Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία δημοσκόπησης για τη σχέση των Ελλήνων με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η εφημερίδα «Το Βήμα» σε δύο συνεχείς Κυριακές ( 12 και 19 Απριλίου 2015) δημοσίευσε δημοσκόπηση της εταιρείας «Κάπα Research Α.Ε.». Σύμφωνα με αυτή το 81,4% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι –έναντι παλαιότερα του 95% – και το 14,7% άθεοι, έναντι παλαιότερα του 2%. Όμως ενώ δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι μέσα σε δεκαπέντε χρόνια υπερτριπλασιάστηκαν όσοι δηλώνουν ότι δεν θρησκεύονται:
- Το 2001 το 13,8% δήλωσε ότι δεν θρησκεύεται, ενώ το 85,6% ότι θρησκεύεται.
- Το 2015 το 45,9% δηλώνει ότι δεν θρησκεύεται, ενώ μόνο το 51,9% ότι θρησκεύεται.
Ένα άλλο συνταρακτικό στοιχείο είναι πως μέσα σε δέκα χρόνια μειώθηκαν στους μισούς όσοι καθημερινά προσεύχονται και υπερτετραπλασιάστηκαν όσοι δεν προσεύχονται ποτέ:
-Το 2006 το 54,2% προσευχόταν καθημερινά και το 7,2% ποτέ.
-Το 2015 το 24,4% προσεύχεται καθημερινά και το 29,6% ποτέ.
Read the rest of this entry…
Comments Off
28 Οκτωβρίου και για όποιον ενδεχομένως δεν το γνώριζε, αυτή ήταν η ακριβής (βαθύτατα ποιητική, όσο και μεγαλειωδώς ανατριχιαστική) διατύπωση της τελευταίας μεγάλης άρνησης που ειπώθηκε από επίσημο στόμα στον ελλαδικό χώρο και την οποία τιμούμε πάλι (θεωρητικά τουλάχιστον) σήμερα. Και αυτή ήταν η ακριβής απαρχή του έπους που έγραψε με το αίμα της η τελευταία γενιά Ελλήνων που υπήρξε στην Ιστορία. Ακριβώς δηλαδή λίγο πριν την έναρξη της τελικής φάσης της μετάλλαξής τους σε Κωλοέλληνες…
Read the rest of this entry…
none
Δεν το ’χα βέβαια σκοπό να ψυχοπλακωθούμε σήμερα – ακόμη καλά-καλά δεν γυρίσαμε άλλωστε από τις διακοπές και άπασαν την συμπαρομαρτούσαν εύθυμον χαζοραθυμίαν – αλλά ασφαλώς όσο κι αν θες ν’ αγιάσεις… Η βλακεία εξάλλου και η αθλιότητα του πλέον γελοίου ανθυποκρατιδίου επί της γης δεν γνωρίζουν φυσικά διακοπές και σχόλες! Είναι πάντα εκεί, πανσθενείς και ανίκητες, και τις 365 μέρες του χρόνου…
Και είναι αλήθεια βέβαια ότι είχαμε ξεχαστεί για λίγο – επειδή ακριβώς εννοείται προσπαθήσαμε να ξεχαστούμε, για λόγους καθαρά ψυχοθεραπευτικούς. Ετούτο το καταραμένο έντυπο άλλωστε που πιάνετε στα χέρια σας κάθε 15 μέρες δεν φτιάχτηκε για να αναλίσκεται σε σαχλεπίσαχλες – και συνεπώς ανώδυνες – πομφόλυγες. Γεννήθηκε για να ταράζει και επομένως και για να ταράζεται, για να πρήζει τα συκώτια πρώτα απ’ όλα των ίδιων των ανθρώπων που το κουβαλούν στις πλάτες τους ή συνεργάζονται μ’ αυτό ή και απλά το στηρίζουν. Αν νομίζετε ότι η αλήθεια (αυτά τα ψήγματα έστω αλήθειας που κομίζει ο Αντιφωνητής) είναι – μέσα στα εξοργίζοντά της αποκαλυπτήρια – βασανιστική για όλους εσάς, να είστε σίγουροι ότι πρωτίστως είναι βασανιστική για εκείνους που τη μεταφέρουν εντύπως μπροστά στα μάτια σας. Γι’ αυτό και σχωρνάτε μας για όσες φορές υπερβαίνουμε τα όρια και για την ενίοτε βέβηλη γλώσσα μας και για τις συχνές λεκτικές υπερβολές μας. Ψυχοθεραπεία μας ίσως να είναι τελικά κι αυτή, ψυχοθεραπεία για κάποιους που με τόσα που ακούν και βλέπουν καθημερινά θα μπορούσαν υπό άλλες συνθήκες ακόμη και να γυρνούν ενδεχομένως αλλόφρονες μ’ ένα καλάσνικοφ στους δρόμους. Η μόνιμη πιθανώς αυτοψυχοθεραπεία μας…
Read the rest of this entry…
none
Τὴν ὥρα ποὺ οἱ τετρακόσιοι (ἀνὰ τὴν ἐπικράτεια) τσόγλανοι μὲ τὶς κουκοῦλες κατέβαζαν βιτρίνες, κατέστρεφαν αὐτοκίνητα, πυρπολοῦσαν ἰδιωτικὲς καὶ δημόσιες περιουσίες καὶ ἀπεδείκνυαν ἐνεργῶς καὶ πλήρως ἀνενόχλητοι ποιὰ εἶναι ἡ πραγματικὴ ὑπόσταση τοῦ ἀνύπαρκτου ψευδοκράτους, νὰ εἶστε βέβαιοι, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες, ὅτι στὴν πραγματικότητα δὲν ἔγινε τίποτε τὸ ἐκπληκτικό. Δὲν ἔγινε δηλαδὴ τίποτε ἄλλο ἀπ’ τὸ νὰ μπεῖ ἁπλῶς ἕνα ἀκόμη κερασάκι στὴ δύσοσμη καὶ χαλασμένη τούρτα τῆς νεότερης ἑλλαδικῆς πολιτικῆς πραγματικότητας. Τῆς πραγματικότητας ἑνὸς γελοίου μορφώματος, ποὺ ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ἄθλιας ὕπαρξής του δομήθηκε ὡς μία ἄναρχη καὶ ἄνομη κρατική – παρακρατικὴ καρικατούρα, ἀπολύτως συνώνυμη τοῦ εὐτελισμοῦ καὶ τοῦ ξεχαρβαλώματος τῶν πάντων. Ἦρθε λοιπὸν ἁπλῶς τώρα καὶ ἡ στιγμὴ ποὺ αὐτὸ τὸ δυσώνυμο καὶ εἰδεχθὲς μπουρδέλο παραδόθηκε πιὰ καὶ στὶς φλόγες…
Read the rest of this entry…
none
Πετάξτε στα σκουπίδια τώρα αναλύσεις και κριτικές! Δεν έχουν κανένα νόημα, γιατί δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να ερμηνεύσει ΑΥΤΟ που συνέβη. Τουλάχιστον όχι αυτές τις παρανοϊκές στιγμές! Τριάντα περίπου χρόνια βλέπουμε μπάλα κι ήτανε και τα τριάντα όμοια κι απαράλλαχτα. Τριάντα χρόνια θλίψης και ντροπής, τσαπατσουλιάς και καφρίλας. Τριάντα χρόνια γεμάτα από λαμόγια και ανίκανους αεριτζήδες, πρεζόνια και βανδάλους, τριάντα χρόνια ξεφτίλας και αηδίας, τριάντα χρόνια που έβγαινες από τα σύνορα κι έπεσε σύννεφο η σφαλιάρα κι ο διασυρμός! Και ξαφνικά τώρα ΑΥΤΟ, αυτό το απίστευτο! Το λέμε εμείς που, πριν αρχίσει το παραμύθι, λέγαμε πως θα ήμασταν υπερευχαριστημένοι αν κάναμε μία έστω νίκη, για να φύγουμε μετά από τον πρώτο γύρο με το κεφάλι ψηλά (κι αν οποιοσδήποτε που βλέπει και ξέρει μπάλα, πει ότι περίμενε κάτι περισσότερο από αυτό, θα είναι απλούστατα ο μεγαλύτερος ψεύτης του κόσμου)! Μα σαν άρχισε το παραμύθι, το ζήσαμε και το ρουφήξαμε με ηδονή και έκσταση! Μέχρι τέλος! Κι όταν έφτασε το τέλος, το είχαμε πια από καιρό αποδεχτεί! Αρχίσαμε σιγά-σιγά να το ζούμε και να το πιστεύουμε, βλέποντας τους ισχυρούς της γης να φεύγουν ο ένας μετά τον άλλον νικημένοι και ταπεινωμένοι. Παραδοθήκαμε σιγά-σιγά σ’ αυτό το παρά λόγον και υπέρ λόγον ανίκητο παραλήρημα, σ’ αυτό το ντελιριακό μεθύσι της νίκης, σ’ αυτό το σουρεαλιστικό ποίημα που μας σκάρωσε ετούτη η παρέα! Κι όταν ήρθε η στιγμή που το κύπελλο υψώθηκε ψηλά στον ουρανό, είχαμε συνηθίσει πια, είχαμε ήδη συμφιλιωθεί με την ιδέα και το όλο πράγμα μας φαινόταν πλέον φυσιολογικό μέσα στον παραλογισμό του! Όταν ηρεμήσουμε βεβαίως και το ξανασκεφτούμε, όταν το μυαλό μας επιστρέψει στη θέση του, είναι σίγουρο ότι θα πάψουμε και πάλι να το πιστεύουμε! Θα λέμε ότι ΑΥΤΟ δεν μπορεί να συνέβη ποτέ! Μα τη στιγμή εκείνη ήταν φυσιολογικό! Το κύπελλο σηκωμένο ψηλά στον αέρα! Ένα θέαμα ζεστό και οικείο! Τόσο απίστευτα οικείο, που λες και είχαμε γεννηθεί μαζί του…
Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ
none
