Τό κακό ξεκίνησε φανερά ἐπί Σύριζα, ὅταν οἱ προδότες τῆς Μακεδονίας ἔφτασαν νά ἀπελάσουν δύο μέλη τῶν διπλωματικῶν ἀντιπροσωπειῶν τῆς Ρωσίας, δῆθεν γιά ὑποκίνηση τῶν πάνδημων συλλαλητηρίων. Ἔκτοτε οἱ σχέσεις μας μέ τή Ρωσία δέν ὀρθοπόδησαν, ἔβαλε τό χεράκι του καί ὁ ἀκατανόμαστος τοῦ Φαναρίου, γιά νά φτάσουν στίς μέρες μας τό ἱστορικό τους χαμηλό μέ τίς ἀθλιότητες τοῦ Μητσοτάκη. Ὄχι ὅμως μόνο τοῦ Μητσοτάκη, γιατί ἀπό τήν ἔναρξη τῶν ἐχθροπραξιῶν στήν Οὐκρανία ἔχει ξεχυθεῖ ἕνας βόρβορος στά ΜΜΕ καί στά ΜΚΔ πού λυσσομανάει κατά παντός ρωσικοῦ, λές καί ἡ χώρα μας δέχεται ἐπίθεση ἀπό τόν Πούτιν. Καί καλά γιά τό σύστημα ἐξουσίας τοῦ ὑπόκοσμου πού μᾶς κυβερνάει, δέν θά ἀσχολιόμασταν μέ ΣΚΑΙ, ΕΛΙΑΜΕΠ, ΚΙΝΑΛ καί γενικότερα μέ συμμορίες, ὅμως κι ἕνας κόσμος μέ προφίλ ὥς τώρα “πατριωτικό” βγαίνει στήν ἴδια γραμμή, μέ σπάνιες φωτεινές ἐξαιρέσεις. Γιά αὐτούς ἔχω δυό λογάκια.
Εἶναι ξεκάθαρο σέ κάθε Ἕλληνα μιᾶς κάποιας εὐφυΐας καί πολιτικῆς συνείδησης ὅτι ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σέ μετάβαση. Μέ ὁδηγό τήν ἐλεεινή πολιτική/μηντιακή της τάξη (καί τήν σιαμαία της οἰκονομική μαφιοελίτ), ἐπιχειρεῖται μιά στροφή τῆς ἐθνολαϊκῆς συνείδησης κόντρα σέ ὅσα μέχρι πρόσφατα θεωροῦσε λογικά καί αὐτονόητα. Εἶναι ἕνα φαινόμενο πού ἀφορᾶ ὅλον τόν δυτικό κόσμο καί πού ἔρχεται σέ μᾶς ἀπό τούς γνωστούς ἐντολεῖς τῶν ἑλληνόφωνων κοτζαμπάσηδων. Ὅπως ὅλος ὁ δυτικός κόσμος ἔτσι καί ἡ χώρα μας εἶναι πιά ἕνα μεγάλο κοτέτσι, μέ μαλθακούς καί καλοζωισμένους καταναλωτές, ἀπομακρυσμένους ἀπό κάθε ἐθνοθρησκευτική ρίζα καί ἀποξενωμένους ἀπό κάθε διάθεση ἀγώνα γιά ἐλευθερία καί ἀξιοπρέπεια. Γιατί λοιπόν νά μᾶς τά παρέχουν ὅσοι μᾶς ἐλέγχουν;
