Οἱ ἐξελίξεις στήν Αἴγυπτο καί στίς ἄλλες ἀραβικές χῶρες (μά καί στήν Τουρκία) ἔφεραν πάλι στό προσκήνιο τό πῶς καί τό γιατί τῶν λαϊκῶν, βασικά τῶν νεολαιίστικων κινητοποιήσεων στόν κόσμο. Πέρα ἀπό τήν ἀμφιβολία πού κάθε λογικός ἄνθρωπος ἔχει σχετικά μέ τά κίνητρα καί τά πιθανά ὑποκρυπτόμενα συμφέροντα, ὑπάρχει πάντα ἡ δυνατότητα νά βρεθεῖ καί ἡ ἀλήθεια, ἔστω ἕνα μέρος της.

Στήν κατεύθυνση αὐτή ἀξίζει νά δεῖ κανείς μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα ἀγγλόγλωσση ἱστοσελίδα, τήν www.movements.org. Ἐκεῖ θά ἀνακαλύψει μία ἐντυπωσιακή συμμαχία τοῦ ἀμερικανικοῦ κράτους (Στέητ Ντηπάρτμεντ,  Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῆς Ἀσφάλειας…) μέ κολοσσούς τῶν διαδικτυακῶν καί ἄλλων Μέσων, προκειμένου νά προωθηθοῦν μέσῳ τῆς σύγχρονης τεχνολογίας τά κινήματα ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων σέ ὅλον τόν κόσμο! Ἡ πρώτη σύνοδος τῆς Συμμαχίας Νεολαιίστικων Κινημάτων (Alliance of Youth Movements) ἔγινε στή Νέα Ὑόρκη τό 2008, τήν ἑπόμενη χρονιά ἔγινε στήν Πόλη τοῦ Μεξικοῦ (μέ τήν Χίλαρυ Κλίντον νά χαιρετίζει τήν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν) καί τό 2010 ἔγινε στό Λονδῖνο, στά κεντρικά γραφεῖα τῆς Google.

Οἱ συμμετέχοντες καί χορηγοί εἶχαν ἀπό μόνοι τους μεγάλο ἐνδιαφέρον: Ἀπό τόν ἰδιωτικό τομέα ἑταιρεῖες – γίγαντες ὅπως οἱ Google, Facebook, NBC, ABC, CBS, CNN, MTV, YouTube, Meetup, Howcast, Pepsi, National Geographic, AT&T, MSNBC, GenNext, Omnicon Group… Ὅσο γιά τόν δημόσιο τομέα, τό Στέητ Ντηπάρτμεντ καί ἡ Νομική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Κολούμπια εἶναι ἐπισήμως ἑταῖροι τοῦ Movement.org, ἐνῶ στίς ἐργασίες παραβρέθηκαν φορεῖς ὅπως ἡ RAND Corporation ἤ τό Council on Foreign Relations. Στούς συνιδρυτές βρίσκουμε ἄτομα σάν τόν Jared Cohen (διευθυντή τοῦ Google Ideas καί μέ θητεία στό Στέητ Ντηπάρτμεντ ἐπί Κοντολίζα Ράις μά καί ἐπί Χίλαρυ Κλίντον) καί τόν Jason Liebman τῆς Howcast Media – πού τούς βλέπουμε νά χαιρετίζουν τό γκαλά στά γραφεῖα τοῦ MTV στή Νέα Ὑόρκη (2008).

Πέρα ὅμως ἀπό τά ἀμερικανο-εβραϊκά ὀνόματα τοῦ καθεστῶτος ἄς δοῦμε ποιά εἶναι τά κινήματα πού ὑποστηρίζονται ἀπό τήν συγκεκριμένη ὀμπρέλα. Ἡ συντριπτική πλειοψηφία εἶναι ὅ,τι εἴδαμε τά τελευταῖα χρόνια στίς πορτοκαλί ἐπαναστάσεις τοῦ πρώην ἀνατολικοῦ μπλόκ καί στήν «ἀραβική Ἄνοιξη» ἀλλά καί ὅ,τι θά ἀνέμενε κανείς ἀπό τό διεθνές καρτέλ ἐξουσίας: στή Σερβία οἱ βετεράνοι τοῦ ΟΤΠΟΡ πού ἔφαγε τόν Μιλόσεβιτς, στήν Αἴγυπτο οἱ ὑποστηρικτές τοῦ Ἐλ Μπάραντεη «6η Ἀπριλίου», στήν Ἰσπανία μιά ὀργάνωση κατά τῆς ΕΤΑ, στή Βενεζουέλα δύο ὀργανώσεις κατά τοῦ Τσάβες, στήν Κολομβία οἱ ἀντίπαλοι τοῦ ἀντάρτικου FARC, στήν Τουρκία οἱ  Genç Siviller, στό Ἰράν καί στή Ρωσία ὅσοι ἀντιτίθενται στούς ἐκεῖ κρατοῦντες κτλ κτλ.Φυσικά δέν εἶναι ὅλα τά κινήματα στήν ἴδια ἀκριβῶς γραμμή, βρίσκουμε λ.χ. καί ὑποστηρικτές τῶν Ζαπατίστας, οὔτε καί βλέπουμε ὡς πράκτορες ὅλα τά στελέχη τους. Ὅμως τό θέμα εἶναι ποιές πρωτοβουλίες θά στηρίξει ἕνα τέτοιο ὀργανωτικό ὑπόβαθρο. Κι ἀκόμα περισσότερο, ποιό κίνημα «βάσης» μπορεῖ κανείς νά ἐμπιστευτεῖ ὅταν αὐτό χαριεντίζεται καί ὀργανώνεται μέ τέτοιες πλάτες στίς ΗΠΑ;