Στίς 7-9 Δεκεμβρίου ἡ Χρυσή Αὐγή ἐγκαινίασε τά γραφεῖα της στή Θράκη: σέ Ξάνθη, Κομοτηνή καί Ἀλεξανδρούπολη. Ἀπό περιέργεια πῆγα κι ἐγώ, ὅπως κι ἀρκετοί ἄλλοι, παρά τόν κακό καιρό. Δέν ἔμεινα βέβαια μέχρι τέλους, ὅμως ἦταν ἀρκετό γιά νά βγάλω κάποια συμπεράσματα. Ποιά ἦταν αὐτά; Πώς ἡ Ἑλλάδα παραμένει ὡς χώρα ἡ πατρίδα τοῦ θεάτρου.

Ἔβγαζε λοιπόν μάτι ἡ προσπάθεια τῶν συμμετεχόντων, πού – παρεμπιπτόντως – δέν ἦταν πολλοί, νά παραστήσουν τούς φασίστες: μέ μία …διμοιρία σάν ἕτοιμη γιά παρέλαση, μέ κάτι πλακάτ πού ἔφεραν τό σῆμα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς θυμίζοντας ἀσπίδες σέ σχολικό δρώμενο ἐποχῆς, μέ κούρεμα – ντύσιμο – στήσιμο πολλῶν παρισταμένων πού παρέπεμπε σέ νεοναζί, μέ λογίδρια ἀπολύτως ρηχά καί ἀτέχνως ὀργισμένα. Ὅλα κραύγαζαν πώς τά παιδιά κάτι πασχίζουν νά ἐνσαρκώσουν ἀλλά δέν τά πολυκαταφέρνουν. Κάτι ἔξω ἀπό αὐτούς, τοὐλάχιστον ἀπό τήν πλειοψηφία τους, πού ὅμως γιά κάποιον λόγο θεωρεῖται χρήσιμο ἤ ἐπιβεβλημένο. Αὐτό τό βίαιο κάτι πού κατά τή γνώμη τους θά ἀναστήσει τήν ρημαγμένη Ἑλλάδα.

Στό ἴδιο ἔργο ἔπαιζαν καί τά ἄλλα παιδιά, πού παρίσταναν τούς ἀντιφασίστες δημοκράτες. Ἔβγαλαν τήν ὑποχρέωσή τους νά κράξουν τούς «φασίστες», δίνοντας τό «ἀγωνιστικό παρών» στίς τοπικές κοινωνίες πού ἀνέχονται τό ἐκκολαφθέν «αὐγό τοῦ φιδιοῦ», ἔπαιξαν καί λίγο κυνηγητό μέ τήν Ἀστυνομία καί τούς ἀντιπάλους τους καί ὅλα καλά. Ντυμένα κι αὐτά κατά κανόνα μέ στολές παρταλαγῆς, μέ τήν προβλεπόμενη κούπ ἐπί κεφαλῆς καί τήν συνοδό σύγχυση ἐντός κεφαλῆς, μέ συνθήματα ἐξίσου ἐξωπραγματικά καί τρομολάγνα, συμπλήρωσαν τό κάστ τῆς βραδυᾶς.

Ἡ βραδυά (ἔμαθα ἀργότερα πώς) εἶχε καί πορεία στούς δρόμους τῆς Κομοτηνῆς, μέ κατάληξη κοντά στό τουρκικό Προξενεῖο. Ἐννοεῖται ὅτι οἱ Ἀρχές δέν ἐπέτρεψαν σέ κανέναν νά πλησιάσει οὔτε κἄν τήν ὁδό Ἰώνων, ἀλλά ἀκόμα κι ἔτσι ἡ ἀποστολή θεωρεῖται πώς ἐξετελέσθη καί πώς τό μήνυμα παραδόθηκε.

Ἔφυγα μέ τήν ἀπορία: πῶς εἶναι δυνατόν νά θεωρεῖται αὐτό τό παρακμιακό θεατρικό φαινόμενο κίνδυνος γιά τήν κοινωνία, τό ἔθνος, τήν ὑφήλιο; Πόσο γελοῖος ἤ πόσο κάθαρμα εἶναι ὅποιος προσπαθεῖ νά πείσει τόν ἑλληνικό λαό ὅτι σήμερα τό πρόβλημά του εἶναι ἡ δημοφιλία τέτοιων παραστάσεων;