του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Η γεωπολιτική των ΗΠΑ σκοπεύει έως σήμερα στο να περιορίσει, στο ελάχιστο δυνατό,  την έκταση της επιρροής της Ρωσίας. Το «έως σήμερα» αναφέρεται στο απρόβλεπτο της πολιτικής του προέδρου Τραμπ. Αυτή η γεωπολιτική εφαρμόζεται στην Ουκρανία, με τη συνδρομή του Φαναρίου, το οποίο εγκλωβίστηκε στις πολιτικές και εθνικές οξύτατες συγκρούσεις μεταξύ των ίδιων των Ουκρανών και μεταξύ αυτών και των Ρώσων.

Οι ΗΠΑ μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη και την κατάργηση, ντε φάκτο, του Συμφώνου της Βαρσοβίας επεκτείνει την επιρροή τους στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, ακόμη και σε αυτές που ήσαν μέρος της ΕΣΣΔ. Αυτό συμβαίνει κυρίως με το ΝΑΤΟ και με τον άξονα των Γερμανίας – Γαλλίας, που κυριαρχεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και των οποίων η γεωστρατηγική ακολουθεί αυτήν των ΗΠΑ.

Read the rest of this entry…

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο συγκέντρωσε, από τις 29 παρελθόντος Αυγούστου έως και τις 2 τρέχοντος μηνός Σεπτεμβρίου, στην Κωνσταντινούπολη τους Μητροπολίτες, που ανήκουν στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία Του. Η εν λόγω σύναξη πραγματοποιείται στη Βασιλεύουσα κάθε χρόνο, με την ευκαιρία του νέου εκκλησιαστικού έτους. Πρωτοφανής στα χρονικά της ιστορίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ήταν η πρόσκληση και η παρουσία στην εν λόγω σύναξη των Μητροπολιτών Tης, που διαποιμαίνουν τις Μητροπόλεις της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης και των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Σημειώνεται ότι η ονομασία των περιοχών αυτών της Ελλάδος ως «Νέων Χωρών» είναι ανακριβής, αφού πρόκειται για πανάρχαιες ελληνικές περιοχές. Είναι και ατυχής, αφού συμβάλλει στην ψευδή, αλυτρωτική και σοβινιστική προπαγάνδα ομόρων κρατών.

Read the rest of this entry…

     Είναι βεβαίως γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε άλλο ένα επεισόδιο στο μακραίωνο σήριαλ της απόπειρας των Φραγκολατίνων να επιτύχουν τη λεγόμενη Ένωση με την Ορθόδοξη Εκκλησία (με τη λέξη «ένωση» φυσικά να υπονοεί πάντοτε την υποταγή υπό τους δικούς τους όρους). Και επειδή ασφαλώς το πράγμα έχει προ πολλού προσλάβει και άλλες διαστάσεις, βλέπουμε ταυτόχρονα και ένα ακόμη άθλιο επεισόδιο σ’ ένα ακόμη ευρύτερο σήριαλ:  εκείνο του γενικότερου θρησκευτικού συγκρητισμού, που έχει ως άμεσους στόχους του την άμβλυνση της θρησκευτικής συνείδησης των λαών, τη σταδιακή ισοπέδωση (μέσα από τη μιθριδατική εξοικείωση με τις συνεχείς επαφές, τους «διαλόγους» και τις συμπροσευχές) των θρησκευτικών τους ιδιαιτεροτήτων και την ψυχολογική τους προετοιμασία για το σερβίρισμα της νεοεποχίτικης πανθρησκειακής σαλάτας, της οποίας η παρασκευή βρίσκεται ήδη εν πλήρη εξελίξει. Βεβαίως εννοείται ότι βλέπουμε και προφανή πολιτικά παιχνίδια, δεδομένης της καθ’ όλα ύποπτης εδώ και καιρό υιοθεσίας (ή, για την ακρίβεια, άλωσης) του Φαναρίου από τα όργανα της Νέας Τάξης. Τα πολιτικά δρώμενα όμως, όσο κι αν διαπλέκονται άμεσα με τα θρησκευτικά μέσα σ’ αυτό το νεοεποχο-ταξίτικο γαϊτανάκι, δεν είναι ούτως ή άλλως τα πρωτεύοντα. Για τον γράφοντα, το παιχνίδι που αυτή τη στιγμή παίζεται πάνω στον πλανήτη, είναι πρωτίστως πνευματικό και θρησκευτικό και δευτερευόντως πολιτικό και οικονομικό. Σε πείσμα όλων των προσεγγίσεων που εδράζονται στο (ενίοτε χρήσιμο μεν, αλλά βεβαίως και απελπιστικά) απλοϊκό μαρξιστικό μοντέλο, θεωρώ ότι η οικονομική και πολιτική υποταγή των λαών αποτελεί στην πραγματικότητα το μέσο για την πνευματική τους άλωση – και όχι το αντίστροφο.

Read the rest of this entry…

Ὅλη ἡ Ἑλλάδα µετά βδελυγµίας ἀποδοκίµασε τά ἐπεισόδια κατά τοῦ Πατριάρχη Βαρθολοµαίου πού ὀργάνωσαν οἱ «Γκρίζοι Λῦκοι» στήν Τουρκία. Πρᾶγµα φυσικά αὐτονόητο, πού θά γινόταν εἴτε ὁ στόχος ἦταν ὁ Οἰκουµενικός Πατριάρχης εἴτε ὁ µουφτῆς τῆς Πόλης.

Ἐκεῖνο, ὡστόσο, πού κανένας δέν εἴδαµε νά ἀναζητᾶ ἦταν ἡ θέση τῶν µειονοτικῶν πολιτευτῶν καί φορέων γιά τό ζήτηµα: Δέν εἴδαµε καµµία δήλωση π.χ. τοῦ βουλευτῆ Ἰλχάν Ἀχµέτ, ὁ ὁποῖος τόσο κόπτεται γιά τήν ἑλληνοτουρκική φιλία, πού νά λέει τό πολύ ἁπλό «καταδικάζω τίς ἐνέργειες αὐτές». Καµµία ἀνακοίνωση ἀπό τά σωµατεῖα, νόµιµα καί µή, πού κάθε τόσο σκίζονται νά ὑπερασπίσουν τόν τουρκισµό τους καί τή σχέση τους µέ τήν Μητέρα – Πατρίδα. Καµµία καταδίκη ἀπό κανέναν µειονοτικό πολιτευτή, νῦν καί πρώην, δηµοσιογράφο ἤ παράγοντα τοῦ «πολιτισµοῦ», ὅπως ἀρέσκονται κάποιοι νά αὐτοπλασάρονται. Εἶναι ἐπειδή κι αὐτοί εὐθυγραµµίζονται µέ τήν τουρκική γραµµή µὴ ἀναγνώρισης τοῦ τίτλου «Οἰκουµενικός» στόν Πατριάρχη; Εἶναι γιατί ταυτίζονται µέ τούς Γκριζόλυκους ἤ τοὐλάχιστον δέν θέλουν νά διαφοροποιηθοῦν ἀπό τήν ὑπερεθνικιστική γραµµή; Ὁρίστε, τούς προκαλοῦµε, νά βγεῖ κάποιος κεντροδεξιός, σοσιαλιστής ἤ συνασπιστής βουλευτής τους (νῦν ἤ πρώην), κάποιος δηµοσιογράφος ἤ ἄλλος γραφιᾶς ἀπό τούς ἐπώνυµους τῆς µουσουλµανικῆς ἡγεσίας καί νά πεῖ δυό καθαρά λόγια.

Ἐµεῖς, ὡς Ἕλληνες καί δηµοκράτες, νιώθουµε αὐτήν τήν ἐκκωφαντική σιωπή τους νά µᾶς προσβάλει. Καί δέν µποροῦµε νά φανταστοῦµε ὅτι κανένας ἄλλος στόν τόπο µας δέν νιώθει ἀνάλογα…