωθυπουργοῦ στή Θράκη (25/11) δέν ἔφερε κάτι συνταρακτικό. Τό κυριότερο ἦταν πώς ἀφενός ἦρθε καλά διαβασμένος κι ἀφετέρου δέν σηματοδότησε καμμία ὑποχώρηση. Μίλησε γιά ἰσότητα καί ἑνότητα μέσα στό μειονοτικό γυμνάσιο Ξάνθης, δήλωσε στήν πλατεία τῆς Φιλύρας (τό ἐπανέλαβε καί τό βράδυ) πώς “δέν ἐπιτρέπουμε σέ καμμία ξένη Ἀρχή νά παίζει παιχνίδια σέ βάρος Ἑλλήνων πολιτῶν” φωτογραφίζοντας τή δράση τοῦ τουρκικοῦ Προξενείου Κομοτηνῆς, κάλεσε τούς μειονοτικούς στά δημόσια σχολεῖα καί νηπιαγωγεῖα ἀπαξιώνοντας τίς “ἄτυπες δομές” (δηλ. τά προξενικά παρανηπιαγωγεῖα), καταδίκασε τόν διχασμό σέ μειονότητα – πλειονότητα, ἔταξε δωρεάν δορυφορική ἑλληνική τηλεόραση… Μιά χαρά τά εἶπε, νά δοῦμε καί τά ἔργα ὅμως.

Τι σημαίνει μια ελληνική σημαία σ’ ένα μπαλκόνι ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου; Ίσως πολλά, ίσως τίποτε. Το ίδιο και η απουσία της. Όμως ειδικά στην Κομοτηνή τα πράγματα έχουν και άλλες αναγνώσεις, πέραν όσων υπάρχουν στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ο δρόμος της φωτογραφίας είναι η οδός Λυκαβηττού που από ένα ύψος και πέρα κατοικείται μόνο από μειονοτικούς. Όπως φαίνεται δεν υπάρχει ελληνική σημαία ούτε για δείγμα. Πέρασα από όλους τους δρόμους στα ΒΑ της πόλης, όπου η μουσουλμανική παρουσία είναι σχεδόν απόλυτη, σημαία ελληνική πουθενά! Αφού σκέφτηκα πως ίσως και να τους το απαγορεύουν με έναν τρόπο. Όχι βέβαια πως στον πλειονοτικό τομέα υπήρχε κάποια εορταστική ατμόσφαιρα αλλά κατά μέσο όρο έβρισκες 1-2 σημαίες ανά πολυκατοικία. Είπαμε, βίοι παράλληλοι…

Ο ερχομός του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου στην Κομοτηνή και η ανακήρυξή του σε επίτιμο δημότη της πόλης και επίτιμο διδάκτορα της Νομικής του ΔΠΘ ήταν γεγονότα αλληλένδετα: από μόνη της η έλευση του Προέδρου στα Ελευθέρια της πόλης συνεπάγεται και την απόδοση των ύψιστων τιμών από τις τοπικές Αρχές. Θα έπρεπε όμως να είναι έτσι; Ή μήπως τελικά με τούτα και με κείνα αδειάζουμε από νόημα κάθε απόδοση τιμής και τα υποβαθμίζουμε όλα σε δημόσιες σχέσεις και εθιμοτυπίες;

Read the rest of this entry…

Στὶς 14-17 Μαΐου διεξήχθη τὸ πολύκροτο συνέδριο τῆς FUEN (Ὁμοσπονδιακή Ἕνωση Εὐρωπαϊκῶν Ἐθνοτήτων) στήν Κομοτηνή. Μιὰ προαναγγελθείσα πρόκληση ποὺ ὅμως μᾶλλον δὲν ἀπέδωσε στοὺς Τούρκους ἐμπνευστές της τὰ προσδοκώμενα.

Σημειώνουμε ὅτι ἡ FUEN δέν εἶναι κάποια ὀργάνωση ἰδιαίτερης βαρύτητας. Ἀποτελεῖται ἀπό ἑνώσεις γερμανικῶν, σλαβικῶν καί (τελευταίως) τουρκικῶν μειονοτήτων πού ζοῦν σέ χῶρες τῆς κεντρικῆς καί ἀνατολικῆς Εὐρώπης καί χρηματοδοτεῖται ἀπό τοπικές Κυβερνήσεις, κυρίως γερμανικές. Ἡ ἐπιλογή της νά κάνει τό ἐτήσιό της συνέδριο στήν Κομοτηνή καί ὅλες οἱ προκλητικές λεπτομέρειες στήν διοργάνωση ἦταν προφανέστατα ἀποτέλεσμα τουρκικῆς «πειθοῦς» (μέ πολιτικά μέσα; μέ χρῆμα;). Ἀπαριθμοῦμε τὶς εὔγλωττες λεπτομέρειες:

Read the rest of this entry…

Πρό ἡµερῶν ἄγνωστοι ἔκλεψαν ἀπό τό Ἡρῶον τῆς Κοµοτηνῆς τή λαβή τοῦ τεράστιου, µεταλλικοῦ σπαθιοῦ του, χωρίς κανείς νά τούς ἀντιληφθεῖ. Ἐπρόκειτο µᾶλλον γιά µία συµβολική ἐνέργεια τῶν ἀναρχοαυτόνοµων τῆς πόλης κατά τοῦ ἡρώου τό ὁποῖο ἔχει κατά καιρούς συγκεντρώσει τά πυρά κι ἄλλων (ἐπιλεκτικά) «εὐαίσθητων» κι ἔχει γίνει στόχος γιά …αἰσθητικούς λόγους! Βέβαια τό ἡρῶο (βλ. φωτό) ἀποκαταστάθηκε ἐντός τριηµέρου καί ἡ ζηµία εἶναι ἀµελητέα. Ὅµως δέν µποροῦµε παρά νά ἐπισηµάνουµε τήν µετάσταση τῶν φαινοµένων τοῦ ὑποπατριωτισµοῦ καί ἑνός φαντασιακοῦ «ἀγώνα» κατά ἀνεµόµυλων στήν περιοχή µας. Ἐπιµένει, π.χ., ὁ «Συνασπισµός τῆς Ἀριστερᾶς καί τῆς Προόδου» στήν παραµυθολογία τῆς «δεκεµβριανῆς ἐξέγερσης», µέ ἀνακοινώσεις καί ἐκδηλώσεις τῶν ὁποίων τό περιεχόµενο ἄν δέν σέ κάνει νά γελάσεις νιώθεις νά σέ προσβάλει. Εἴχαµε σχολιάσει καί τό κείµενο τῆς σχετικῆς ἐρώτησης τοῦ ΣΥΝ στή Βουλή γιά τόν ἴδιο λόγο. Τώρα ἦρθαν καί οἱ Δ. Τζανακόπουλος – Γ. Μπουρνούς στήν Κοµοτηνή γιά νά µᾶς µεταφέρουν τό «ἀγωνιστικό πνεῦµα τῆς νεολαίας τοῦ ΣΥΝ», ἡ ὁποία «δέν τροµοκρατεῖται» ἀπό τίς «δυνάµεις ἐκεῖνες πού πολιόρκησαν τή Νοµική Κοµοτηνῆς στίς 11 Δεκεµβρίου».

Ἐντάξει, κατανοοῦµε τήν ἀνάγκη ἑνός ψευτοαριστεροῦ χώρου νά κολλήσει µερικά ἀγωνιστικά ἔνσηµα κατακεραυνώνοντας παρακρατικούς ἱππότες καί γίγαντες ἀλλά καλά εἶναι νά διατηρεῖ κανείς καί τήν αἴσθηση τοῦ γελοίου – εἰδικά ὅταν ἡ Δουλτσινέα του εἶναι ἡ ἐξουσία.

Ὡς ἀντίδοτο στήν διεθνή, ἐκ τοῦ πονηροῦ, ἰσλαµοφοβία, παρουσιάζουµε σήµερα τόν νέο δήµαρχο τῆς Νάµπλους, πόλης πού πέρυσι ὑπέγραψε πρωτόκολλο συνεργασίας µέ τήν Κοµοτηνή (χάρη σέ δική µας πρωτοβουλία). Ὁ 53χρονος κ. Ἀντλί Γιαΐς, εἶναι ἐδῶ καί ἕναν µήνα ὁ νέος Δήµαρχος τῆς Νάµπλους. Ἐκλέχτηκε µέ ἕνα συντριπτικό 73,4%, ἐπικεφαλῆς τῆς λίστας πού ὑποστήριξε ἡ Χαµάς, παρότι οὔτε ὁ ἴδιος εἶναι µέλος της ἀλλά οὔτε καί οἱ… 13 ἀπό τούς 15 δηµοτικούς συµβούλους του.  

           Εἶναι παγκοίνως γνωστό τό πόσο γοητευτική τυγχάνει ἡ θρακική πρωτεύουσα. Αὐτή ἡ σοφή μεῖξις τοῦ νεοελληνικοῦ μοντερνισμοῦ μέ τό ὀθωμανικό χρῶμα ἑλκύει κάθε ἄνθρωπο πού μᾶς ἐπισκέπτεται γιά λίγες (πολύ λίγες…) μέρες. Τίς προάλλες λοιπόν πού ξέμεινα ἀπό αὐτοκίνητο, ἀναγκάστηκα νά περπατήσω τά 280 περίπου μέτρα τῆς καθημερινῆς ὑποχρεωτικῆς μου διαδρομῆς. Κι ὅπως λέει τό θυμόσοφο ρητό, οὐδέν κακόν ἀμιγές καλοῦ: ἡ μαραθώνια αὐτή δοκιμασία μοῦ προσέφερε καθ’ ὁδόν μιάν ἀπολαυστική, χειμερινή εἰκόνα τοῦ ἀστικοῦ μας χώρου.
  Βεβαίως δέν ὑπῆρχε ἡ δυνατότητα νά περπατῶ καί νά χαζεύω ὁλόγυρα, ἀφοῦ τά νερά τῆς προχθεσινῆς βροχῆς ἀρνοῦνταν νά ἀποσυρθοῦν: Σκέπαζαν τίς λακκοῦβες τῆς ἀσφάλτου, τά κενά στά πεζοδρόμια, τά ὀρύγματα στά ἐργολαβικά σκάμματα… Ἀδύνατον νά τ’ ἀγνοήσεις. Καθώς ὅμως ἤμουν περιέργως (χωρίς δηλ. νά ΄χω κάνει χρήση ὁποιασδήποτε οὐσίας) καλοδιάθετος, προσπάθησα νά δῶ τή λακκούβα μισογεμάτη κι ὄχι μισοάδεια. Κάτι σάν πρόκληση, σάν βιντεογκέημ: Ἄν πατήσω τώρα ἐδῶ, μετά ποῦ θά βάλω τό ἄλλο μου πόδι; Ἄν συνεχίσω σ’ αὐτή τήν πλευρά τοῦ δρόμου προλαβαίνω τ’ ἀπέναντι ἁμάξι ἤ περνώντας πάνω ἀπό τό γκιόλι θά μέ κάνει λούτσα; Κείνη ἡ λασπουριά πατιέται ἤ θά μείνει τό παπούτσι μέσα κτλ…
  Ἡ διαδρομή πάντως, πέρα ἀπό τό ἐνδιαφέρον πού παρουσίαζε γιά τύπους ἀντβέντσουρ, δέν ἐστερεῖτο καί αἰσθητικῆς ἀπολαύσεως. Καθώς κάθε λίγα μέτρα ἔκανα κι ἀπό μιά σύντομη στάση, εἶχα τήν εὐκαιρία νά ἀποθαυμάζω τήν νεοελληνική ἄποψη γιά τό δομημένο ἀστικό περιβάλλον (ἄποψη λίγο πολύ κοινή, βεβαίως, σέ κάθε πόλη τῆς χώρας μας). Κάθε τετραγωνικό γῆς ἀπ’ τό ὁποῖο δέν διέρχεται αὐτοκίνητο τείνει νά μπετοναριστεῖ μέ ἕναν ὁμοιόμορφο, ἑξαόρωφο -καί βάλε-τρόπο πού δείχνει μία κοινωνική συνοχή καί μιά ἑδραία αἰσθητική ἀντίληψη (ἐντάξει, ὑπάρχουν ἀκόμη κάποια μικρά κενά πρασίνου καί χώματος πού παραφωνοῦν ἀλλά εἶμαι πεπεισμένος ὅτι κι αὐτά, μέ τήν συντονισμένη προσπάθεια λαοῦ καί πολιτείας, σύντομα θά ἐκλείψουν). Τά μπετά αὐτά εἶναι συχνά βαμμένα σέ τόνους ρόζ καί θαλασσί (ἔχω ἐντοπίσει καί λαχανί), πού κατά τή γνώμη τῶν ἁρμοδίων δέν παραπέμπουν σέ ξεμώραμα ἤ σέ γυφτιές ἀλλά σέ μιά ἀνάλαφρη νότα στήν πόλη. Ποῦ καί ποῦ ξεπροβάλλει μέσα ἀπό τά μπετά καί κανένα δέντρο πού τούτη τήν ἐποχή εἶναι κατά κανόνα γυμνό ἀπό φῦλλα καί ὡς φιγούρα συνάδει ἀπολύτως μέ τή νεκρή ὁλόγυρα φύση (τῶν κατοίκων συμπεριλαμβανομένων)…
       Ἕνα ἄλλο εὐχάριστο στοιχεῖο στή διαδρομή ἦταν οἱ ἐπιγραφές τῶν καταστημάτων. Μερι-κοί μαγαζάτορες – δέν ξέρω γιατί – πιστεύουν ὅτι οἱ συμπολίτες τους ἔχουν μυωπία ἄνω τῶν 85 βαθμῶν καί μοστράρουν ταμπέλες πού φαίνονται μέ τό πού παίρνεις τή στροφή στό Πόρτο Λάγος. Ἄλλοι πάλι θεωροῦν ὅτι εἴμαστε ἀναλφάβητοι καί ὅ,τι γράφει ἡ ἐπιγραφή τό βάζουν καί σέ (μνημειακῶν διαστάσεων) φωτογραφίες. Καί τό καλύτερο: Καθώς ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν συμπολιτῶν μου εἶναι ἀμερικανοθρεμμένη καί ἀγγλομαθημένη, δέν βλέπεις γύρω παρά market, casual, stores, bank, shop, salon κτλ. Ὁ κοσμοπολιτισμός εἶναι ἡ δεύτερη φύση τοῦ Κομοτηνέζου, κακά τά ψέμματα.
   Τέλος, μιά ἄλλη θετική πλευρά τῆς ἐποχῆς εἶναι οἱ φανταιζί δημιουργίες στούς δρόμους. Ὅλα ὅσα ὁ παροιμιώδης σεβασμός μας πρός τόν δημόσιο χῶρο ἐπιβάλλει νά κοσμοῦν ὁδούς καί πεζοδρόμια (χαρτιά, τσιγαροπα-κέτα, ἀλουμινόκουτα ἀναψυκτικῶν, χαρτόκουτες ψυγείων…) παρασύρονται ἀπό τό νερό τῆς βροχῆς καί κοπαδιάζουν στίς γωνίες θυμίζοντας μοντέρνες δημιουργίες, σάν τοῦ Ἀρμάν ἤ τοῦ Ὄλντενμπουργκ. Κάθε λίγα βήματα μιά ἀφορμή γιά σκέψη καί στοχασμό! Mά ποῦ ζοῦμε οἱ κερατᾶδες!..

Κ.Κ.

Δώδεκα µῆνες πρίν τίς νοµαρχιακές καί δηµοτικές ἐκλογές, τά ὀνόµατα τῶν ὑποψηφίων δίνουν καί παίρνουν. Πέρα ἀπό τούς ἤδη κατέχοντες τίς θέσεις δηµάρχων καί νοµαρχῶν οἱ ὁποῖοι ἔχουν δώσει ἕνα δεῖγµα γραφῆς (πού λέει ὁ λόγος δηλαδή, ἐφόσον κατά κανόνα ἀπεδείχθησαν πολιτικά – καί ὄχι µόνον – ἀναλφάβητοι) ὑπάρχει ἕνας προβληµατισµός γιά τήν ἐπιλογή ἄλλων προσώπων, στόν κόσµο µά καί στά δύο µεγάλα κόµµατα. Ὅπως εἶναι γνωστό ὁ ρόλος τῶν τελευταίων στά τῶν τοπικῶν ἐκλογῶν εἶναι ἀποκαλυπτικός τῆς ἔννοιας τῆς «αὐτοδιοίκησης»: Ἀποφασίζουν στήν Ἀθήνα νά ἐπιλέξουν τό τάδε (κι ὄχι τό δεῖνα) µηδενικό, τό βάφουν γαλάζιο ἤ πράσινο καί σαρώνουν στίς προτιµήσεις τοῦ κυρίαρχου λαοῦ.

Ἐµεῖς λοιπόν φέτος προσφέρουµε ἐντελῶς δωρεάν ἕνα ἐργαλεῖο γιά τήν ἐπιλογή τῶν ὑποψηφίων προσώπων, βάσει τῶν κριτηρίων πού θεωροῦµε ὅτι πρέπει νά τεθοῦν. Πῶς δηλαδή ἡ καηµένη ἡ Τουρκία γιά νά γίνει ὑποψήφια στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση πρέπει νά πληροῖ τά κριτήρια τῆς Κοπεγχάγης, δηλαδή νά γίνει κανονικό κράτος; Ἔτσι λοιπόν πρέπει καί ὁ µέλλων τοπικός ἄρχοντας νά πληροῖ κάποια κριτήρια µορφωτικῆς, κοινωνικῆς καί πολιτικῆς ἐπάρκειας. Τά κριτήρια αὐτά, πού τά ὀνοµάσαµε «Κριτήρια τῆς Κοµοτηνῆς», θεωροῦµε πώς ἀφοροῦν κάθε πρόσωπο πού ζητᾶ νά ἐκτεθεῖ στήν λαϊκή ἐτυµηγορία καί εἶναι µία προσφορά τοῦ «Ἀντιφωνητῆ» στήν πολιτική ζωή τοῦ τόπου µας.

Ἡ ὅλη διαδικασία εἶναι πολύ ἁπλή, ἀκόµα καί γιά κοµµατικά στελέχη. Τά κριτήρια τά χωρίσαµε σέ τρεῖς κατηγορίες, κοινωνικά, µορφωτικά καί πολιτικά, ὥστε νά διευκολυνθεῖτε στήν (λέµε, τώρα) ἀξιολόγηση.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ

ΒΗΜΑ 1ο: Τοῦ δείχνετε τήν κάτωθι εἰκόνα αὐτοκινήτου: Πῶς ἀντιδρᾶ;

Α. – Ὡραῖο, ἀλλά ποιός ξέρει πόσο θά καίει…

Β. – Εἶναι ἡ παλιά Κοµπρέσορ, ἡ καινούργια ἔχει καί θερµαινόµενα πατάκια

Γ. – Μετά τόν Ἀπρίλη τοῦ ‘41 γερµανικό πρᾶµα δέν ἀγοράζω

(Α: Ποῦ ζεῖς καηµένε!..  Β: Αὐτός σίγουρα ἔχει κάνει διαχείριση ἐπί ἐκσυγχρονισµοῦ  Γ: Ἄν πάρετε ἀπό κανέναν τέτοιαν ἀπάντηση νά µοῦ τόν δείξετε καί µένα)

ΒΗΜΑ 2ο: Τοῦ δείχνετε τό κάτωθι σύµβολο καί ζητᾶτε ἕνα σχόλιο.

Α. – Τί νά πῶ γιά τό σεµεδάκι; Καλό εἶναι.

Β. – Ἀδερφέ! Δέν µιλᾶς ὅτι εἶσαι δικός µας!

Γ. – Γ… τή µασονία σας, τσόγλανοι!

(Α: Αὐτός ὁ καηµένος θά πεθάνει καί δέν θἄχει καταλάβει τί παίχτηκε δῶ κάτω… Β: Σωστός ὁ κύριος, θά πετύχει πολλά. Μέ τήν ἀξία του, φυσικά Γ: Ναί στήν ἐλευθεροστοµία, ὄχι στόν ἐλευθεροτεκτονισµό!)

ΒΗΜΑ 3ο: Ἐµφανίζετε ἕνα 500ευρο. Τί λέει;

Α. – Ὡραῖα, ρίξτο στό τρίτο συρτάρι καί πές τί χρειάζεται γιά τά ὑπόλοιπα.

Β. – Δέν ἔχω νά τό χαλάσω.

Γ. – Ὤ, ρέ µάνα µου, ὑπάρχει καί τέτοιο χαρτονόµισµα;

(Α: Τυπική περίπτωση, γεννηµένος γιά νά ὑπηρετεῖ τά λαϊκά συµφέροντα Β: Δέν ἔχει µπεῖ ἀκόµα στό πετσί τοῦ ὑποψηφίου Γ: Σωστός µά σπάνιος τῦπος)

ΒΗΜΑ 4ο: Τόν ρωτᾶτε τί δουλειά κάνει.

Α: – Ἔεεε, δηλαδή ἐννοεῖς, ἄααα…

Β: – Ὑπάλληλος στήν (τάδε) ὑπηρεσία

Γ: – Παλιά εἶχα µιάν ἐπιχείρηση ἀλλά…

(Α: Λαµόγιος ὁ ἀνωφελής Β: Αὐτό ἔλειπε, νά ἦταν κι ἐπαγγελµατίας. Κατά πάσα πιθανότητα τυγχάνει καί συνδικαλιστής, ὅπερ ἐστί µεθερµηνευόµενον «κηφήνας» Γ: Ντάξει ρέ παληκάρι µου, καί τώρα πρέπει νά πληρώσει ἡ κοινωνία τήν ἐπαγγελµατική σου ἀποτυχία;)

ΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ

ΒΗΜΑ 5ο: Τοῦ λέτε «Τό Ἄξιον Ἐστί», «Ὁ µικρός ναυτῖλος», «Ἥλιος ὁ Πρῶτος», «Ἡ τρελλή ροδιά», «Τό φωτόδεντρο», «Μαρία Νεφέλη» καί ζητᾶτε γρήγορα ἕνα ὄνοµα πού τοὔρχεται πρῶτο

Α. – Μαρία Δαµανάκη

Β. – Μπάµπης

Γ. – Ὀδυσσέας Ἐλύτης

(Α: Τυπική ἐκσυγχρονιστική περίπτωση, ἡ κουλτούρα του φτάνει µέχρι τή µίζα τοῦ ἰµπρεσσάριου. Β: Βαριά µορφή καθυστέ-ρησης, τό πολύ νά φτάσει µέχρι πρόεδρος τοῦ ΠαΣοΚ Γ: Ὁποιοδήποτε ἀξίωµα πάνω ἀπό πρόεδρος φιλολογικῆς λέσχης θἄναι εὐχάριστη ἔκπληξη)

ΒΗΜΑ 6ο: Τόν ρωτᾶτε κάτι ἁπλό, π.χ. πότε ἱδρύθηκε ἡ πόλη σας, τήν ὁποία θέλει καί νά διοικήσει

Α. – Τόν ἔεεε, 6ο αἰώνα. Μµµµ, πρό Χριστοῦ. Ἤ µετά, δέν εἶµαι σίγουρος…

Β. – Σιγά µή ξέρω καί τά ὀνόµατα τῶν τότε δηµοτῶν! Δήµαρχος θά γίνω, ὄχι καθηγητής ἱστορίας!

Γ. – Ἐξαρτᾶται σέ ποιάν ἱστορική µαρτυρία βασιζόµαστε καί πότε θεωροῦµε ὅτι ἔγινε ἀπό ἁπλό πόλισµα, πόλη. Νά τίς πῶ ὅλες;

(Α: Αὐτός εἶναι καί ἄτυχος, µήν ποντάρετε στό κουτσάλογο Β: Καί τενεκές καί θρασσύς. Σᾶς κάνει. Γ: Εἶναι ὁ Τάσος Βαβατσικλῆς)

ΒΗΜΑ 7ο: Φέρνετε µπροστά του τήν παρακάτω φωτογραφία καί τοῦ ζητᾶτε ἕνα τραγούδι

Στίς 13 Μαΐου, στό δημαρχεῖο τῆς Κομοτηνῆς, ἐγκαινιάστηκε μία σχέση πού δέν ἔχει προηγούμενο στήν τοπική ἱστορία. Ἕνας θρακικός Δῆμος συνδέεται μέ τό θερμότερο σημεῖο τοῦ πλανήτη καί τοποθετεῖται οὐσιωδῶς ἔναντι «τοῦ μεγαλύτερου ἠθικοῦ ζητήματος τῆς σύγχρονης ἀνθρωπότητας» (σύμφωνα μέ τόν χαρακτηρισμό τοῦ Νέλσον Μαντέλα γιά τόν Παλαιστινιακό δρᾶμα).  
Ἡ σπουδαιότητα τῆς συμφωνίας μεταξύ Κομοτηνῆς καί Νάμπλους δέν ἔγκειται στό (τυποποιημένο) κείμενο τοῦ πρωτοκόλλου συνεργασίας πού συνυπογράφτηκε ἀπό τούς δύο δημάρχους. Ἐντοπίζεται στήν ἑκατέρωθεν βούληση γιά οὐσιαστική σχέση, ἔτσι ὅπως ἐκφράστηκε στόν εἰλικρινή διάλογο μεταξύ τοῦ Τάσου Βαβατσικλῆ καί τῆς Παλαιστινιακῆς ἀντιπροσωπείας.
Ἡ τελετή τῆς ὑπογραφῆς τοῦ πρωτοκόλλου ἦταν συγκινητική. Τόσο στόν θερμό λόγο τοῦ δημάρχου Κομοτηνῆς, ὅσο καί στήν ἰδίου κλίματος ἀντιφώνηση τοῦ δημαρχεύοντος (ἔχει παραιτηθεῖ ὁ πρώην δήμαρχος) κ. Σαΐντ Ἰσμαήλ Ἀλ Χαμμούζ, τονίστηκε ἡ βαθειά ἀδελφική σχέση τῶν δύο λαῶν καί ὁ ἑκατέρωθεν θαυμασμός καί ἡ ἀλληλοεκτίμηση.
 «Σᾶς ὑποδεχόμαστε ἐπισημαίνοντας ὅτι ἡ ἐπίσκεψή σας προκαλεῖ συγκίνηση στούς κατοίκους τῆς περιοχῆς μας καί ἡ ὑποδοχή σας ἀποτελεῖ ἔνδειξη παλλαϊκῆς συμπαράστασης ἀπό τούς Ἕλληνες πολίτες τῆς Θράκης στούς μακρόχρονους ἀγῶνες τῶν Παλαιστινίων, ἑνός ἀδελφοῦ λαοῦ καί στίς ἑκατόμβες τῶν θυσιῶν του γιά τή θεμελίωση καί ἀνασύσταση τῆς δικῆς τους πατρίδας. Σᾶς ἀντικρύζουμε ὡς σθεναρούς μαχητές τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀνθρωπιᾶς καί τοῦ πολιτισμοῦ. Καί στά πλαίσια τῆς πρώτης μας αὐτῆς συνάντησης, ὑπογράφοντας τό σχετικό πρωτόκολλο καί κλείνοντάς σας μέσα στίς καρδιές μας, βάζουμε τή βάση μιᾶς μελλοντικῆς ἀδελφοποίησης τῶν δύο περιοχῶν μας» (Τάσος Βαβατσικλῆς).
  «Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ἡ σχέση πού σήμερα ξεκινᾶμε θά ἀποτελέσει σταθμό στή σχέση τοῦ Παλαιστινιακοῦ μέ τόν Ἑλληνικό λαό. Οἱ Ἕλληνες πρέπει νά εἶναι περήφανοι γιά τόν ἑλληνισμό τους, γιατί πραγματικά κατέχουν θησαυρό πολιτισμοῦ κι ἀνθρωπισμοῦ, μέ ρίζες στά βάθη τῆς Ἱστορίας, ρίζες ἀπό τίς ὁποῖες βλαστάνουν σήμερα καί τά πολύ σημαντικά καί καθόλου τυχαῖα λόγια τοῦ δημάρχου. Εἶναι ἐπίσης μεγάλη ἡ συγκίνησή μας πού ἐπιλέξατε γιά τήν ἐπίσκεψή μας, χωρίς ἐμεῖς νά τό γνωρίζουμε, τίς μέρες πού γιορτάζει ἡ πόλη σας τήν ἀπελευθέρωσή της ἀπό τίς δυνάμεις Κατοχῆς. Δεσμευόμαστε ὅτι στήν πρώτη ἐπέτειο τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς πατρίδας μας θά εἶστε οἱ πρῶτοι μας προσκεκλημένοι» (Σαΐντ Ἀλ Χαμούζ).
ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
  Σημαντικές ἦταν καί οἱ ἄλλες ἐπαφές πού ἔκανε μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐπίσκεψής της στήν Κομοτηνή ἡ Παλαιστινιακή ἀντιπροσωπεία.
 -  Ἐπισκέφθηκε τόν μητροπολίτη Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς Δαμασκηνό, μέ τόν ὁποῖον εἶχε φιλικότατη συζήτηση. Ὁ μέν Σεβασμιότατος ἀναφέρθηκε στό ἀνοιχτό πολιτικό ζήτημα τῆς Παλαιστίνης ἀλλά καί στούς οἰκογενειακούς του δεσμούς μέ τόν ἀραβικό κόσμο, οἱ δέ προσκεκλημένοι μας μίλησαν γιά τά δύο ὀρθόδοξα μοναστήρια πού ὑπάρχουν στήν (κατά 97%) μουσουλμανική τους πόλη καί τά ὁποῖα, συντηρούμενα καί μέ φροντίδα τοῦ Δήμου, στελεχώνονται ἀπό Ἕλληνες μοναχούς «ἀληθινά διαμάντια» (ἡ ἀκριβής φράση τοῦ κ. Μάτζεντ Ἀμπντάλα).
-   Ἐπισκέφθηκε τόν μουφτή Κομοτηνῆς Μέτσο Τζεμαλί. Ἡ συνάντηση – πέρα ἀπό τό κοινό θρησκευτικό στοιχεῖο – εἶχε καί μία ἀκόμη οἰκεία νότα, καθώς ὁ σοφολογιότατος εἶναι ἀραβομαθής. Τόσο ὁ κ. Τζεμαλί ὅσο καί τά μέλη τῆς ἀντιπροσωπείας μίλησαν γιά τήν ἁπτή ἐμπειρία ἁρμονικῆς συμβίωσης χριστιανῶν καί μουσουλμάνων πού προσφέρουν οἱ κοινωνίες τους. Ἡ ἐπίσκεψη ἔκλεισε μέ σύντομη προσευχή ὑπέρ τῆς εἰρήνης καί μέ ξενάγηση στό ἀνακατασκευαζόμενο Γενί Τζαμί.
-   Συναντήθηκε μέ τόν πρύτανη τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου, καθώς ὁ κ. Σχινᾶς μετέβαλε τό ὑποχρεωτικό πρόγραμμά του προκειμένου νά δεῖ τούς ἐπισκέπτες τῆς πόλης. Πέρα ἀπό τήν ἀνταλλαγή ἀπόψεων σέ θερμότατο κλῖμα, ἔγινε ἀναφορά καί σέ τυχόν δυνατότητα μελλοντικῆς συνεργασίας. 
-  Ξεναγήθηκε στήν Πυροσβεστική Ὑπηρεσία, γιά τήν ὁποία στή Νάμπλους εἶναι ὑπεύθυνος ὁ Δῆμος καί λόγῳ τῶν γνωστῶν συνθηκῶν ἡ ἀποτελεσματικότητά της εἶναι πολύ κρίσιμο μέγεθος γιά τή ζωή τῶν κατοίκων.
-  Τέλος, στό περιθώριο τῆς δεξίωσης πού ἔδωσε ὁ δήμαρχος γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς πόλης, ἡ ἀντιπροσωπεία συναντήθηκε μέ τόν ὑφυπουργό Ἐξωτερικῶν κ. Εὐριπίδη Στυλιανίδη. Ὁ ὑφυπουργός ἀναφέρθηκε στήν πάγια ἑλλη-νική θέση γιά τή δημιουργία ἀνεξάρτητου Παλαιστινιακοῦ κράτους, στίς συνεχεῖς σχετι-κές ἀναφορές τοῦ πρωθυπουργοῦ Κ. Καρα-μανλῆ καί στήν προσωπική του πρόθεση νά συμβάλει κατά τό δυνατόν στήν ὑλοποίηση προγραμμάτων βοήθειας τῆς Παλαιστινιακῆς κοινωνίας.
    Γιά μᾶς, πέρα ἀπό τόν βαθμό στόν ὁποῖον θά εὐοδωθοῦν κάποια σχέδια, εἶναι μεγάλη τιμή καί δικαίωση ὁ πρωταγωνιστικός ρόλος πού παίξαμε τόσο στόν σχεδιασμό* ὅσο καί στήν ὑλοποίηση τῆς μέχρι τοῦδε πορείας. Θεωροῦμε πώς – ὡς ἔντυπο – πετύχαμε ἕνα πολύ καίριο στόχο, τό πέρασμα ἀπό τόν (γραπτό) λόγο στήν πολιτική πράξη, χωρίς τόν παραμικρό συμβιβασμό, δίχως τήν ἐλάχιστη ἔκπτωση. Κι ἐπειδή βεβαίως κάτι τέτοιο δέν θά μποροῦσε νά συμβεῖ ὑπό… κανονικές συνθῆκες, θέλουμε νά εὐχαριστήσουμε καί νά συγχαροῦμε τόν δήμαρχο Τάσο Βαβατσικλῆ γιά ὅλα τά ἀνωτέρω. Γιά μιάν ἀκόμη φορά νιώσαμε τυχεροί πού εἶναι ὁ δήμαρχος τῆς πόλης μας.
Κ.Κ.

*  Δέν πρέπει νά ξεχάσουμε τήν ἀποφασιστική συμβολή τοῦ ἐπιτετραμμένου τῆς Παλαιστινιακῆς Πρεσβείας στήν Ἀθήνα Ἰσμάτ Σάμπρι. Τοῦ εὐχόμαστε Καλή Πατρίδα!

Ἔχοντας ἀγανακτήσει ἀπό τήν ἀθλιότητα τῆς ἀγγλογλωσσίας στίς ἐπιγραφές τῶν καταστημάτων τῆς πόλης, ἀποφασίσαμε κάποιοι ἄνθρωποι νά ἀντιδράσουμε μέ τόν τρόπο πού κρίναμε καταλληλότερο. Ἀκολουθεῖ ἡ ἀναφορά μας στό Δημοτικό Συμβούλιο Κομοτηνῆς, ὅπου ζητᾶμε ἁπλῶς τό αὐτονόητο: τήν ἐφαρμογή τοῦ νόμου: 

Πρὸς τὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο Κομοτηνῆς

Κομοτηνή, 11-1-2005
ΑΝΑΦΟΡΑ
Οἱ ὑπογεγραμμένοι πολίτες τοῦ Δήμου Κομοτηνῆς, σέ συνεννόηση καί μέ τήν Ἑταιρεία Γλωσσικῆς Κληρονομιᾶς, ὑποβάλλουν τὴν παροῦσα ἀναφορὰ στὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο τῆς πόλης, προκειμένου νὰ ἰσχύσει ἡ ἑλληνικὴ νομοθεσία ἀλλὰ καὶ νὰ περιφρουρηθεῖ ὁ αὐτοσεβασμὸς τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ ἡ συλλογική μας ἰδιοπροσωπία. Ὡς γνωστόν, βάσει τοῦ Ν. 2946/2001, ἄρθρο 6, προβλέπεται ἡ ὑποχρεωτικὴ γραφὴ στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα γιὰ ὅλες τὶς ἐπιγραφὲς «μὲ τὶς ὁποῖες προσδιορίζεται ἡ θέση, ἡ διεύθυνση, ἡ ἰδιότητα ἢ ἡ ἐπαγγελματικὴ δραστηριότητα φυσικοῦ προσώπου, ἢ ἡ ἐπωνυμία καὶ τὸ ἀντικείμενο δραστηριότητας, ἑνώσεως φυσικῶν προσώπων ἢ νομικῶν προσώπων δημοσίου ἢ ἰδιωτικοῦ δικαίου». Προβλέπεται δὲ ἁπλῶς ἡ δυνατότητα «ἐπιπρόσθετης ἀναγραφῆς τῆς ἐπιγραφῆς σὲ ἄλλη γλώσσα μὲ μικρότερα στοιχεῖα».
Ἀναφέρουμε λοιπὸν στὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο Κομοτηνῆς ὅτι οἱ Τράπεζες ΑLFΑBANK, ΑSPISBANK καὶ EUROBANK γράφουν ἔτσι καὶ μόνον (δηλαδὴ ἀγγλιστί) στὶς τεράστιες ἐπιγραφὲς τῶν ὑποκαταστημάτων τους τὴν ὀνομασία καὶ τὴν δραστηριότητά τους. Ἐπειδὴ εἶναι – ὅπως φαίνεται καὶ σὲ ὅλες τὶς ἄλλες πόλεις – ἡ τακτική τους πάγια καὶ ἀνεξάρτητη τῆς τοπικῆς διεύθυνσής τους, ἀγνοοῦν δὲ μὲ τρόπο προκλητικὸ τόσο τὴ νομοθεσία τῆς χώρας ὅσο καὶ τὸ αἴσθημα τῆς πατρίδας καὶ τῆς μητρικῆς γλώσσας τῶν συνειδητῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, καλοῦμε τὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο, ὡς ἁρμόδιο, νὰ μεριμνήσει γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου, εἴτε αὐτὸ σημαίνει ἄμεση συμμόρφωση τῶν ἐπιχειρήσεων μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ νομοθέτη, εἴτε ἐπιβολὴ τοῦ προβλεπόμενου προστίμου ἕως ὅτου νὰ συμβεῖ κάτι τέτοιο. Ἐλπίζουμε ἡ ἀθλιότητα τῆς ὅλης κατάστασης σχετικὰ μὲ τὸ ἀναφερόμενο ζήτημα νὰ μὴν ἀποτελέσει ἄλλοθι καὶ γιὰ περαιτέρω ἐγκλήματα σὲ βάρος τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ἀλλ’ ἀντιθέτως νὰ δοθεῖ ἕνα πρωτοποριακό, παιδαγωγικὸ μήνυμα πρὸς τὴν τοπικὴ – κι ὄχι μόνον – κοινωνία ὅτι ὑπάρχουν, ἐπιτέλους, καὶ κάποια ὅρια.
Ἐπισυνάπτουμε φωτογραφίες τῆς ὑπάρχουσας κατάστασης γιὰ τὴν τεκμηρίωση τῶν καταγγελλομένων καὶ ἀναμένουμε τὴν ἀπόφασή σας.
Μὲ τιμή, Ἀμπατζιάνης Χρ., Δαπέργολας Ν,, Ἰωαννίδης Γ., Μαμούκαρη Π., Καραΐσκος Κ., Πάφης Γ., Χαλὴλ Χ.
‘Εννοεῖται ὅτι θά εἴμαστε παρόντες στή συνεδρίαση τοῦ δημοτικοῦ συμβουλίου καί θά σᾶς ἐνημερώσουμε…