Ὅπως σᾶς ὑποσχεθήκαμε πρὶν ἀπὸ ἕνα μήνα, συνεχίζουμε σήμερα τὸ ἀφιέρωμά μας στὴν ἑλληνικὴ πολιτική, μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι ἀφήνουμε πλέον τὰ μαθήματα Θετικῶν Ἐπιστημῶν καὶ περνᾶμε στὶς Θεωρητικές…

     Ξεκινᾶμε μὲ Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γραμματεία καὶ μὲ Θουκυδίδη, τοῦ ὁποίου, ὡς γνωστόν, οἱ ἀπόψεις περὶ ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ἀποτελοῦν πραγματικό… εὐαγγέλιο γιὰ τὶς ἑλληνικὲς κυβερνήσεις, εἰδικὰ ἀπὸ τὸ 1944 καὶ ἔκτοτε (ἀπὸ τὸ παλαιὸ ἐπίσημο «Στρατηγὲ Βάν Φλίτ, ἰδοὺ ὁ στρατός σας» ὡς τὸ νεότερο ἀνεπίσημο «Πρόεδρε Μπούς, ἰδοὺ ὁ ἑσμὸς τῶν σφουγγοκωλάριων τζουτζέδων σας», λὲς βρὲ παιδί μου καὶ δὲν πέρασε οὔτε μέρα)! Πιὸ δημοφιλὲς βεβαίως ἀπ’ ὅλα τ’ ἄλλα, τὸ θουκυδίδειο «προεπιβουλεύειν δεῖ μᾶλλον ἢ ἀντεπιβουλεύειν» – καὶ ὡς ἐκ τούτου προλαβαίνουμε πάντοτε τοὺς γείτονες καὶ τοὺς αἰφνιδιάζουμε συστηματικὰ (παραχωρώντας τοὺς ὅσα θέλουν, πρὶν κὰν ἀκόμα τὰ ζητήσουν). Ἀπίστευτα σατανικό, ἔ; Πλὴν ὅμως τοῦ Θουκυδίδη, ὑπάρχει καὶ ὁ Ἀριστοτέλης μὲ τὸ «Περὶ ἀνέμων, ὑδάτων καὶ ἄλλων μυστηρίων» (τὰ συνήθη θέματα ὁμιλίας τῶν πολιτικῶν), ἀλλὰ καὶ ὁ Πλάτων μὲ τὸ «Συμπόσιο» (ἄλλη ἀγαπημένη τοὺς συνήθεια). Καὶ ἡ ἀναζήτηση ὅμως τῆς ἀλήθειας σὲ σχέση μὲ τὸ ποιὸν τῶν περισσότερων πολιτικῶν θυμίζει πλατωνικὸ διάλογο μὲ τὴ σωκρατικὴ μαιευτικὴ μέθοδο («Ντενεκέδες ξεγάνωτοι εἰσίν»; «Σφόδρα γέ»! «Ἀμαθεῖς τὲ καὶ ἀνελλήνιστοι καὶ ἐπὶ τὴν ἁρπαχτὴν ἐστραμμένοι»; «Πῶς οὔχ»; «Ἄρα δὲ καὶ λαμογιέστατοι τῶν ἀνθρώπων»; «Πάνυ μὲν οὔν»!). Γιὰ «Ἀπολογία τοῦ Σωκράτη» μὴν ψάχνετε ὅμως, ἔ; Παρὰ τὰ κατὰ καιροὺς παχιὰ λόγια, αὐτὸν πραγματικὰ δὲν τὸν κουνάει κανεὶς (οὔτε φυσικὰ καὶ τὸν Μπόμπολα)…

     Συνεχίζουμε ἀκολούθως μὲ Νέα Ἑλληνικὴ Γραμματεία. Κυρίαρχοι ἐδῶ οἱ ποιητές, ὅπως ὁ Ἐλύτης («Ἆσμα νεοδημοκρατικὸ καὶ πένθιμο γιὰ τὸν ἄχρηστο ὑπουργὸ τῆς Μπανανίας»), ὁ Σεφέρης («Ἡμερολόγιο Λαδώματος Α») καὶ ὁ Καβάφης («Ὁ δικαστὴς τῆς Αἰσχύνης»). Ὑπάρχουν ὅμως καὶ οἱ πεζογράφοι, ὅπως ὁ Παπαδιαμάντης μὲ τὴ «Μιζομαζώχτρα», ὁ Βενέζης μὲ τὸ «Νούμερο 31328» (ὅσα δηλαδὴ καὶ τὰ χρόνια ποὺ ἀπομένουν γιὰ τὴ σταθεροποίηση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας) καὶ κυρίως ὁ Σαμαράκης μὲ τὸ «Ζητεῖται ἐλπίς». Ζητεῖται πράγματι καὶ μάλιστα ἀπεγνωσμένα…

     Ὅσο γιὰ τὴν Ἱστορία, ἐκεῖ κι ἂν γίνεται χαμός. Κάνουμε κατ’ ἀρχὰς μία σύντομη ἀναφορὰ στοὺς προϊστορικοὺς χρόνους καὶ εἰδικὰ στὰ κύρια γεγονότα τῆς Νεολιθικῆς Περιόδου (ἐμφάνιση γεωργίας, γέννηση Μητσοτάκη, κλπ.), νέα ἀναφορὰ στὴν Ἐποχὴ τοῦ Χαλκοῦ ρίχνοντας ἐπιτέλους γιὰ πρώτη φορά ἄπλετο φῶς καὶ στὰ αἴτια τῆς κατάρρευσης τοῦ μυκηναϊκοῦ πολιτισμοῦ (ἅ) ἐπιδρομὲς τῶν λαῶν τῆς θάλασσας, β) «Ὡραῖος πολιτισμός, Μαρίκα»!) καὶ μετὰ περνᾶμε στὶς πολιτικὲς ζυμώσεις τῶν γεωμετρικῶν καὶ ἀρχαϊκῶν χρόνων, ποὺ ὁδήγησαν τελικὰ στὴ συμμετοχικὴ δημοκρατία τοῦ 5ου αἵ., μὲ μόνη παραφωνία βεβαίως τὴν Ἀσπασία (σκέτο μπάζο ἤτανε μπροστὰ στὴ…Μαριλίζα)! Τὸν 5ο αἵ. ἔγιναν, ὡς γνωστόν, καὶ οἱ Περσικοὶ Πόλεμοι, κατὰ τοὺς ὁποίους ὑπῆρξαν καὶ κάποιοι Ἕλληνες, ἐκσυγχρονιστὲς ὀπαδοὶ τῆς real politik, ποὺ μήδισαν καὶ ἔδωσαν στὸν Ξέρξη «γῆν καὶ ὕδωρ» (ἄντε καὶ καναδυὸ βραχονησίδες), ἐνῶ εἰδικὰ ἡ μάχη τῶν Θερμοπυλῶν κρίθηκε χάρη στὴ σώφρονα ἐπέμβαση μετριοπαθοῦς βοσκοῦ, γνησίου προγόνου ὅλων σχεδὸν τῶν ΥΠΕΞ τῶν τελευταίων 60 χρόνων. Στὴ συνέχεια ἔχουμε τὴ μετεξέλιξη τῆς Ἀθηναϊκῆς Συμμαχίας σὲ ἡγεμονία, μὲ τὸν Ἀθηναῖο ὑπουργὸ Οἰκονομίας νὰ ξεσκίζει τοὺς ὑπηκόους στοὺς φόρους, ἐνῶ εἰδικὰ οἱ Μήλιοι ποὺ διαμαρτυρήθηκαν, πήγανε καλλιὰ τοὺς (ἄσε ποὺ λόγω κακοκαιρίας μείνανε καὶ 10 μέρες δίχως ρεῦμα, παρὰ τὶς ἀνατιμήσεις τῆς ἀρχαίας ἀθηναϊκῆς ΔΕΗ). Μετὰ πάλι ἀπὸ τὸν Πελοποννησιακὸ Πόλεμο καὶ τὴν παρακμὴ τῶν ἑλληνικῶν πόλεων, βρῆκαν τὴν εὐκαιρία οἱ Πέρσες νὰ ζητήσουν συνεκμετάλλευση τοῦ Αἰγαίου, ἄρχισαν νὰ χρηματοδοτοῦν ἕνα κάρο Ἑλλαδίτες ρουφιάνους, ἐνῶ καὶ ὁ Σπαρτιάτης Ἀνταλκίδας ἐθεάθη οὐκ ὀλίγες φορὲς νὰ χορεύει πυρρίχιο καὶ ζεϊμπεκιὲς μὲ τὸν βασιλιὰ Ἀρταξέρξη καὶ τὸν σατράπη Τιρίβαζο…

     Καλά, γιὰ τοὺς μεγάλους ἡγέτες τῆς ἑπόμενης περιόδου (Φίλιππο Β΄, Ἀλέξανδρο), ὅπως καὶ τῆς βυζαντινῆς δὲν θὰ σᾶς ποῦμε τίποτα, γιατί θὰ μελαγχολήσουμε! Πῶς εἶναι πάντως ὡς ἡγέτες ὁ Κωστάκης κι ὁ Γιωργάκης; Ἔ, καμία σχέση! Κάποιες σύντομες ἀναφορὲς ὡστόσο ὀφείλουμε νὰ κάνουμε: ἅ) στὴ ρωμαϊκὴ περίοδο, γιατί τότε ὡς γνωστὸν κατασκευάστηκε ἡ Ἐγνατία Ὁδὸς (ποὺ ΦΥΣΙΚΑ ἀποπερατώθηκε στὰ μισὰ χρόνια ἀπ’ ὅσα χρειαστήκαμε σήμερα ἐμεῖς μόνο γιὰ τὴ…μελέτη), β) στὸ κλίμα διαφθορᾶς καὶ ραδιουργίας μέσα στὸ βυζαντινὸ παλάτι, ποὺ θυμίζει κάπως τὸ σύγχρονο πολιτικὸ παρασκήνιο (μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι τότε ἤμασταν ὑπερδύναμη καὶ ΟΧΙ ἕνα γελοῖο προτεκτοράτο) καὶ γ) στὴν παρακμὴ τῶν τελευταίων βυζαντινῶν χρόνων, ὅπου ἀφθονοῦσαν οἱ ἑνωτικοὶ (τί νομίζει δηλαδὴ τώρα ὁ Χριστόδουλος, ὅτι κομίζει γλαύκαν ἒς Ἀθήνας;), ἀλλὰ καὶ οἱ τσάτσοι τῆς τουρκικῆς πολιτικῆς (στὴ σύγχρονη Θράκη νὰ δεῖτε)…

     Νὰ μὴν ὑπερβάλλουμε ὅμως κιόλας! Ἡ Ἱστορία γράφεται μόνο μὲ διασταυρωμένες μαρτυρίες! Ὡς ἐκ τούτου, τὶς περίεργες φῆμες γιὰ τὴ φράση ποὺ δῆθεν ἀκούστηκε τὸ βράδυ τῆς 28ης Μαΐου 1453 μπροστὰ στὴν Κερκόπορτα («Γερὴ αὐτὴ ἡ κλειδαριά, Μαρίκα!»), ὀφείλουμε νὰ τὶς καταδικάσουμε ὡς κακοήθεις καὶ ἀπολύτως ψευδοϊστορικὲς…

                                                                                                                     Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ