Προ λίγων ημερών ο τελοσπάντων πρωθυπουργός μας θριαμβολόγησε από την Αλεξανδρούπολη για τον σταθμό LNG που θα κατασκευαστεί με ευρωχρηματοδότηση στα 6,2 μίλια από την θρακική ακτή δηλ. έξω (!) από τα χωρικά μας ύδατα. Αναμένεται η λειτουργία του σε 1,5 χρόνο, εξυπηρετεί τις αμερικανικές εξαγωγές (πανάκριβου) σχιστολιθικού αερίου στην Ευρώπη κι ο Μητσοτάκης αμόλυσε πλήθος πομφόλυγες, παρουσίᾳ των ξένων επισήμων (Πέτκωφ, Κοβατσέφσκι, Βούτσιτς, Μισέλ). Είχε λχ το θράσος να αναφερθεί σε πρωτοβουλίες «μακριά από αδιέξοδους ανταγωνισμούς» ενώ μιλούσε για «εκβιασμούς της Μόσχας» και «ταχύτατη απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο»! Στο παγιωμένο πια κλίμα του λυσσαλέου αντιρωσισμού αυτά δυστυχώς δεν ξενίζουν. Αξίζει όμως να δούμε εν τάχει την 30χρονη πορεία της ελληνικής Θράκης, την πλατωνική σχέση της με τη Ρωσία και το σημερινό πέρασμά της απέναντι, μαζί βέβαια με όλη τη χώρα.

Read the rest of this entry…

Ὅ,τι δέν κάνει ἡ πολιτική καί ἐπιχειρηματική ἐλίτ τῆς χώρας μας, τό κάνει ἀπό μόνη της ἡ γεωπολιτική ἀξία της. Ἔτσι, ἀπό τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πούτιν στήν Τουρκία καί τίς ἐντυπωσιακές οἰκονομικές συμφωνίες πού ὑπογράφηκαν κρατήσαμε τό σχέδιο τοῦ Ρώσου προέδρου νά μεταφέρει μέσῳ Τουρκίας, μέ ἕναν νέο ἀγωγό, φυσικό ἀέριο πολλαπλάσιο – γιά τήν ἀκρίβεια τετραπλάσιο – τῶν ἀναγκῶν τῶν γειτόνων, προφανῶς γιά ἄλλους πελάτες. Μάλιστα ὁ ἀγωγός αὐτός, πού ἀναγγέλθηκε μαζί μέ τήν ματαίωση κατασκευῆς τοῦ SOUTH STREAM, θά φτάσει μέχρι τόν Ἕβρο καί στά ἑλληνοτουρκικά σύνορα, παρακάμπτοντας τή Βουλγαρία πού κρίθηκε ἀναξιόπιστη (ἤ, ἔστω, εὐεπίφορη στίς πιέσεις τῶν Βρυξελλῶν καί τῆς Οὐάσιγκτον).
Καί τότε τί θά κάνουμε ἐμεῖς; Θά συνεχίσουμε νά ἐκλιπαροῦμε τούς «συμμάχους» μας γιά τήν ἐπιβίωσή μας ἤ θά προσπαθήσουμε νά ἀξιοποιήσουμε ὅ,τι ὅπλο μᾶς ἔχει ἀπομείνει;