Οἱ δηµοτικές δραστηριότητες από τό Μπαϊράμπασα στη Θράκη δέν εἶναι οἱ µοναδικές πού ἐντυπωσιάζουν καί µᾶς ἀφοροῦν. Σέ µιά ἔκταση 10.000 τετραγωνικῶν µέτρων ὁ Δῆµος Mπαϊράµπασα ἔχει ἑτοιµάσει καί θά θέσει σέ λειτουργία ἀπό τό νέο ἔτος τό Κέντρο Βαλκανικοῦ Πολιτισµοῦ, ἕνα ἐργαλεῖο γιά «τήν καταγραφή τῶν θησαυρῶν τῶν Ὀθωµανῶν στά Βαλκάνια» ἀλλά καί γιά «τήν εἰρήνη, τή φιλία καί τήν ἀδελφωσύνη τῶν λαῶν». Στό κέντρο ὑπάρχουν αἴθουσες γιά συνέδρια, κινηµατογραφικές προβολές, θέατρα, συναυλίες, ἐκθέσεις, σεµινάρια κι ἐπίσης χῶροι ἀναψυχῆς, καταστήµατα, ἑστιατόρια, κτλ.

Στόχοι τοῦ Κέντρου ἀναφέρονται ἀπό τόν δήµαρχο ὡς ἑξῆς: Νά συγκεντρώσει τούς τοπικούς ἡγέτες τῶν Βαλκανίων γύρω ἀπό ἕνα τραπέζι καί νά συναποφασίζονται οἱ κινήσεις τοῦ µέλλοντος (!), νά ἱδρυθεῖ Μουσεῖο µέ ἔργα «βαλκανικοῦ πολιτισµοῦ» τό ὁποῖο θά συνεργάζεται µέ βαλκανικά µουσεῖα καί θά προσφέρει τήν δυνατότητα ψηφιακής τηλεπεριήγησης σ’ αὐτά. Νά ἱδρυθεῖ µία µικτή Ἐπιτροπή γιά κοινές δράσεις πού θά ὀργανώνει ἐκδηλώσεις, φεστιβάλ, κλπ στά Βαλκάνια. Νά φέρνει σέ ἐπαφή τούς δηµοσιογράφους καί τούς ἐπιχειρηµατίες τῶν Βαλκανίων ὥστε νά ἐκπονοῦνται τά σχέδια γιά τό µέλλον. Νά κάνει διάφορες ἔρευνες στά Βαλκάνια καί νά προωθεῖ τίς τοπικές παραγωγές ταινιῶν καί βιβλίων. Νά κάνει ντοκυµανταίρ γιά τήν τουριστική ἀνάπτυξη τῶν Βαλκανίων. Νά ἔρθει σέ ἐπαφή µέ τά βαλκανικά Πανε-πιστήµια καί νά συνεργαστεῖ µαζί τους.

Ὅπως εἶναι προφανές, τό λεγόµενο µουσουλµανικό τόξο τῶν Τούρκων στήν περιοχή παίρνει µορφή, τοὐλάχιστον στόν πολιτιστικό τοµέα (ἄν καί κάποια ἐκ τῶν ἀνωτέρω ἠχοῦν ἐντελῶς πολιτικά). Ἦταν ἑπόµενο ὅτι θά ἐπεδίωκαν νά ἐκµεταλλευτοῦν τήν ὀθωµανική κληρονοµιά, ἰδίως τώρα πού καί οἰκονοµικό πλεονέκτηµα διαθέτουν καί τό ἐθνοµηδενιστικό κλῖµα στίς ἄλλες χῶρες – εἰδικά στήν φύσει καί θέσει ἀνταγωνίστρια Ἑλλάδα – ἀµβλύνει τίς ἀντιδράσεις γιά τήν (πολιτιστική ἀρχικά) ἐπάνοδο τῶν µέχρι χθές ἐπικυρίαρχων.

Καί βεβαίως κανείς δέν µπορεῖ νά τούς κατηγορήσει γιά τόν σχεδιασµό πού ἔχουν, τοὐλάχιστον γιά ὅσο θά τηροῦν τά προσχήµατα. Ἐκεῖνο πού εἶναι ὄντως τραγικό εἶναι ἡ ἑλληνική ἀνυπαρξία στήν περιοχή. Ἄν οἱ θριαµβολογίες γιά τήν οἰκονοµική παρουσία µας στίς χῶρες τῆς χερσονήσου τοῦ Αἵµου ἔχουν κάποιο ἔρεισµα στήν πραγµατικότητα, τότε τί εἶναι αὐτό πού µᾶς ἐµποδίζει νά κάνουµε ἐµεῖς τέτοιου εἴδους κινήσεις; Τή στιγµή µάλιστα πού ὅλοι προσβλέπουν γιά οἰκονοµικοπολιτικούς λόγους στή χώρα µας, πού ὑπάρχει τό κοινό ἔδαφος τοῦ ἱστορικοῦ µας παρελθόντος καί τῆς ὀρθόδοξης πίστης καί ἡ γενικότερη συγκυρία µᾶς εὐνοεῖ; Τί ἄλλο µπορεῖ νά φταίει πέρα ἀπό τήν ἐθνική µας ἀβελτηρία καί τύφλωση πού ἐπιλέγουµε µιά πολιτική δῆθεν «οἰκονοµικῆς διείσδυσης» – δηλαδή ἐκµετάλλευσης – κι ἀδιαφοροῦµε γιά µιά πραγµατική βαλκανική συνεννόηση;