Σκέφτομαι: Τι αντιφωνεί ο «Αντιφωνητής»; Μα, τι άλλο από την άφωνη πίκρα και οργή του Ελληνισμού της Θράκης. Ο άηχος πόνος γίνεται εύστομη ιαχή, κατάρα, σάτιρα, δίκοπο σχόλιο. Αυτά τα χρόνια δεν ξέρω άλλο έντυπο σε γλώσσα τόσο συναρπαστικά ελληνική, που να φτάνει σε ανάλογο επίπεδο ριζοτόμου δημοσιογραφίας. Είναι έκπληξη, είναι παρηγοριά.

Και πιο πέρα ακόμη: Βεβαιώνομαι με τον «Αντιφωνητή» πως η καθολικότητα είναι πάντα συνάρτηση της ποιότητας, όχι της ποσότητας ή της γεωγραφίας. Αυτό το θρακιώτικο έντυπο, από την «παραμεθόρια» Κομοτηνή, κομίζει τον ακραιφνέστερο πανελλήνιο λόγο σήμερα. Σε σύγκριση με τον «Αντιφωνητή» της Κομοτηνής, η αθηναϊκή δημοσιογραφία (κυρίως η ζυγισμένη με κυριακάτικα ιλουστρασιόν κιλά) είναι σκέτη επαρχιωτίλα.

Ανασαίνεις ελληνική απλοχωριά σε αυτό το φύλλο. Καταλαβαίνεις πού οφείλεται το κάτσιασμα ακόμα και πόλεων που σφύζουν από ανθρώπινο δυναμικό και κάθε είδους πλούτο: τους λείπει το νεύρο της αγωνιστικής διακινδύνευσης, περισσεύει ο ραγιαδισμός, η αυτονόητη υποταγή στο «αθηναϊκό κέντρο»: την πρωτεύουσα αιτία της ελλαδικής σήψης και παρακμής. Με το αλφάδι του «Αντιφωνητή», επαρχιωτισμός (και όλα τα συνώνυμα της καχεξίας, μειονεξίας, ανασφάλειας, ολιγότητας, μιζέριας) είναι μόνο η ατολμία: η παραίτηση από το ρίσκο του αγώνα.

Θα ήθελα να βρεθεί ένας «χορηγός», Μέγας του Έθνους Ευεργέτης, να εγγράψει συνδρομητές στον «Αντιφωνητή», έστω για μια μόνο χρονιά, τα αναρίθμητα φύλλα που κυκλοφορούν, ως επαρχιακές εφημερίδες, σε κάθε πόλη και κώμη της Ελλάδας. Δεν ξέρω εναργέστερη εικόνα της ελλαδικής παρακμής, μιζέριας, μικρόνοιας και έμφοβου συντηρητισμού από ό,τι ονομάζουμε «επαρχιακό Τύπο» – ίσως η εικόνα να είναι αθλιότερη ακόμα και από τις κομματικές «οργανώσεις βάσης».

Κι όμως η πίκρα και η οργή περισσεύουν παντού και κάποιο φύλλο σε κάθε γεωγραφική περιφέρεια θα μπορούσε ίσως να τολμήσει την έκφρασή της. Σίγουρα, το ταλέντο του Κώστα Καραΐσκου είναι τόσο σπάνιο όσο ίσως η φωνή και το ήθος του Καζαντζίδη. Αλλά θα άξιζε τον κόπο να μαθητεύσει ο επαρχιώτικος Τύπος στην πρωτευουσιάνικη (της πρωτεύουσας τόλμης) αρχοντιά του θρακιώτικου «Αντιφωνητή».

Ξεκίνησα να γράψω ευχές για την καινούργια χρονιά σε όσους συνεργούν να εκδίδεται αυτό το παρήγορο «έντυπο γνώμης» στην Κομοτηνή. Να τους πω τη χαρά και τη συγκίνηση και την αγάπη μου, να τους ευχαριστήσω για το κουράγιο που δίνουν και σε μένα, όπως και σε άλλους πολλούς.

Την αλλαγή, το καινούργιο, την πρόοδο δεν την φέρνει ο χρόνος από μόνος του ούτε μαγικά οι ευχές που συνοδεύουν τις συμβατικές μας χρονολογήσεις. Τα όσα ποθούμε και ευχόμαστε τα χτίζει μόνο η δική μας προσπάθεια, η τόλμη της ανιδιοτέλειας, η διακινδύνευση που βεβαιώνει την εσωτερική μας ελευθερία. Δίχως αυτή την άθληση, ο χρόνος φέρνει μόνο φθορά και γηρατειά.

Και δεν γερνάμε μόνο ο καθένας ξεχωριστά, γερνάνε και συλλογικά οι κοινωνίες, τα έθνη. Γερνάνε τότε, όταν παραιτούνται από κάθε ρίσκο, όταν χάνουν τα μέτρα της ποιότητας, την ευαισθησία της αξιοπρέπειας, το σέβας του ιερού.

Ας είναι η καινούργια χρονιά αφετηρία προσωπικών αφυπνίσεων, προσωπικής εγρήγορσης, προσωπικών τολμημάτων.

Χρήστος Γιανναράς, Δεκέμβριος 2002
(«Αντιφωνητής» τ. 111, 8-1-2003)

Ό,τι το αθηναϊκό και το αττικό είναι εξασφαλισμένης πανελλήνιας εμβέλειας- από εκεί και πέρα αρχίζει η αφάνεια. Αρκεί να σκεφτούμε μονάχα τις πρωτευουσιάνικες εφημερίδες που μεταφέρουν τα νέα σε όλες τις γωνιές της χώρας, καταδικάζοντας σε αφωνία ακόμα και τις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης.

Ποιος Αθηναίος αγοράζει θεσσαλονικιώτικες εφημερίδες; Αμφιβάλλουμε αν ξέρει καν τα ονόματά τους. Με κατάπληξη λοιπόν πήραμε στα χέρια μας τον «Αντιφωνητή», που έρχεται μεν από το βορρά, αλλά ανήκει στη μετα-ελλαδική περιοχή της Θράκης.

…Το φρόνημα των συντακτών απορρέει αμέσως από τη γεωγραφική θέση. Διογκωμένη αντιτουρκική στάση, σύνδρομο του λησμονημένου από το κέντρο, ο οποίος έχει το δικαίωμα να μιλάει δηκτικά και συνάμα να θυμώνει επειδή η δηκτικότητά του έχει ελάχιστη εμβέλεια, κείμενα γραμμένα με νόστιμη ειρωνεία και με νεανική διάθεση (εξαιρετικό το «ΗΠΑγορευμένο βιβλίο του Ρόρτι). Δεν λείπουν οι πρωτότυπες προτάσεις.

Εφόσον έχουμε πια χιλιάδες ομογενείς από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, γιατί να μην εισαχθεί στην εκπαίδευση η ρωσική γλώσσα; «Διαθέτουμε τη βάση για χιλιάδες ρωσομαθείς συμπολίτες, αυριανούς σπουδαστές, επιχειρηματίες, μελετητές, διπλωμάτες στις σλαβικές χώρες από τα Βαλκάνια μέχρι την Κομτσάτκα».

Το μέτρο ανάγκη πάσα να ληφθεί αμέσως «σε αυτή τη γενιά, προτού ξεχαστεί εντελώς η ρωσική γλώσσα και πάψει να συντηρείται με την κατ’ οίκον χρήση. Δεν θίγεται κανείς, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο, είναι δεδομένη εξάλλου η επιθυμία των νεοπροσφύγων συνελλήνων μας. Χρειάζεται μονάχα πολιτική βούληση».

Κωστής Παπαγιώργης, εφημ. «ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ» 15-16/12/2001

«Aντιφωνητής»

O ANTIΦΩNHTHΣ, στη νομική γλώσσα του Βυζαντίου, είναι ο εγγυητής κι όχι αυτός που φωνάζει διαφωνώντας, απέναντι στα μούτρα κάποιου. O «Aντιφωνητής», σήμερα, είναι ένα, από πενταμήνου εγχώριο κατόρθωμα, ή, ακριβέστερα, ένα εντοπιότητος θρακικό Mεγάλαθλον, πανελλήνιου βεληνεκούς: μια δεκαπενθήμερη εφημερίδα, που εκδίδεται στην Κομοτηνή. Είναι από κείνους τους κεραυνούς εν αιθρία, που κατακεραυνώνουν την αιθρία αφασία της πεπατημένης μας, αλλά και της πεπατημένης πεπονόφλουδας της ξεφτίλας μας, την οποία ο εκσυγχρονιστικός ραγιαδισμός ασκεί ως «μονόδρομο» προς την πρόοδο. O τόπος του αθλήματος είναι καίριος, διότι στην Κομοτηνή, εδρεύει το τούρκικο προξενείο, που προωθεί τον επεκτατισμό της σημερινής φασιστικής Τουρκίας και εκεί, στην Κομοτηνή, χρεωκοπεί κατά συρροήν η ετοιμόρροπη πλέον πολυκομματική ολιγαρχία της Ψωροκώσταινας, διότι οι «αιρετοί» της εκπρόσωποι-απρόσωποι κορδακίζονται με τα ψηφο-διανεμητικά ντασύλια που βαράει το τούρκικο προξενείο, κατευθύνοντας και τη βούληση πολλών μουσουλμάνων, αλλά και το σβέρκο ημετέρων «αιρετών», διότι, ως γνωστόν, η ψήφος έχει την ίδια ιδιότητα με τις εισπράξεις από τα δημόσια ουρητήρια και λοιπές βεσπασιανές χέστρες: δεν μυρίζει ακόμη κι αν βρωμάει το από πού προέρχεται.

Τα προσωρινά αποτελέσματα είναι ήδη γνωστά: τρεις κιόλας τουρκοειδείς βουλευτές, οι οποίοι γράφουν στα βαρίδια τους τη συνθήκη της Λωζάνης, διατρανώνοντας πανδημεί την αγάπη τους στη Μητέρα-Λύκαινα και χαρίζοντας στους ημετέρους ευρωχάσκακες τη λυκοφιλία τους, ενώ βεβαίως δεν παύουν ―ως παχυλώς προνομιούχοι βουλευτές― να καταγγέλουν την Ψωροκώσταινα, ότι τους καταπιέζει. H αλήθεια βέβαια είναι, ότι η Ελλάς, όντως εδώ μειονεκτεί, διότι οι τρεις αντίστοιχοι Pωμιοί βουλευτές της Kωνσταντινουπόλεως δε βρίσκουν τίποτε το μεμπτόν στις τουρκικές αρχές. Με αποτέλεσμα να μένουμε διεθνώς εκτεθειμένοι και να μην ευοδούται ο εκσυγχρονισμός, διότι η μεν ελληνική κυβέρνηση καταπιέζει τους τρεις τουρκοειδείς βουλευτές της ελληνικής Θράκης, ενώ η κυβέρνηση του Nτεμιρέλ δεν καταπιέζει τους τρεις Pωμιούς βουλευτές της τουρκικής Kωνσταντινούπολης. ‘Αλλωστε, τους τουρκοειδείς, η κυβέρνηση τους καταπιέζει, ακόμη κι όταν παραλείπει να συμπεριλάβει στους καταπιεζόμενους τουρκοειδείς, άλλους, που είναι άλλοι. Έτσι ο «Aντιφωνητής» (1.10.98) δημοσιεύει φωτοτυπία από το τουρκοειδές φύλλο «Democrat», όπου εμφαίνεται περιδεής ο τότε «αιρετός» νομάρχης Σταυρόπουλος, με το γνωστό αγέρωχο τρόπο του ραγιά, να «διορθώνει» έναν τουριστικό οδηγό της Ροδόπης, όπου υπήρχε η μνεία Πομάκων και Τσιγγάνων, ενώ οι τουρκοειδείς καταπιεσμένοι βουλευτές ήθελαν να υπάρχουν μόνον τουρκοειδείς, ασχέτως άλλωστε καταπιέσεως. Και ο βαλής Σταυρόπουλος, ως γνήσιος Democrat διέγραψε από το χάρτη και τους Πομάκους και τους Τσιγγάνους, γράφοντας μάλιστα: «Το απέσυρα από την πρώτη μέρα! Όταν καυγάδιζα με τον Πάγκαλο δε μιλούσατε»! Φαίνεται πως ο Πάγκαλος, ισχυριζόταν ότι στη Ροδόπη υπάρχουν και Tουρκοειδείς και Πομάκοι και Τσιγγάνοι (ίσως επειδή αυτόν τον εκλέγουν οι Αρβανίτες), ενώ ο εκεί αιρετός Σταυρόπουλος υφίστατο ως άλλος Aμλέτος, την εκ του τουρκικού προξενείου αίρεσιν μεταξύ αληθείας ή Nομαρχίας. Και επειδή τη δόξαν πολλοί εμίσησαν, αλλά τη Νομαρχίαν ουδείς, γι αυτό και ο «αιρετός» νομάρχης Σταυρόπουλος, αίρων τη σταυροδοσίαν του τουρκικού προξενείου, προχώρησε Democratικώς στην αίρεσιν* της αληθείας, ίνα μη εκπέση της Νομαρχίας. O «Aντιφωνητής», είναι ένα μεγάλαθλον κατόρθωμα. Όρθωσε αγέρωχα, παιχνιδιάρικα, λογιώτατος, φιλοπαίγμων και ατίθασος, το ανάστημά του, σε μια περιοχή, όπου η ιδρυματική Ελλάδα αυτοπροτείνει καμπουριασμένη ράχη για ανασκολόπιση. Την εκδίδουν, νέοι άνθρωποι, εκπαιδευτικοί μεν, μορφωμένοι δε (κατά τα τελευταία είκοσι έτη, τα «προοδευτικά», τα ως άνω μεγέθη είναι, συνήθως, αντιστρόφως ανάλογα), και φιλοπάτριδες, οι οποίοι δε νομίζουν ότι οι αρνησιπάτριδες είναι το ανώτατο στάδιο του εκσυγχρονισμού. Στον «Aντιφωνητή» έχουν ήδη κατακτήσει τη θουκυδίδεια επιστημοσύνη, όπου το «πιστόν της επιστήμης» τίποτε δεν μπορεί να στήσει, εν κοινωνία, χωρίς το εύψυχον κι όπου η τεχνογνωσία είναι το άλλο όνομα της λεβεντιάς: του εθελοθύτου. Όπου η μειονότητα δεν είναι μια εν δράσει επεκτατικότητα κι ο σεβασμός της μειοψηφίας δεν μπορεί να γίνει χλευασμός της πλειοψηφίας, ούτε η ασέβεια προς την αλήθεια, μια αυθάδης καινοφάνεια της προόδου. Και εκεί στη Θράκη, ο «Aντιφωνητής», με νηφάλια γνώση και μία κομψή σωφροσύνη, που καλλύνεται αβιάστως από τη φιλοκαλία της ελληνομαθείας του, υπερασπίζεται πικρές αλήθειες της κακομοιριάς μας. Πολίτης εν εγρηγόρσει, οφείλει να προσέχει ανελλιπώς τον «Aντιφωνητή» της Κομοτηνής. Οι ταλαντούχοι συντάκτες του διαμόρφωσαν εν τάχει ένα επιβλητικό πλαίσιο ενημερώσεως και ερμηνείας για την πολύπλοκη διαπλοκή ανάμεσα στην τουρκική επιθετικότητα, την ελληνική αδράνεια και τη θρακική μας ολιγωρία. Οι του «Aντιφωνητού» έχουν μία εκπλήσσουσα «εξοικείωση» με το τουρκικό κράτος, δηλαδή παρακράτος: συνεντεύξεις στα ένδον της τουρκικής συνωμοσίας, αναλύσεις των ισορροπιών και ευσύνετος έλεγχος των ημετέρων αρμοδίων δυσαρμονίων, όλα αυτά με μία κομψή εκφορά του γραπτού λόγου, η οποία δια της απλής της υπάρξεως γελοιοποιεί την ιδρυματική «δημοτική» των ημετέρων καθεστωτικών και παντού, ολόλαμπρος ο «Aντιφωνητής», μία λάμπουσα ειρωνεία. Εύγε!

Aψευδής μάρτυς του πολυτάλαντου, ιδού δύο αποσπάσματα από τον αριστοφανείου πολιτικής ευστοχίας «Καζαμία» του: α) «Oι πύραυλοι S300 δε θα εγκατασταθούν στην Αχαΐα, δηλώνει κάποια Aϊσέ Oζτούρκ, αγνώστων λοιπών στοιχείων. Οι τρομερές πιέσεις αποδίδουν και νέες ιδέες αναζητούνται, καθώς έχει εξαντληθεί ο γεωγραφικός χώρος της Ελλάδος. Η θαρραλέα πρόταση για δωρεάν παραχώρησή τους στην Τουρκία απορρίπτεται!» και β) «Πολυπολιτισμική πρόταση της καθηγήτριας κας Φραγκουδάκη: να αλλάξουμε το όνομα της χώρας, γιατί το σημερινό («Ελλάδα») έχει συγκινησιακή φόρτιση και ρατσιστικές παραδηλώσεις. Πρότασή της: «Μια Δημοκρατία στα δυτικά της Τουρκίας»! Μαγευτικό! H κυρία Φραγκουδάκη ρουφάει, εδώ και δύο χρόνια, ένα διακόσια δις, χωρίς να πατάει το πόδι της στη Θράκη και αγνοώντας πού βρίσκεται η Θράκη, ξεπουλώντας τη Θράκη στους Tούρκους και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, με «πολυπολιτισμικά» εκτρώματα αμερικανικής κοπής και τουρκικής εμπνεύσεως. Εναντίον της καταφέρθηκε εντόνως ο Πρύτανης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, φέτος στο Δ’ Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών, απαιτώντας την απόδοση του προγράμματος και των δισεκατομμυρίων, στο φυσικό τους διαχειριστή και όχι στους αεριτζήδες της Aθηναϊκής Xωματερής (περί την εγκύρως άσχετη Φραγκουδάκη). Όσοι θέλετε να εκδηλώσετε μια ρωμαλέα συμμαρτυρία, ας εμπνευστείτε από τη χαρίεσσα αλκή του «Aντιφωνητού». Διεύθυνση: Φρουρίου & Φιλίππου, 69100, Κομοτηνή, τηλέφωνο-τηλεομοιότυπο 2531081536. ‘Αλλωστε, ο εκ μητρός Θραξ Θουκυδίδης είχε προβλέψει τον Aντιφωνητή: «Tο γαρ γένος το των Θρακών εν ω θαρρήση, φονικώτατον εστί». Aντιφωνητή μου εσύ, ξεφώνισέ τους!

* αυτή η «αίρεσις», δεν παίζεται. Kαι εκλογή σημαίνει και επιλογή και άλωσις και καταστροφή. Tώρα, το πώς μια καταστροφή μπορεί να φέρει εκλογή, αυτό, μόνο το καθ’ ημάς Συναμφότερον δύναται να το χωνέψει.

Κώστας Ζουράρις, «4 Τροχοί» (τ. 341), Φεβρουάριος 1999.

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΤΟΥ «Α»

Σε μια εποχή σα τη δική μας, όπου ο άνθρωπος έχει καταδικαστεί έχοντας και ο ίδιος καταδικάσει τον εαυτό του να καταναλώνει παθητικά ειδήσεις και πληροφορίες, έχει σημασία μια αντιφώνηση από τη Θράκη να καταφέρνει να υπάρχει. Και επειδή είναι γνωστό από παλιά πώς δεν έχουν τελειωμό τα βάσανα του κόσμου, εύχομαι στους Αντιφωνητές, σε αυτή την παρέα των ανυπότακτων πνευμάτων, να στέλνουν πάντα το μήνυμά τους πού εμψυχώνει. Γιατί μεταφέρει πράγματα δικά μας, κυτταρικά, όπως κουράγιο, αντίσταση και ελπίδα.

Δημήτρης Νόλλας, συγγραφέας

Πέντε χρόνια μια φωνή της πατρίδας, χωρίς φτιασιδώματα, χωρίς ισορροπίες, χωρίς σκοπιμότητες. Μια φωνή πού θυμίζει και νουθετεί. Πού διδάσκει κι αφουγκράζεται. Πού δεν χαρίζεται σε κανέναν και δεν γυρεύει την αναγνώριση των διαπλεκομένων και τις επευφημίες των ισχυρών. Μια φωνή από τη Θράκη για τον όπου γης Έλληνα και τον ελληνισμό της απαντοχής. Να βοηθήσουμε να γίνει δυνατότερη αυτή η φωνή. Να την ακούνε όλοι, γιατί σε μια παγκοσμιοποιημένη ισοπέδωση μόνον οι αντιφωνές ανοίγουν ένα παράθυρο αισιοδοξίας για τούς λαούς. Καλή συνέχεια.

Γιάννης Πανούσης, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

Αγαπητοί φίλοι του «Αντιφωνητή», είναι μεγάλη τιμή πού είμαι έστω και άτακτος συνεργάτης σας. Νιώθω μια ιδιαίτερη αγάπη για το έντυπό σας, όχι επειδή κατά καιρούς δημοσιεύει άρθρα μου αλλά επειδή με κάνει κι ελπίζω για μέρες καλύτερες για τον τόπο μας. Τα ελπιδοφόρα μηνύματα του «Αντιφωνητή» πηγάζουν από το γεγονός ότι ο «Αντιφωνητής» δεν αποκρύπτει την αλήθεια μας ως έθνος. Η τοπική αθλιότητα είναι και εθνική. Ως Κύπριοι είμαστε αναγκασμένοι να κατανοούμε τον πόνο σας. Φοβάμαι για τα χειρότερα για τη Θράκη. Φοβάμαι ότι μπορεί να είστε η Κύπρος της νέας δεκαετίας. Όμως ελπίζω. Ελπίζω στις αντιστάσεις του λαού μας. Μία τέτοια αντίσταση είναι και ο «Αντιφωνητής». Σας εύχομαι κουράγιο. Οι καιροί είναι δύσκολοι. Εγώ έστω κι από την άλλη Θράκη της Ανατολικής Μεσογείου θα είμαι κοντά σας.

Βάσος Φτωχόπουλλος, Γιαλούσα, Νομός Αμμοχώστου, Ελλάς

Ο «Α» εορτάζει τα 5 ήδη πρώτα χρόνια της πανδήμου φωνής του. Μου θυμίζει, διά του απολύτου αιφνιδιασμού πού προκάλεσε η έκδοσή του στο δημοσιογραφικό πεδίο της πατρίδας μας το Θουκυδίδειον «το γένος των Θρακών φονικότατον εστίν όταν θαρσήση». Θάρρος, εκπληκτική ετυμολογική σχέση με τη γλώσσα, σατιρικόν σκώμμα κατά των εγλωττογαστόρων της μειοδοσίας και μεγαλαυχία ταπεινής διακονίας προς το καθ’ ημάς Γένος, όλοι αυτοί οι στιλπνής ελληνικότητας αιφνιδιασμοί, χαρακτηρίζουν τον «Α». Υπήρξε η επιβλητικότερη στο πολυτάλαντό της δημοσιογραφική εκ του μηδενός δημιουργία της μεταχουντικής Ελληνορωμηοσύνης. Εύγε τους, σε όλους τούς Διακόνους αυτής της Αντιφωνήσεως. Εύγε και είθε! Είθε να αντιφωνήσουν εκγόνους και απογόνους: φονικοτάτους κι αυτούς, ως το αριστοφάνειόν τους φονικότατον…

Κώστας Ζουράρις

Ο “Αντιφωνητής” συνεχίζει “ακάθεκτος” σε ένα δρόμο που επιχειρεί να συνδυάσει την εθνική την οικολογική και την κοινωνική ευαισθησία, μόνος ίσως σε ολόκληρη της ελληνική επαρχία- δυστυχώς. Πέρα από το «να τα κατοστήσει» εύχομαι να βρει μιμητές και σε άλλους χώρους της ελληνικής περιφέρειας. Αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη δικαίωση των προσπαθειών του.

Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας, εκδότης περιοδικού «ΑΡΔΗΝ»

Αγαπητέ κ. Καραΐσκο, χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, με ιδιαιτέραν ικανοποίησιν και ευχαρίστησιν παρακολουθώ εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα την έκδοσιν της εφημερίδος σας «Αντιφωνητής», η οποία ασχολείται με ποικίλης αποχρώσεως θέματα και ιδίως με εθνικά. Διαπιστώνω ότι αποτελεί η εφημερίδα σας μια πραγματική πνευματική έπαλξι όπου τα μηνύματά σας είναι λίαν ενθαρρυντικά και αγωνιστικά προς πάσαν κατεύθυνσιν, χωρίς ουδεμίαν δέσμευσιν και εξάρτησιν αλλά πάντοτε εις τα πλαίσια της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας και του πατριωτισμού. Παράλληλα δε, δεν λησμονείτε το σημαντικόν έργον πού επιτελεί η τοπική Εκκλησία της Ροδόπης και συνεργάζεσθε αγαστώς συμπαριστάμενοι ειλικρινώς από του βήματος της δημοσιογραφίας. Συνεχίστε λοιπόν τον καλόν σας αγώνα με θάρρος και γενναιότητα και δεν θα αποβούν οι κόποι σας εις το κενόν. Ένεκα τούτου αισθάνομαι την ανάγκην ως υπεύθυνος Ποιμενάρχης της ακριτικής αυτής περιοχής να απευθύνω προς υμάς εγκάρδια συγχαρητήρια, την ευαρέσκειαν και τον δίκαιον έπαινον της Εκκλησίας επικαλούμενος πλουσίαν την ευλογίαν και την χάριν του Πανοικτίρμονος Κυρίου επί το έργον των χειρών σας. Μετά διαπύρων ευχών,

Ο Μητροπολίτης Μαρωνείας & Κομοτηνής Δαμασκηνός

Κύριοι, την 3η Σεπτεμβρίου, ημέρα της ονομαστικής μου εορτής, κατ’ ευτυχή συγκυρία ο «Αντιφωνητής» συμπληρώνει πέντε χρόνια κυκλοφορίας της «Πανθρακικής εντύπου γνώμης» του και γι αυτό εύχομαι καλή συνέχεια και επιτυχίες στους καλούς σας στόχους. Οι γνώμες σας άλλοτε ικανοποιούν ή στενοχωρούν αλλ’ όμως αποβλέπουν στην υπηρεσία της αλήθειας. Τις προηγούμενες δεκαετίες ίσχυε η ανάγκη της ομοφώνου διεκδικήσεως των Θρακών περί τα κοινά θέματα. Με τα όσα όμως συντελέσθηκαν στο θρακικό χώρο, έχουμε πια την πολυτέλεια να διαμορφώνουμε ποικιλία απόψεων και να εκφράζομε τεκμηριωμένες τις προσωπικές μας αντιλήψεις, όταν αυτές αποσκοπούν στην αποκρυστάλλωση της αυτοσυνειδησίας της ιδιαιτέρας πατρίδος μας και στη βελτίωση των συνθηκών της εδώ δραστηριοποιήσεως και του αμετακινήτου ριζώματος της γενιάς μας. Έτσι κατανοούνται και τα όσα ενδεχομένως απόλυτα και ενίοτε σκληρά φιλοξενούνται στον «Αντιφωνητή». Υπενθυμίζω απλώς ότι όταν ο αυτοκράτωρ Λέων Γ κατέβασε από την «Χαλκή», επίσημη πύλη του Ιερού Παλατίου την εικόνα του Χριστού του «Αντιφωνητή», ξέσπασε η εικονομαχία πού όσο κι αν ταλαιπώρησε τη ρωμιοσύνη, οδήγησε στην υγιή θεολογική άνθηση του 9ου και 10ου αιώνα. Ευχόμεθα ο ‘Αγιος Θεός να σας φωτίζει, να σας χαρίζει υγεία και να σας κατευθύνει στην αποστολή σας για ό,τι καλύτερο υπέρ της προσφιλούς μας Θράκης. Ευχέτης με εκτίμηση,

Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως ‘Ανθιμος

Κύριε διευθυντά, επί τη συμπληρώσει πενταετίας εκδόσεως της εφημερίδας σας, σας συγχαίρω και εύχομαι ο Κύριος να ευλογεί την ζωή και το έργο σας.

Μετ’ ευχών και τιμής, ο Μητροπολίτης Ξάνθης & Περιθεωρίου Παντελεήμων

Επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης 5 χρόνων από την έκδοση του «Αντιφωνητή» δεχθείτε τις θερμότερες ευχές για δημιουργική συνέχεια. Κάθε κριτική φωνή, κάθε ελεύθερη άποψη, κάθε κατάθεση γνώμης πού υπηρετεί την δημοσιογραφική αλήθεια και την ενημέρωση συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας της δημοκρατίας μας και γι αυτό είναι χρήσιμο να υπάρχει. Τις καλύτερες ευχές μας για καλή συνέχεια στην προσπάθειά σας.

Ευριπίδης Στυλιανίδης, Υφυπουργός Εξωτερικών

Φίλε κ. Διευθυντή, με εκτίμηση και αναγνώριση της προσωπικής κυρίως προσπάθειάς σας, μετέχω στη χαρά των 5ων γενεθλίων της εφημερίδας σας. Έχετε επιτύχει να εκδίδετε και να διευθύνετε ένα Πανθρακικής εμβέλειας τοπικό δημοσιογραφικό όργανο Γνώμης, μαχητικό στον προσδιορισμό και στην κατάκτηση των στόχων του, αλλά και αδέσμευτο στην ενημέρωση του αναγνωστικού κοινού με στοιχεία αντλημένα και στηριγμένα από την εμπειρία του παρελθόντος και από τα προσδόκιμα πατριωτικά ορθοστατήματα του παρόντος, στην ιστορική διαδρομή της περιοχής μας. Ομολογουμένως η διαδρομή αυτή θα ήταν φτωχότερη αν έλειπε ο «Αντιφωνητής», οι επισημάνσεις του οποίου φωτίζουν αλλά και στηλιτεύουν πολλά «αρρωστημένα» σημεία της πολιτικοοικονομικής ζωής της τοπικής κοινωνίας μας και ιδιαίτερα φαινόμενα αμνησίας. Σας εύχομαι να συνεχίζετε απρόσκοπτα. Πιστεύω ότι για να τελεσφορήσει ο τόπος προς τα εμπρός, το μαχαίρι πρέπει να αγγίξει το κόκαλο. Φιλικότατα,

Τάσος Βαβατσικλής, Δήμαρχος Κομοτηνής

Θά ‘ταν καλύτερα να ήσαν περισσότεροι οι “Αντιφωνητές” και πιο δυνατοί. Μα κι έτσι, ένας πού είναι, καλά είναι. Οι γενναίοι, οι εκλεκτοί, λίγοι είναι πάντα. Εύχομαι ορθή κρίση, καλό κουράγιο και συνέχεια, μεγάλη συνέχεια!

Αλέξανδρος Αδαμόπουλος, συγγραφέας

Εκφράζω τη μεγάλη χαρά μου – γνωρίζοντας τις αντικειμενικές δυσκολίες πού υπάρχουν – γιατί ο «Αντιφωνητής» έκλεισε τα πέντε χρόνια της ζωής του. Εύχομαι να τα χιλιάσει παραμένοντας αυθεντική, γνήσια, ανυποχώρητη και μαχητική εφημερίδα γνώμης.

Παντελής Αθανασιάδης, δημοσιογράφος – συγγραφέας.

Αγαπητοί φίλοι, αισθάνομαι την ανάγκη να σας εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για τη συμπλήρωση 5 χρόνων εκδόσεως του «Αντιφωνητη», πού αποτελεί ένα έγκυρο, δυναμικό, από κάθε άποψη αξιόλογο δημοσιογραφικό όργανο της Θράκης. Πιστεύω ότι η ειδησεογραφία και κύρια η αρθρογραφία και τα σχόλια του «Α» αποτελούν σπουδαία συμβολή στην προβολή και επίλυση των μεγάλων προβλημάτων του τόπου μας αλλά και ευρύτερα του Ελληνισμού. Εύχομαι σε όλους φωτισμό και ενίσχυση από τον ‘Αγιο Θεό ώστε να συνεχίσετε και να επεκτείνετε τη μεγάλη προσφορά σας. Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Πρωτ. Δημήτριος Βασιλειάδης, πρόεδρος Μορφωτικού Ομίλου Κομοτηνής

Σ’ αυτούς τους άθλιους καιρούς της καλλιεργούμενης μεθοδικά από ντόπιους και ξένους γενικής έκπτωσης από Αρχές και Αξίες στον δημόσιο και στον ιδιωτικό βίο, όπου όλα «πουλιούνται», «σαν κάπηλοι, σαν μεταπράτες», όπως χαρακτηριστικά έγραψε κάποτε ο πολύς Γ. Θεοτοκάς, το παράδειγμα της εφημερίδας ΜΑΣ του «Αντιφωνητή», είναι ενθαρρυντικότατο. Υπάρχει πατριωτικό ήθος και δημοκρατική λεβεντιά στον τόπο μας και μάλιστα στη χιλιοβασανισμένη Θράκη μας! Υπάρχει αγωνιστικό φρόνημα! Βέβαια «η Ελευθερία κοστίζει». Μα εμείς ποτέ δεν λογαριάσαμε κανένα κόστος! Συγχαρητήρια για τη συμπλήρωση της πρώτης πενταετίας από την έκδοσή σας. Εύχομαι κουράγιο και δύναμη ψυχής ή καλύτερα όπως το διεσάλπισε ο Βίας ο Πριηνεύς: «Το μεν ισχυρόν γενέσθει, της φύσεως έργον. Το δε λέγειν δύνασθαι τα συμφέροντα τη Πατρίδι, ψυχής δυνατής ίδιον και φρονήσεως». Φιλικότατα,

Δημήτρης – Φωκίων Βουνάτσος, δικηγόρος, τ. βουλευτής και Νομάρχης Λέσβου

Ελπίζω και εύχομαι να συνεχίσετε με το ίδιο μεράκι (ελληνική λέξη, από το αρχαίο «ίμερος), την ίδια μαχητικότητα, την ίδια αγάπη για τον τόπο και την ίδια αντίληψη της ελληνικότητας ως διαχρονικής δημιουργικής δύναμης.

Κώστας Κατσιφαράκης, καθηγητής ΑΠΘ

Αγαπητέ Κώστα και λοιποί συνεργάτες του «Αντιφωνητή». Να έχετε πολλές και καλές πενταετίες, όπως η πρώτη πού γιορτάζετε με το σημερινό τεύχος. Κυρίως όμως σας εύχομαι να συνεχίσετε να υπερασπίζεστε τον τίτλο σας. Πολλοί νομίζουν ότι πρόκειται για όνομα πού παραπέμπει σε κάτι όπως η αντιλογία, η διαφωνία. Όμως αυτό, όπως ξέρετε καλύτερα από μένα, είναι λάθος, όταν δεν γίνεται ηθελημένα. Γιατί ο Αντιφωνητής είναι το αντίθετο του βουβού. Και όχι μόνο αυτό. Σημαίνει την ύπαρξη και φυσικά την εκπομπή φωνής, λόγου. Πρόκειται για διττό ιερό όνομα. Η μία του πλευρά έχει να κάνει με Εκκλησίες στην ιστορική Θράκη και ομώνυμες Μονές στη Μακεδονία και την κατεχόμενη Κύπρο πού όμως αφορούν άλλους. Η άλλη όψη είναι η Εκκλησία του Δήμου των Θρακών μετά των μειονοτήτων προς την οποίαν απευθύνεστε από την Κομοτηνή, ομορφαίνοντας παράλληλα την κοινή μας αυτή γενέτειρα πόλη. Είναι κρίμα πού όλα αυτά συμβαίνουν σε αντιδημοκρατικό περιβάλλον.

Χρήστος Κηπουρός, πρ. βουλευτής Έβρου

Οι Έλληνες πολίτες έχουν το δικαίωμα αλλά και το χρέος να απαιτούν από τα ΜΜΕ αληθή ενημέρωση. Δυστυχώς αυτό πού διαπιστώνεται καθημερινά είναι άλλοτε η υπερβολή, άλλοτε η έλλειψη και η κυριαρχία της σκοπιμότητας. ΜΜΕ και ελίτ διαπλέκονται με θύμα το εθνικό συμφέρον. Τα ΜΜΕ έχουν περιορισμένο κοινό τόπο με τον κόσμο της αλήθειας. Ο «Αντιφωνητής», μια θαρραλέα φωνή από τη Θράκη, δίνει αγώνα για μιαν άλλη ποιότητα ενημέρωσης. Σέβεται την αποστολή του. Διευρύνει τούς φίλους της αλήθειας και της δημοκρατίας και ανησυχεί όσους κινούνται στο σκοτάδι. Δεν επιχειρεί να παραμορφώσει την πραγματικότητα. Επιτυγχάνει να ευαισθητοποιήσει τον αναγνώστη σε μια ευρεία ζώνη θεμάτων. Σε προκαλεί σε διάλογο. Με λίγα λόγια ο «Αντιφωνητής» προσφέρει ποιότητα λόγου και σκέψης. Εύχομαι καλή πορεία και για τα επόμενα χρόνια, με φάρο την αλήθεια και το εθνικό συμφέρον.

Χρ. Λυμπέρης, ναύαρχος ε.α., ΑΓΕΕΘΑ

Αγαπητότατε «Αντιφωνητή», σου εύχομαι εκ βαθέων καλή δύναμη στο δύσκολο έργο σου. Είμαι πάντα κοντά σου. Για όλη την Ελλάδα είσαι κύτταρο πολιτισμού, νησίδα δημιουργίας και αντίστασης! Είθε να πλημμυρίσει η Ελλάδα από παρόμοιες φωνές … Καλή επιτυχία στη συνέχεια και ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ. Εγκάρδια,

Μάρα Μαρτίνη, επιχειρηματίας

Εύχομαι καλή συνέχεια στο εγχείρημα της έκδοσης του «Αντιφωνητή» και στη διατήρηση της κριτικής προσέγγισης των τεκταινομένων στη Θράκη.

Νικόλαος Ξηροτύρης, καθηγητής ΔΠΘ

Για χρόνια ο “Α” αποτελεί την έπαλξη αγωνιστικότητας για την ακριτική μας Θράκη. Σε καιρούς χαλεπούς, σε περίοδο πολιτικής ατολμίας και αφασίας και πολιτισμικής ευτέλειας η παρουσία σου και ο δυναμισμός σου είναι ουσιαστικοί και καταλυτικοί στον ιδιαιτέρως ευαίσθητο και λησμονημένο χώρο της Θράκης, για την οποία είσαι πλέον υπεραναγκαίος. Θα μας ενημερώνουν πάντα τα σοβαρά και εμπεριστατωμένα σου άρθρα σχετικά με την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της χώρας του Ορφέα. Ευχόμαστε, με την αφορμή των γενεθλίων σου, να συνεχίσεις με την ίδια μαχητικότητα και αξιοπρέπεια τον αγώνα σου μέχρι την αληθινή δικαίωσή σου. Μετά τιμής,

Για το Δ.Σ. του Οργανισμού για τη Διεθνοποίηση της Ελληνικής Γλώσσας (ΟΔΕΓ) Κ. Καρκανιάς, Γ. Παυλάκος

Αγαπητέ Κώστα, ο «Αντιφωνητής» απέδειξε στα πέντε χρόνια της κυκλοφορίας του ότι έχει στεντόρεια φωνή, άποψη και υψηλή συνείδηση αποστολής. Κείμενα ποιότητας, τόλμης, πίστεως και διαρκούς ελληνικότητας αφυπνίζουν το «κοιμισμένο κοπάδι» και του εμπνέουν την εγρήγορση και την αίσθηση του καθήκοντος. Είησαν τα έτη σας πολλά, μακάρι μαθουσάλεια έτη αγαπητοί φίλοι πού πραγματώνετε με μύριες δυσκολίες αυτόν τον άθλο. Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,

Στέλιος Παπαθεμελής, βουλευτής Θεσ/νίκης και πρ. Υπουργός

Ο αντίλαλος, ο αντίλογος και η αντιφώνηση του «Αντιφωνητή» έχει φτάσει πολλές φορές σε μένα. Κάθε φορά πού διαβάζω τον «Αντιφωνητή» αισθάνομαι πώς υπάρχουν άνθρωποι στη Θράκη με κρίση και γνώση, χωρίς σωβινισμούς και εθνικισμούς, πού εκφράζουν την κοινωνία της Θράκης και αναδεικνύουν τα προβλήματά της. Σε μια εποχή πού κάποιοι λειτουργούν ως επαγγελματίες της υπεράσπισης δήθεν των δικαιωμάτων της μουσουλμανικής μειονότητας, οι Αντιφωνητές χωρίς να κάνουν εκπτώσεις εθνικές και πολιτικές μιλάνε ως ενεργοί πολίτες για τούς Έλληνες πολίτες και ως πολίτες του κόσμου γιατί πατάνε γερά στον τόπο τους. Γιατί όταν δεν είσαι εθνιστής δεν μπορεί να είσαι διεθνιστής, παρά μόνο υποκριτής, ψευτοδιεθνιστής και ψευτοκοσμοπολίτης πού είναι της μόδας. Συνεχίστε τον δίκαιο αγώνα σας με γνώμονα την αλήθεια και την αντικειμενικότητα. Είναι μεγάλη υπόθεση να υπάρχουν έντυπα στην επαρχία πού αντέχουν στο χρόνο και στις πολλαπλές πιέσεις. Εύχομαι τα πέντε χρόνια πού γιορτάζετε να είναι η αρχή μιας νέας πορείας.

Δημήτρης Παπαχρήστος, συγγραφέας

Ο «Αντιφωνητής» πάντα δίνει πλούσια ύλη με ευρύτερο φάσμα θεμάτων για τον σκεπτόμενο άνθρωπο. Θα έλεγα ότι είναι ένα ηρωικό έντυπο το οποίο βγάζει έξω στο φως όλα τα στραβά και σκοτεινά γεγονότα του σύγχρονου κόσμου. Δίνει μεγάλον αγώνα για την πραγματική Δημοκρατία, για την Πατρίδα, για τον ελληνισμό και τον Πολιτισμό, με την ευρύτερη έννοια της λέξεως. Στις σελίδες του πολλές φορές διαβάζουμε και για τα προβλήματα της αποκατάστασης των ελληνοποντίων παλιννοστούντων. Εύχομαι στο έντυπο και στον Διευθυντή -έναν καταπληκτικό άνθρωπο και εξαιρετικό φίλο Κώστα Καραΐσκο, στον οποίο στηρίζεται όλη η εφημερίδα- κάθε προκοπή και επιτυχία στους σκοπούς του, ν’ «ανοίξει» όσο είναι δυνατόν τα μυαλά ορισμένων κερδοσκόπων και αδιάφορων για τα προβλήματα του ελληνισμού ανθρώπων! Καλή συνέχεια.

Νικόλαος Σοφιάδης, καθηγητής ΔΠΘ

Πέντε χρόνια κλείνει ο «Αντιφωνητής» την 3η του Σεπτέμβρη. Ημερομηνία πού φέρνει στη μνήμη την επανάσταση του 1843 και βέβαια τη διακήρυξη του 1974. Όμως το ΠΑΣΟΚ δε συνέβαλε, τελικά, στην ενίσχυση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, αποδυναμώνοντας έτσι και τις προσπάθειες δημιουργίας προϋποθέσεων, ή έστω ελπίδων, κοινωνικού μετασχηματισμού. Αντίθετα, τον «Αντιφωνητή» χαρακτηρίζει συνέπεια υποδειγματική και σπάνια για τα ΜΜΕ κατά την υπεράσπιση των θέσεών του. Και στηρίζονται αυτές σε σωστή θεώρηση του διεθνούς περιβάλλοντος, ταυτίζονται με τα συμφέροντα του Ελληνισμού γενικά και της Θράκης ειδικότερα. Δεν μπορεί παρά να θαυμάσει κανείς το πώς διεξάγει ο «Αντιφωνητής» τον αγώνα του. Με εντιμότητα, πίστη, ταλέντο, ενθουσιασμό, πνοή ξένη προς την αθηναϊκή μιζέρια. Με αίσθηση της σύνθετης φύσης των πολιτικών προβλημάτων, των επιβαλλόμενων διακρίσεων και των αποχρώσεων (μόνη ίσως εξαίρεση ορισμένες θαρραλέες και βασικά ορθές αλλά κάπως μονοδιάστατες, νομίζω, αναλύσεις του σιωνιστικού φαινομένου). Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στην ικανότητα του Κώστα Καραΐσκου και των συνεργατών του να βλέπουν και να εκφράζουν την κωμική πλευρά των πραγμάτων. Αστεία άκρως ευρηματικά, άκακα χωρατά, χοντρή πλάκα όταν χρειάζεται. Ανανέωση μιας θαυμάσιας ελληνικής παράδοσης (και αντίσταση στο αγγλοσαξωνικό χιούμορ). Ο «Αντιφωνητής» αντιμετωπίζει δυσκολίες. Δεν αρκεί λοιπόν να του ευχηθούμε χρόνια πολλά και καλό κουράγιο. Οφείλουμε να τον στηρίξουμε, όσο και όπως ο καθένας μας μπορεί.

Θέμος Χ. Στοφορόπουλος, πρέσβης ε.τ.

Επί 5 χρόνια κάθε τεύχος του «Αντιφωνητή» εξακολουθεί να μας θυμίζει ότι μπορεί να υπάρξει αιχμηρή, προκλητική και τεκμηριωμένη γραφή στον ελληνικό Τύπο, πέρα από σοβαροφάνειες και “κοσμικότητες”. Η χαρά είναι διπλή πού αυτή η γραφή έρχεται από την ακριτική περιφέρεια και διδάσκει την Αθήνα πόσο καλύτεροι είναι οι «ερασιτέχνες» από τούς «επαγγελματίες». Να συνεχίσετε έτσι για έτη πολλά!

‘Αγγελος Μ. Συρίγος, δικηγόρος – λέκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Χαιρετίζω τη συμπλήρωση πενταετίας από την έκδοση του «Αντιφωνητή». Ενός εντύπου μοναδικού ίσως στην Ελλάδα, διότι συνδυάζει γνήσια προοδευτικές θέσεις σε όλα τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα με αυθεντικό πατριωτισμό. Το γεγονός ότι ο «Αντιφωνητής» είναι πραγματικά ανεξάρτητος του δίνει τη δυνατότητα να ασκεί κριτική προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς εξαιρέσεις και υπεκφυγές. Τέλος, θέλω να υπογραμμίσω ότι ο «Αντιφωνητής» σέβεται και υπηρετεί τη γλωσσική μας παράδοση και κληρονομιά πού τόσο απειλείται και υποσκάπτεται σήμερα από μειοδότες και εξωμότες όλων των κατηγοριών. Ο «Αντιφωνητής», ένα ακριτικό φύλλο πού έχει συνειδητά ταχθεί να «φυλάττει Θερμοπύλες» αποτελεί παράδειγμα και υπόδειγμα δημοσιογραφίας για όλη την Ελλάδα.

Βασίλης Φίλιας, καθηγητής Παντείου

Στην καλύτερη περιφερειακή εφημερίδα της χώρας μας εύχομαι ν’ αντέξει για πολλά- πολλά χρόνια ακόμη στις επιθέσεις των κατεστημένων. Ο «Αντιφωνητής» είναι μια φωνή Δημοκρατίας σε έναν ελεγχόμενο και διαπλεκόμενο χώρο. Είναι υποχρέωσή μας να στηρίξουμε σ’ αυτόν τον αγώνα τούς ακρίτες της Θράκης.

Φωκίων Φουντουκίδης, δημοσιογράφος, εκδότης εφημερίδας ΠΟΝΤΟΣ

Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι, με τον αδιάκοπο και έντιμο αγώνα σας αποδείξατε ότι η δική σας αντιφώνηση, μέσα από τις στήλες του «Αντιφωνητή», της μαχητικής εφημερίδας γνώμης, σε όσα διαδραματίζονται εδώ και πέντε χρόνια στη Θράκη αλλά και στον ευρύτερο χώρο δεν είναι παροδική. Απεναντίας έχει διάρκεια, τόλμη, ήθος, το ιδιαίτερο χρώμα της και την δική της ξεχωριστή άποψη. Γι αυτό και είναι απαραίτητη. Και όχι μόνο για τη Θράκη. Σας εύχομαι κουράγιο για να συνεχίσετε από το ίδιο μετερίζι.

Δημήτρης Χατζηπαναγιώτου, δικηγόρος – εκδότης Πολιτικής Οικολογίας

Η διεύθυνση της επιθεώρησης κοινωνικών επιστημών ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ (εκδόσεις Παπαζήση) απευθύνει τις θερμότερες ευχές της στον «Αντιφωνητή», με την ευκαιρία της συμπλήρωσης πενταετίας από την έκδοσή του. Εύχεται στη συντακτική του ομάδα, και ιδιαίτερα στον διευθυντή του Κώστα Καραΐσκο, υγεία, έμπνευση και αντοχή στο έργο τους. Εύχεται επίσης στον «Αντιφωνητή» ευόδωση των στόχων του, πού είναι η προάσπιση της ελληνικότητας της ακριτικής Θράκης και η αντιμετώπιση των εξωτερικών επιβουλών εναντίον της, η κοινωνική και οικονομική της ανάπτυξη, το ενεργό ενδιαφέρον ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας στα προβλήματά της. Τέλος, εύχεται στον «Αντιφωνητή» διαυγή αυτογνωσία και συνεχή αυτοβελτίωση στον μοναχικό δρόμο της ανεξαρτησίας και της ανιδιοτέλειας πού επέλεξε να βαδίσει.

Μελέτης Μελετόπουλος, διευθυντής της «Νέας Κοινωνιολογίας»

Αγαπητοί συμπατριώτες, εθελοντές – αγωνιστές. Έχω τη χαρά και την τιμή να είμαι συνδρομητής της εφημερίδας μας, θα επιτρέψετε το «μας», διότι διαβάζοντας όλα τα τεύχη της εφημερίδας συμμερίζομαι την αγωνία και την αγανάκτησή σας και το βασικότερο την αγάπη για τον τόπο, για την πατρίδα. Μ’ έχετε κάνει να αισθάνομαι κι εγώ Θρακιώτης, παρόλο πού δεν κατάγομαι από τη Θράκη. Πιστεύω ότι τα αθηναϊκά λεγόμενα ΜΜΕ, πού πολλές φορές δεν είναι τίποτε άλλο παρά μέσον προπαγάνδας, έχουν πολλά να μάθουν από σας. Ένα πράμα όμως δεν θα μπορέσουν να κατανοήσουν ποτέ τα αθηναϊκά ΜΜΕ: την αγάπη για τον τόπο. Και δεύτερον, η δημοσιογραφική ενημέρωση είναι λειτούργημα και όχι υπηρεσία ή υποκρισία. Σας εύχομαι υγείαν και ευλογίαν…

Μ. Νικολαΐδης, ιατρός, Αθήνα

Φίλοι του «Αντιφωνητή» της Θράκης, τα καλά λόγια βγαλμένα από καρδιάς. Συνεχίστε τον ωραίο σας αγώνα. Εμείς, με τις μικρές μας δυνάμεις, θα είμαστε κοντά σας.

Μάρκος Μουζάκης, εφημερίδα «Το Παρόν»

Ένα μικρό σημείωμα είναι πολύ λίγο για τον «Αντιφωνητή», το δεκαπενθήμερο Πανθρακικό Έντυπο Γνώμης (…) Κι ο «Αντιφωνητής» με την «αδέσποτη γνώμη» του, με καυστικό χιούμορ, διεισδυτικότητα, πάθος για τον τόπο, ταράζει τις συνειδήσεις μας. Με συνεντεύξεις, με μόνιμη βορειοηπειρωτική στήλη, με καημό και τόλμη για τα καθ’ ημάς, κανοναρχεί το ελληνικό έντυπο ήθος. Δεν είναι από τα έντυπα που χαριεντίζονται με τις διάφορες εξουσίες, παρουσιάζοντας μόνο photo opportunities, με πολιτικούς πομφόλυγες, με χυδαία επιφανειακότητα. Όπως μας θυμίζει ο έτερος δάσκαλος του Γένους, Κ. Ζουράρις: «Το γένος των Θρακών φονικότατον εστίν όταν θαρσήση». Στον Κώστα Καραΐσκο και την ομάδα του, έτη πολλά, με έντυπη ποιότητα και ελληνότροπη αγάπη για τον τόπο και τούς ανθρώπους του.

Αντώνης Παπαβασιλείου, «Χρονικά Δυτικής Μακεδονίας»