Κάθε λίγο καί λιγάκι ἔχουμε καί κάποιον «ἐπίσημο» τῆς Τουρκίας, πού ἔρχεται στήν περιοχή μας μέ ἕνα πρόσχημα. Κάπως ἔτσι βρέθηκε (1/6/15) στά μέρη μας ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς Διεύθυνσης Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων τῆς γείτονος, Μεχμέτ Γκιορμέζ, λόγῳ τῆς γιορτῆς Καντήλι Μπεράατ. Μαζί του καί δύο τούρκικα κανάλια πού ἔδιναν εἰκόνα σέ ζωντανή μετάδοση (TRT Diyanet καί TRT Avaz).
Στὶς 14-17 Μαΐου διεξήχθη τὸ πολύκροτο συνέδριο τῆς FUEN (Ὁμοσπονδιακή Ἕνωση Εὐρωπαϊκῶν Ἐθνοτήτων) στήν Κομοτηνή. Μιὰ προαναγγελθείσα πρόκληση ποὺ ὅμως μᾶλλον δὲν ἀπέδωσε στοὺς Τούρκους ἐμπνευστές της τὰ προσδοκώμενα.
Σημειώνουμε ὅτι ἡ FUEN δέν εἶναι κάποια ὀργάνωση ἰδιαίτερης βαρύτητας. Ἀποτελεῖται ἀπό ἑνώσεις γερμανικῶν, σλαβικῶν καί (τελευταίως) τουρκικῶν μειονοτήτων πού ζοῦν σέ χῶρες τῆς κεντρικῆς καί ἀνατολικῆς Εὐρώπης καί χρηματοδοτεῖται ἀπό τοπικές Κυβερνήσεις, κυρίως γερμανικές. Ἡ ἐπιλογή της νά κάνει τό ἐτήσιό της συνέδριο στήν Κομοτηνή καί ὅλες οἱ προκλητικές λεπτομέρειες στήν διοργάνωση ἦταν προφανέστατα ἀποτέλεσμα τουρκικῆς «πειθοῦς» (μέ πολιτικά μέσα; μέ χρῆμα;). Ἀπαριθμοῦμε τὶς εὔγλωττες λεπτομέρειες:
Comments Off
Ἄν πρίν 20 μόλις χρόνια ἔλεγε κάποιος στήν Ἰρλανδία πώς τό 2015 ὁ λαός θά ὑπερψηφίσει μέ 62% τόν γάμο τῶν ὁμοφυλόφιλων, σίγουρα θά τόν περνοῦσαν γιά τρελλό. Μόλις τότε εἶχε ἐπιτραπεῖ – μέ ὁριακή πλειοψηφία – τό …διαζύγιο καί ἡ φήμη τῆς «πιό καθολικῆς χώρας τοῦ κόσμου» καλά κρατοῦσε. Κι ὅμως, τό εἴδαμε κι αὐτό: τό ΝΑΙ, μέ τήν ὑποστήριξη τῆς Κυβέρνησης, ὅλων τῶν μεγάλων κομμάτων (!) καί τῶν ΜΜΕ, σάρωσε πρό ἡμερῶν τίς χλιαρές ἀντιδράσεις τῶν συντηρητικῶν καί τῆς Ἐκκλησίας, δείχνοντας τήν φρικτή γύμνια τῆς τελευταίας. Δέν εἶναι τυχαῖο πώς πέρυσι χρίστηκαν μόλις 15 κληρικοί σέ μιά χώρα πού ἄλλοτε ἐξήγαγε πάστορες! Ὁ πρωθυπουργός Enda Kenny δήλωσε πανευτυχής: «Μέ τή σημερινή μας ψῆφο δείξαμε ποιοί εἴμαστε: ἕνας γενναιόδωρος, συμπονετικός, γενναῖος καί χαρούμενος λαός». Προφανῶς ὅταν τό ΝΑΙ «ἀντιπροσωπεύει» ἕνα τέτοιο σύνολο ἀξιῶν καί προβάλλεται μέ τό σύνθημα τῆς «ἰσότητας», τό ΟΧΙ δείχνει πολύ ἀπεχθές στόν μέσο καταναλωτή δημοκρατικῶν διαδικασιῶν. Εἶναι ὅμως μόνο θέμα μάρκετινγκ;
Ανήκω στην μικρή εκείνη μερίδα των (συνειδητών, κατά το δυνατόν) Ελλήνων πολιτών που για κάποιον απροσδιόριστο λόγο δεν πάσχουν ακόμα από κατάθλιψη. Δεν με ενδιαφέρει μια καριέρα λαμόγιου, δεν δέχομαι πως η μοίρα της χώρας μου κρίθηκε οριστικά, δεν θεωρώ πως η γενικευμένη παρακμή είναι λόγος αδράνειας. Εξακολουθώ να προσβλέπω και να στηρίζω όποιαν προσπάθεια δείχνει να εδράζεται στην κοινή λογική, στο ήθος και στις αξίες που συγκροτούν τις κοινωνίες, διατηρώντας μια αίσθηση ρεαλισμού: δεν ξεχνώ για ποιαν κοινωνία μιλάμε και σε ποιο διεθνές περιβάλλον κινούμαστε. Το οριακό σημείο στο οποίο έχει φτάσει η πολιτική ζωή του τόπου μας έχει αναπτερώσει τις ελπίδες μου για μία ΑΡΔΗΝ ανάταξη, μέσα από την καταστροφή της.
Ζήσαμε μετά το 1974 όλες τις εκδοχές της καθεστωτικής διαχείρισης: την συντηρητική διακυβέρνηση, την πασοκική «Αλλαγή», την μητσοτακική λαίλαπα, την εκσυγχρονιστική κλεπτοκρατία, την καραμανλική χαυνότητα, την μνημονιακή επιδρομή. Από τον περασμένο Γενάρη δοκιμάζουμε και την συριζέικη συνταγή, που ώς τώρα περιλαμβάνει μόνο …πλασέμπο. Επειδή όμως τα ψωμιά της δείχνουν μάλλον ευάριθμα, σύντομα θα κληθεί η κοινωνία να εκφραστεί μέσα από νέα πολιτικά σχήματα (δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα περιοριστεί σε μολυσματικά «Ποτάμια»). Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Ὁ Leonid Petrovich Reshetnikov (στήν ἀνωτέρω φωτογραφία) γεννήθηκε ἀπό στρατιωτικούς γονεῖς τό 1947 στό Potsdam τῆς Ἀνατολικῆς Γερμανίας, ἐργάστηκε στίς ὑπηρεσίες πληροφοριῶν τῆς ΕΣΣΔ καί τῆς Ρωσίας ὡς ἀναλυτής γιά 33 χρόνια καί ἡ τελευταία του θέση πρίν συνταξιοδοτηθεῖ (2009) ἦταν ἐπικεφαλῆς στό Τμῆμα Πληροφοριῶν καί Ἀναλύσεων τῆς SVR. Εἶναι μέλος στό Συμβούλιο Ἐθνικῆς Ἀσφάλειας τῆς Ρωσίας, ἔχει τιμηθεῖ μέ πολλά κρατικά μετάλλια καί μιλᾶ σερβικά, βουλγαρικά καί …ἑλληνικά!
Βρήκαμε (themillenniumreport.com) ἐξαιρετικά ἐνδιαφέροντα πράγματα πού εἶπε σέ συνέντευξή του στόν Alexander Chuikov τοῦ argumenti.ru καί στά ὁποῖα εἴδαμε νά περιγράφεται ἁδρομερῶς καί ἡ δική μας – τοῦ «Ἀντιφωνητῆ» – ἀντίληψη γιά τό διεθνές γίγνεσθαι σήμερα. Προσέξτε κάθε του λέξη, ἀντίδοτο στήν μαζική παραπληροφόρηση πού ὑφιστάμεθα.
Εἶχα πολλά χρόνια νά πάω στήν Τουρκία. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς οἱ περιγραφές τῶν φίλων καί γνωστῶν γιά μιά «ἄλλη» Τουρκία ἀπό κείνην πού ἤξερα πρίν 12 χρόνια μοῦ κινοῦσαν τήν περιέργεια, καθώς ἔβρισκα πώς μᾶλλον σέ ἕναν βαθμό θά ἰσχύουν, τώρα πού ἡ Ἐρντογανική χώρα εἶναι στό ζενίθ τῆς ἀκμῆς της. Ἔτσι, μέ μιά παρέα 7 συνολικά φίλων, βρεθήκαμε σέ ἡμερήσια ἐκδρομή στήν Ἀδριανούπολη.
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία δημοσκόπησης για τη σχέση των Ελλήνων με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η εφημερίδα «Το Βήμα» σε δύο συνεχείς Κυριακές ( 12 και 19 Απριλίου 2015) δημοσίευσε δημοσκόπηση της εταιρείας «Κάπα Research Α.Ε.». Σύμφωνα με αυτή το 81,4% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι –έναντι παλαιότερα του 95% – και το 14,7% άθεοι, έναντι παλαιότερα του 2%. Όμως ενώ δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι μέσα σε δεκαπέντε χρόνια υπερτριπλασιάστηκαν όσοι δηλώνουν ότι δεν θρησκεύονται:
- Το 2001 το 13,8% δήλωσε ότι δεν θρησκεύεται, ενώ το 85,6% ότι θρησκεύεται.
- Το 2015 το 45,9% δηλώνει ότι δεν θρησκεύεται, ενώ μόνο το 51,9% ότι θρησκεύεται.
Ένα άλλο συνταρακτικό στοιχείο είναι πως μέσα σε δέκα χρόνια μειώθηκαν στους μισούς όσοι καθημερινά προσεύχονται και υπερτετραπλασιάστηκαν όσοι δεν προσεύχονται ποτέ:
-Το 2006 το 54,2% προσευχόταν καθημερινά και το 7,2% ποτέ.
-Το 2015 το 24,4% προσεύχεται καθημερινά και το 29,6% ποτέ.
Ὁ κοινωνιολόγος Χόρχε Ἐλμπάουμ, πρώην διευθυντής τῆς DAIA (Delegation for Argentine Jewish Associations – Ἀντιπροσωπεία τῶν Ἀργεντινοεβραϊκῶν Ἐνώσεων), δημοσίευσε στίς 18 Ἀπριλίου 2015, στήν ἡμερήσια ἐφημερίδα Pagina 12 τοῦ Μπουένος Ἄιρες, ἕνα ἀποκαλυπτικό ἄρθρο γιά τήν λειτουργία τοῦ σιωνιστικοῦ λόμπυ πού συνδέει τήν κυβέρνηση στό Ἰσραήλ μέ τούς κερδοσκόπους τῆς Wall Street καί μέ τίς Ἀργεντινοεβραϊκές ὀργανώσεις. Τήν πολύτιμη μαρτυρία του μᾶς ἔκανε γνωστή ὁ κορυφαῖος Ἑλληνοαμερικανός ἀναλυτής Τζέημς Πέτρας ἀπό τό ἄρθρο τοῦ ὁποίου παίρνουμε τά περισσότερα ἀπό τά στοιχεῖα πού ἀκολουθοῦν. Ὁ Elbaum περιγράφει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖον τό κύκλωμα αὐτό ἀποσταθεροποιεῖ τήν κυβέρνηση τῆς Cristina Fernandez, ἐξασφαλίζει ὑπέρογκα κέρδη γιά τόν Ἑβραῖο κερδοσκόπο Paul Singer τῆς Elliott Management καί ὑπονομεύει τήν ἰρανοαργεντινή συμφωνία γιά κοινή ἔρευνα σχετικά μέ τήν βομβιστική ἐπίθεση στό Ἑβραϊκό Κέντρο τῆς ΑΜΙΑ (1994) στό Μπουένος Ἄιρες.
Τό ἄρθρο δημοσιεύθηκε λίγο μετά τόν θάνατο τοῦ Ἀλμπέρτο Νισμάν, φανατικοῦ σιωνιστῆ πού διηύθυνε τίς ἔρευνες γιά τήν βόμβα ἐπί 20 χρόνια (βρέθηκε πυροβολημένος στό διαμέρισμά του στίς 18/1/2015). Τό ἑβραϊκό κράτος προσπαθοῦσε νά ἐμπλέξει τά γνωστά ἐργαλεῖα τῆς πολιτικῆς του ἀπό τίς ΗΠΑ – Anti-Defamation League, AIPAC…- καί μέ τή βοήθεια Ἀργεντινοεβραίων νά κατασκευάσει «ἀποδείξεις» γιά ἐνοχή τοῦ Ἰράν καί νά κατηγορήσει τήν Ἀργεντινή γιά συγκάλυψη τῆς Τεχεράνης. Εἰδικά ἡ ἐμπλοκή τῶν ἑβραϊκῶν κοινοτήτων δείχνει τό πῶς τό Ἰσραήλ, ἀδιαφορώντας γιά τή σχέση τῶν Ἑβραίων μέ τίς χῶρες πού παλαιόθεν τούς φιλοξενοῦν, θέτει σέ κίνδυνο τή θέση τους ἐκεῖ προκειμένου νά προωθήσει τά συμφέροντα καί τήν ἰσχύ του.
Τό σύνθημα τῆς παραγωγικῆς ἀνασυγκρότησης πού λανσάρει ἡ συριζοανέλ Κυβέρνηση, ὅσο περνάει ὁ καιρός, δείχνει ὅλο καί περισσότερο ἁπλῶς σύνθημα. Δυστυχῶς σέ μιά συγκυρία ὅπου ἡ χώρα ἔχει ἀνάγκη ἀπό μιά ριζική μεταστροφή στήν παραγωγή καί πάταξη τοῦ παρασιτισμοῦ, οἱ ἰθύνοντες πού στελεχώνουν τήν Κυβέρνηση ἀντιπροσωπεύουν – ὡς ἄνθρωποι – τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Κρατικοδίαιτοι, χωρίς ἐμπειρία στήν πραγματική οἰκονομία καί κατοικοεδρεύοντες στό κέντρο τοῦ παρασιτισμοῦ, δηλαδή ἐν Ἀθήναις, στήν καλύτερη τῶν περιπτώσεων διαθέτουν μόνο μιά θεωρητική ἀντίληψη γιά τό τί μπορεῖ νά σημαίνει τό σύνθημα τοῦ Γ. Καραμπελιᾶ πού υἱοθέτησαν. Οἱ ἀριθμοί εἶναι εὔγλωττοι: στά 33 μέλη τοῦ Σύριζα στήν Κυβέρνηση, οἱ 18 εἶναι ἀπό τήν Ἀττική καί οἱ 13 εἶναι καθηγητές Πανεπιστημίου! Ὄχι ὅτι κι αὐτοί δέν χρειάζονται ἀλλά ποιός θά προσφέρει στόν ὅποιον σχεδιασμό μιά ἐμπειρία τῆς ἀγορᾶς, τῆς ὑπαίθρου, τῆς βιομηχανικῆς παραγωγῆς κτλ; Κοιτώντας τά βιογραφικά τῶν ὑπουργῶν του, πλήν ἐλαχίστων περιπτώσεων (Βαλαβάνη, Φλαμπουράρης, Σπίρτζης…) ἀδυνατεῖς νά βρεῖς κάποιον πού νά ἔχει βγάλει ἕνα εὐρώ μέ τή δουλειά του στόν ἰδιωτικό τομέα. Ἀκόμα καί στό καθ’ ὕλην ἁρμόδιο ὑπουργεῖο παραγωγικῆς ἀνασυγκρότησης μόνον ὁ Παναγιώτης Σγουρίδης (ἀπό τούς ΑΝΕΛ) ἔχει ἐπαγγελματική ἐπαφή μέ τό ἀντικείμενο!
Παρότι ο Σύλλογος Μουσουλμάνων Μακεδονίας – Θράκης που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη (Κρεμαστής 2, Πλατεία Τυρολόης, 54632, τηλ. 2310546808, 6945216020) έχει ήδη ζωή 10 χρόνων, εξακολουθεί να περνιέται για ένας κοινός μορφωτικός σύλλογος. Μάλλον οι περισσότεροι συνέλληνες – των Σαλονικιών συμπεριλαμβανομένων – δεν έχουν πάρει είδηση τι ρόλο παίζουν ο σύλλογος, ο πρόεδρός του Οσμάν Ισμαήλογλου και ο γιος του Φερίτ. Οι περισσότεροι κάτι έχουν ίσως ακουστά μα το προσπερνούν σε ελληναράδικο στυλ «τι μας ενδιαφέρει αν ο τάδε κωλόγυφτος λέει ή κάνει κάτι», υποτιμώντας τον κίνδυνο. Πρόκειται για αληθινή μετάσταση του προξενικού κυκλώματος από τη Θράκη στη Θεσσαλονίκη, για ανοικτό όργανο της πολιτικής της Τουρκίας. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Άλλωστε ο ίδιος ο Μπουτάρης σε πρόσφατες δηλώσεις του σχετικά με την παραχώρηση τεμένους στο σωματείο δήλωσε χαλαρά ότι αυτοί «έτσι κι αλλιώς παίρνουν λεφτά από την Τουρκία»!
Comments Off
