Η πώληση από την Εθνική Τράπεζα της τουρκικής Finansbank στην Qatar National Bank, προκειμένου να ανακεφαλαιοποιηθεί η πάλαι ποτέ «μεγάλη μας φίλη», ήταν η ταφόπλακα της εξωστρέφειας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Αναμενόμενη, βεβαίως, μετά την βιβλική καταστροφή των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα, αλλά έπρεπε να δοθεί στους Καταριανούς;
Ο Κώστας Ράπτης στο capital.gr θύμισε την πολλαπλή συμμαχία Τουρκίας – Κατάρ τόσο στα γεωπολιτικά θέματα (κατά της Συρίας του Άσαντ και υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στον ευρύτερο μεσανατολικό χώρο) όσο και στα οικονομικά: η κρατική ενεργειακή εταιρεία Botaş της Τουρκίας υπέγραψε συμφωνία με την καταριανή κρατική εταιρεία πετρελαίου για μακροχρόνια προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου, τώρα που σφίγγει η ρώσικη στρόφιγγα. Παράλληλα το Κατάρ αποτελεί για τις τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες την όγδοη μεγαλύτερη αγορά τους στον κόσμο, ενώ το διμερές εμπόριο είχε το 2014 όγκο 740 εκατ. δολαρίων, 13πλάσιο αυτού του 2004.

Η σχέση όμως προχωράει και παραπέρα: προ ημερών ανακοινώθηκε η δημιουργία στο εμιράτο τουρκικής στρατιωτικής βάσης, δυναμικότητας 3.000 ανδρών κοντά στην αεροπορική βάση Al Udeid, όπου εδρεύει η Κεντρική Διοίκηση (Centcom) των ΗΠΑ. Η συμφωνία που υπογράφηκε τον περασμένο Μάρτιο περιλαμβάνει στρατιωτική εκπαίδευση, στρατιωτική βιομηχανία, κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και ανταλλαγή πληροφοριών.
Κάπου εδώ, ξαναγυρνώντας στον δικό μας ρόλο, αναρωτιέσαι τι άλλο εξυπηρετεί από την ενδυνάμωση των τουρκοκαταριανών σχέσεων αυτή η πώληση της Finansbank. Αλλά και λίγο παραπέρα, ποια εθνικά μας συμφέροντα εξυπηρετεί η δίμηνη εκπαίδευση των Καταριανών αξιωματικών και οπλιτών στα συστήματα βολής πυροβόλων και αρμάτων μάχης της Αλεξανδρούπολης; Η συμφωνία είχε υπογραφεί μεταξύ του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Μ. Κωσταράκου και του Καταριανού ομολόγου του το 2014 και προ μηνών ανανεώθηκε για εφέτος (η φωτογραφία είναι από την τελετή υποδοχής τους στο στρατόπεδο Κανδηλάπτη, τον περασμένο Σεπτέμβριο). Βεβαίως κατανοούμε τους όρους της στρατιωτικής διπλωματίας αλλά δεν αγνοούμε και εκείνους της στρατιωτικής …κατασκοπείας. Δυσκολεύομαι π.χ. να φανταστώ το παράδειγμα αυτό αντεστραμμένο. Μάλιστα σε ρεπορτάζ του «Χρόνου» της Κομοτηνής (13-10-15) αναφέρθηκε πως επισκέπτονται τη Ροδόπη και βρέθηκαν στο τέμενος του Μίσχου για προσευχή. Δεν ξέρουμε αν ήταν τυχαίο αλλά ο εκεί ιμάμης είναι από τους φανατικότερους λακέδες του τουρκομουφτή Ιμπράμ Σερήφ. Και πάντως την επίσημη Μουφτεία της Κομοτηνής δεν την επισκέφθηκαν ΠΟΤΕ αυτοί οι θρησκευόμενοι φιλοξενούμενοί μας…

Αν δε προστεθεί και το (παλιότερο;) σχέδιο του ομίλου Κοπελούζου για πλωτό LNG τέρμιναλ στα ανοιχτά του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης και για την ευρύτερη αναβάθμιση του λιμένα, σε συνεργασία πάλι με Καταριανούς, προξενεί κάποιαν απορία η παρουσία ενός τέτοιου συμμάχου της γείτονος στα σύνορά μας μαζί της.