Ἴσως νά ξένισε κάποιους ἡ ἀνοικτή στάση μας ἐξαρχῆς ὑπέρ τοῦ Ντόναλντ Τράμπ, μέ δεδομένο ὅτι κάποια στοιχεῖα του τῆς προσωπικότητάς του εἶναι ἀρνητικά. Καί δέν ἐννοῦμε βέβαια τή σχέση του μέ τίς …γυναῖκες ἤ τό γεγονός ὅτι εἶναι πολύ πλούσιος. Ἐννοοῦμε πώς πράγματι δέν ἔχει τήν ἐμπειρία, τίς γνώσεις καί ἴσως καί τόν τρόπο νά ἐκφράσει αὐτό πού θέλει νά πεῖ.
Γιά ὅποιον παρακολουθεῖ τελευταίως τά τεκταινόμενα στίς ΗΠΑ, ἡ ἐπικαιρότητα σίγουρα προσφέρει κάποιες ἀπίστευτες εἰδήσεις. Γιά μᾶς τά σημαινόμενα παραπέμπουν μόνο στήν “μεγάλη Βαβυλώνα, τήν μητέρα τῶν πορνῶν καί τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς”. Καί βεβαίως ἡ ἀναφορά στήν Ἀποκάλυψη δέν εἶναι ἄσχετη μέ τήν προοπτική τοῦ πυρηνικοῦ πολέμου πού μᾶς φέρνει τό παρανοϊκό, τό κτηνῶδες παρασκήνιο τῆς ἐξουσίας πέραν τοῦ Ἀτλαντικοῦ.
Comments Off
Τό ἀποκάλυψε ὁ Νίκος Μελέτης στό «Ἔθνος τῆς Κυριακῆς»: Ὁ Μπάρακ Ὀµπάµα (ἐπικυρώνοντας τήν πρόσφατη τακτική τῆς Χίλαρυ Κλίντον), συνέδεσε τό θέµα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης µέ «ἀνταποδοτικές κινήσεις» τῆς χώρας µας στή …Θράκη.
Συναντώντας τόν Οἰκουµενικό Πατριάρχη Βαρθολοµαῖο καί συζητώντας τό ἐνδεχόµενο τῆς ἐπαναλειτουργίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, ὁ Ἀµερικανός πρόεδρος µίλησε γιά ἐκπαιδευτικά καί θρησκευτικά ζητήµατα πού ἀφοροῦν τήν ἐδῶ µειονότητα (ἀνάδειξη µουφτήδων, µειονοτική ἐκπαίδευση)!
Ἡ παρουσία τοῦ προσωπάρχη τοῦ Λευκοῦ Οἴκου, Ράµ Ἐµµάνουελ, στή συνάντηση, «δένει τό γλυκό», καθώς αὐτός φέρεται νά ἦταν ὁ ἀποδέκτης κάποιων προτάσεων τοῦ καθηγητῆ καί συµβούλου τοῦ Ἐρντογάν Νταβούτογλου, ὅταν ὁ τελευταῖος ἐπισκέφθηκε τίς ΗΠΑ γιά µία ἑβδοµάδα. Προφανῶς τό τουρκικό αἴτηµα σύνδεσης τῶν ἐξελίξεων δῶθε καί κεῖθε τοῦ Ἕβρου µέ µία περίεργη «ἀµοιβαιότητα» (µᾶς δίνουν αὐτοί ἕνα γλυφιτζούρι, τούς δίνουµε ἐµεῖς τό σπίτι µας) ἔχει πιά υἱοθετηθεῖ ἀπό τήν ὑπερατλαντική µας «σύµµαχο» καί προβάλλεται ἀπό τά πλέον ἐπίσηµα χείλη της. Ὅπως εἶναι λοιπόν εὐνόητο, δύσκολες µέρες ἔρχονται γιά τόν τόπο µας…
Αὐτό πού παραµένει ἀκατανόητο εἶναι τό γιατί «ἐµεῖς» (ποιοί ἐµεῖς δηλαδή, τό ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν καί τό ΕΛΙΑΜΕΠ, γιά νά ἀκριβολογοῦµε…) ἐπιµένουµε σέ µιά γραµµή πού πέρα ἀπό ἀδιέξοδη γίνεται ὁλοένα καί πιό ἐπικίνδυνη.
Εἶναι πραγµατικά νά τρελλαίνεσαι µέ τή χρόνια αὐτή τακτική τοῦ ΥΠΕΞ µας.
Ὑπάρχει ἄραγε ΕΝΑΣ Ἕλληνας πού νά ἀντιλαµβάνεται τήν ἐµµονή στήν ἐπαναλειτουργία µιᾶς θεολογικῆς Σχολῆς; Γιατί ἔχει ἀποµείνει ὡς τελευταῖο µας «αἴτηµα» στίς ἑλληνοτουρκικές σχέσεις, τή στιγµή πού ὑπάρχουν τόσες ἐκκρεµότητες; Ποιός εἶναι ὁ λόγος πού δέν ἀφήνουµε τό ζήτηµα νά λυθεῖ νοµικά εἴτε στήν ἴδια τήν Τουρκία εἴτε στά Εὐρωπαϊκά Δικαστήρια; Ποιά εἶναι ἡ ἀξία τῆς Σχολῆς γιά τήν ἀποδεκατισµένη ἑλληνική µειονότητα τῆς Πόλης ἤ γιά τά ἑλληνικά συµφέροντα, ὅταν δέν ἀποτελεῖ οὔτε ἱκανή µά οὔτε κἄν ἀναγκαία συνθήκη γιά τή στελέχωση τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου; Ποιός χάραξε αὐτήν τήν διαπραγµατευτική γραµµή πού ἀπό τίς µέρες τοῦ ΓΑΠ µέχρι σήµερα στοιχειώνει τήν ἐξωτερική πολιτική µας; Καί ἄς δεχθοῦµε ὅτι ὁρισµένοι προσδοκοῦσαν νά κερδίσουν κάτι ἀπό τήν Ἄγκυρα (γιά νά τό περιφέρουν µετά στούς χαυνοψηφοφόρους ὡς τρόπαιο). τώρα πού ζητεῖται κι εὐθέως συγκεκριµένο ἀντάλλαγµα στή Θράκη, τί καθόµαστε ἀκόµη καί συζητᾶµε; Εἶναι δυνατόν ἀκόµη νά διαπραγµατευόµαστε, ἔστω καί ἐµµέσως (ὅπως ἔγινε στή συνάντηση Μπαµπατζάν – Μπακογιάννη), τήν ἐσωτερική µας πολιτική στή Θράκη χάριν ἑνός …φαντάσµατος;
none
