Από καιρό τα άθλια φερέφωνα του αποικιακού καθεστώτος στην πατρίδα μας όχι μόνο έχουν βάλει στο στόχαστρο το ελληνικό έθνος και τον λαό της Ελλάδος αλλά και το εκφράζουν ρητώς και ευθαρσώς. Δεν σταματούν να δηλώνουν δημοσίως την απέχθειά τους για καθετί «εθνολαϊκό», προσπαθώντας έτσι να απαξιώσουν και τις λέξεις που θεμελίωσαν την δημοκρατία. Άραγε χωρίς έθνος και λαό ποια δημοκρατία υπήρξε, υπάρχει ή μπορεί να υπάρξει; Μόνο αυτή η μαϊμού – δημοκρατία που ταιριάζει στις μαύρες μέρες μας και στο άραχνο παρόν της πατρίδας μας. Αυτό στο οποίο τα μεν κόμματα εξακολουθούν να υπακούουν στον διαχρονικό ορισμό του Ροΐδη, ενώ τα πολιτικά μηδενικά εναλλάσσονται στην καρέκλα της εξουσίας έχοντας στο βιογραφικό τους μονάχα εξαπατήσεις, ιδεοληψίες, μηχανορραφίες, γονυκλισίες και αρπαχτές.

Read the rest of this entry…

Καιρό τώρα ἀκοῦμε καί διαβάζουμε ποικίλους στυλοβάτες τοῦ ἐν Ἑλλάδι καθεστῶτος νά ἀναπαράγουν τήν ρητορική τῶν ξένων ἀφεντικῶν τους κατά τοῦ “λαϊκισμοῦ” (ἤ καί τοῦ “ἐθνολαϊκισμοῦ”). Προφανῶς ἔτσι ἀφενός νιώθουν ὀργανικά ἐνταγμένοι στό διεθνές καρτέλ ἐξουσίας κι ἀφετέρου νομίζουν ὅτι φαντάζουν σοβαροί σέ σχέση μέ τούς Συριζανέλ πού κατακεραυνώνουν.

Read the rest of this entry…

Το δημοσίευμα (olympia.gr) έγραφε για αμοιβή 320.000 ευρώ τον χρόνο που εισέπραττε η Αλεξία Μπακογιάννη από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, για τις υπηρεσίες δημοσίων σχέσεων, επί προεδρίας Ανδρέα Μαρτίνη, μέσω πράξεων που ερευνούν οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές. Και αναφέρεται η διαφημιστική προβολή του ετήσιου Πανελληνίου Εράνου του Ερυθρού Σταυρού, που το 2009 κόστισε το …20% του συνολικού ποσού που συγκεντρώθηκε: η εταιρεία AIA RELATE Α.Ε. της Αλ. Μπακογιάννη ενθυλάκωσε 235.476,69 ευρώ για να κάνει ένα ραδιοφωνικό μήνυμα και να το μεταδώσει σε κάποιους σταθμούς της Αθήνας και της Περιφέρειας!

Read the rest of this entry…

Ανήκω στην μικρή εκείνη μερίδα των (συνειδητών, κατά το δυνατόν) Ελλήνων πολιτών που για κάποιον απροσδιόριστο λόγο δεν πάσχουν ακόμα από κατάθλιψη. Δεν με ενδιαφέρει μια καριέρα λαμόγιου, δεν δέχομαι πως η μοίρα της χώρας μου κρίθηκε οριστικά, δεν θεωρώ πως η γενικευμένη παρακμή είναι λόγος αδράνειας. Εξακολουθώ να προσβλέπω και να στηρίζω όποιαν προσπάθεια δείχνει να εδράζεται στην κοινή λογική, στο ήθος και στις αξίες που συγκροτούν τις κοινωνίες, διατηρώντας μια αίσθηση ρεαλισμού: δεν ξεχνώ για ποιαν κοινωνία μιλάμε και σε ποιο διεθνές περιβάλλον κινούμαστε. Το οριακό σημείο στο οποίο έχει φτάσει η πολιτική ζωή του τόπου μας έχει αναπτερώσει τις ελπίδες μου για μία ΑΡΔΗΝ ανάταξη, μέσα από την καταστροφή της.
Ζήσαμε μετά το 1974 όλες τις εκδοχές της καθεστωτικής διαχείρισης: την συντηρητική διακυβέρνηση, την πασοκική «Αλλαγή», την μητσοτακική λαίλαπα, την εκσυγχρονιστική κλεπτοκρατία, την καραμανλική χαυνότητα, την μνημονιακή επιδρομή. Από τον περασμένο Γενάρη δοκιμάζουμε και την συριζέικη συνταγή, που ώς τώρα περιλαμβάνει μόνο …πλασέμπο. Επειδή όμως τα ψωμιά της δείχνουν μάλλον ευάριθμα, σύντομα θα κληθεί η κοινωνία να εκφραστεί μέσα από νέα πολιτικά σχήματα (δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα περιοριστεί σε μολυσματικά «Ποτάμια»). Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.

Read the rest of this entry…