Μέ ἀφορµή τή γνωστή κατάσταση στήν ὁδοποιία τῆς πόλης τῆς Κοµοτηνῆς (ἐκτενής παρουσίαση στή στήλη τῶν ΤΟΞΙΚΩΝ στά τρία προηγούµενα φῦλλα τῆς ἐφηµερίδας µας) κάναµε µία µικρή ἔρευνα γιά τόν ποιοτικό ἔλεγχο στόν ὁποῖον ὑπόκεινται ὅλα τά δηµοτικά ἔργα, ὄχι µόνο τῆς πόλης µας ἀλλά καί τῶν ἄλλων Δήµων, Καποδιστριακῶν καί µή, τῆς Ροδόπης καί τοῦ Ἕβρου.

Ὅπως ἤδη κάθε ὑποψιασµένος ἀναγνώστης φαντάζεται, οἱ ἔννοιες «δηµοτικά τεχνικά ἔργα» καί «ἔλεγχος ποιότητας» ἔχουν, στήν καλύτερη περίπτωση, µία πολύ χαλαρή κι ἐλεύθερη σχέση. Κατ’ ἀρχήν στήν πόλη µας ἑδρεύει σχετική ὑπηρεσία, πού ἐλέγχει τήν ποιότητα τῶν δηµοσίων ἔργων, ἡ ὁποία µάλιστα βρίσκεται σέ τροχιά πιστοποίησης κατά ISO, πρᾶγµα σπάνιο γιά παροχή ὑπηρεσίας ἀπό τό Ἑλληνικό Δηµόσιο. Ἡ ὑπηρεσία αὐτή πιστοποιεῖ ἐλέγχους ποιότητας στά ὑλικά καί τήν ἐφαρµογή τους στά δηµόσια ἔργα ἐάν κληθεῖ ἀπό ἕναν ἐκ τῶν δύο ἄµεσα ἐµπλεκόµενων σέ αὐτά, δηλαδή εἴτε ἀπό τόν ἐργολάβο τοῦ ἔργου εἴτε ἀπό τόν ἐπιβλέποντα. Σέ περίπτωση πού δέν κληθεῖ δέν σηµαίνει πώς κανένας ποιοτικός ἔλεγχος δέν γίνεται: Μπορεῖ ὁ ἔλεγχος νά γίνει ἀπό τόν ἴδιον τόν ἐργολάβο πού κατασκευάζει τό ἔργο (!!!) ἤ ἀπό κάποιον τρίτο ἰδιώτη, διαπιστευµένο γιά τό συγκεκριµένο ἔργο, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐξ ὁλοκλήρου τήν εὐθύνη τοῦ ποιοτικοῦ ἐλέγχου τοῦ ἔργου. Ὥς ἐδῶ καλά, ἀλλά τί ἔχουν τά ἀµορτισέρ µας καί ψοφᾶν;…

Ὅπως καί πάλι καταλάβατε ΤΙΠΟΤΕ ἀπό τά παραπάνω δέν γίνεται στά δηµοτικά ἔργα τῆς Ροδόπης καί τοῦ Ἕβρου. Ἀφοῦ µπορεῖ τό ἐργαστήριο τοῦ ἐργολάβου νά κάνει ἐλέγχους, τί νά τό κάνουµε τό δηµόσιο ἐργαστήριο; Γιατί νά κάνουµε σύµβαση µέ ἰδιώτη; Γιά νά ἀνεβάσουµε τό κόστος; Ὄχι βέβαια, ἀφοῦ µποροῦµε νά κάνουµε τό ἔργο µία καί δύο φορές ἀκόµα µέχρι νά γίνει… καλό, χωρίς νά µᾶς πεῖ κανένας τίποτε. Μποροῦµε νά κάνουµε συµβάσεις συµπληρωµατικές καί παραπληρωµατικές χωρίς νά δίνουµε λογαριασµό σέ κανέναν, ποιός θά ἐλέγξει ἄν ὁ φάκελος τοῦ ἔργου ἔχει µέσα πλήρη ἐργαστηριακά ἀποτελέσµατα ὅπως προβλέπει ἡ σύµβαση (καί ἡ νοµοθεσία, ἔ;), ποιός θά δεῖ ἄν τά ὑλικά πού χρησιµοποιήθηκαν εἶναι ἐπαρκῆ; Κανένας «γραφικός» µονάχα σάν τόν Πετρίδη στή Μαρώνεια πού φωνάζει γιά τίς ρεµατιές καί τούς ὀχετούς ἀλλά καί πάλι τί θά γίνει; Ἐδῶ ἀµφισβητοῦνται ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ὄχι µόνον ὅσα εὐλόγως συµπεραίνονται ἀλλά καί ὅσα διά γυµνοῦ ὀφθαλµοῦ διαπιστώνονται…

Στά πλαίσια λοιπόν αὐτῆς τῆς ἐλεύθερης καί χαλαρῆς σχέσης ὁ καθένας κάνει ὅ,τι θέλει ἤ ὅ,τι τοῦ ἐπιτρέπει ἡ συνείδησή του. Ὁ ἐργολάβος κάνει τό ἔργο ὅπως καταλαβαίνει καί ἡ ἐπίβλεψη τῶν δήµων τό παρακολουθεῖ… διακριτικά µέχρι νά τό παραλάβει. Κάπου – κάπου κάποιος θυµᾶται καί τόν ποιοτικό ἔλεγχο καί ἀπευθύνεται στό ἐργαστήριο µέ διάθεση περιπαικτική µᾶλλον, ἀφοῦ εἴτε τά ἀποτελέσµατα εἶναι καλά εἴτε ὄχι τό ἔργο προχωράει καί παραλαµβάνεται κανονικά (καί παράνοµα). Ποιός τά κοιτάει τώρα αὐτά;…

* Ὅπως λέµε Ἐλεγειακή µεσοπολεµική ποίηση καί µαλακτικά πλυντηρίου