Η Ορθοδοξία για μας τους Έλληνες είν’ ένας απ’ τους κύριους άξονες της εθνικής μας παράδοσης εδώ και αιώνες• είτε μας αρέσει, είτε όχι. Πολιτική στις μέρες μας, είν’ ο μοχλός που προσπαθεί να κινήσει, να διοικήσει, να οργανώσει ένα κράτος• ακόμα κι αν μιλάμε για οποιαδήποτε τριτοκοσμική μπανανία.

Αμέσως-αμέσως δημιουργείται κάποια σκιά. Διαγράφονται δυο σημεία του ορίζοντα• Ανατολή-Δύση. Αν κοιτάξουμε βαθύτερα -όσο κι αν κάποιοι διαφωνούν- θα δούμε πως αυτοί οι δυο πόλοι συγκρούονται: Είναι η σύγκρουση της Ορθόδοξης Ανατολικής Ελληνικής παράδοσης και η αναπόφευκτη ανάγκη οργάνωσης σύγχρονου πολιτικού βίου. (Μην ξεχνάμε πως μιλούμε για τις αρχές του 19ου αιώνα, όπου αρχίσαμε να φτιάνουμε κράτος πάνω σε καλούπια Δυτικά και ν’ απομακρύνουμε -ή έτσι νομίζουμε!- την Τουρκική απειλή, ελπίζοντας ν’ αυγατίσουμε, να πολύνουμε και να ελευθερώσουμε κι άλλα ελληνικά εδάφη με τη βοήθεια των διαφόρων ‘φιλελλήνων’ που ανοίγουν δρόμους και μας οργανώνουν…)

Read the rest of this entry…

Tις πταίει;

Σήμερα πέρασα όλο το πρωινό στο περιβόλι, κλαδεύοντας, σκάβοντας, ποτίζοντας. Τι θα γινόμουν αν δεν υπήρχαν αυτά τα λίγα τετραγωνικά μέτρα γης, για να μπορώ που και που ν’ ανασαίνω το χώμα; Το χώμα η μόνη αλήθεια στη ζωή…

Το απόγευμα άνοιξα το παλιό σεντούκι του παππού και χάθηκα πάλι μέσα του: Όλα είναι πάντα εκεί• όπως άλλοτε: Προικοσύμφωνα απ’ το 1840, διαθήκες, συμβόλαια, πιστοποιητικά, πληρεξούσια, απολυτήρια, αποκόμματα εφημερίδων, προκηρύξεις, ψηφοδέλτια, λογαριασμοί, δούναι, λαβείν… Πόλεμοι, πείνες, καταστροφές, προδοσίες, δεν κατάφεραν να καταστρέψουν τα πράματ’ αυτά που μιλούν ακόμα τη δικιά τους λαλιά• ζώντας εκεί, κρυφά, τη δική τους ζωή. Ένας ολόκληρος κόσμος, αυτά τα παλιά χαρτιά• απ’ τα μισά του προπερασμένου αιώνα.

Read the rest of this entry…