Η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Δεσμοί Ελλήνων» συμπαρίσταται στο δίκαιο αίτημα των ομογενών αδελφών μας Βορειοηπειρωτών και Ποντίων, να μη σταματήσει η χορήγηση σε αυτούς της ελάχιστης σύνταξης του ΟΓΑ (300 ευρώ), που για τους περισσότερους είναι το μοναδικό έσοδο, απολύτως αναγκαίο για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους.

Μπορείτε να υπογράψετε ηλεκτρονικά στην παρακάτω σελίδα:

http://www.gopetition.com/petitions/%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CF%89%CE%BD.html

Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για ανθρώπους που είχαν επιλέξει να ζήσουν ως Έλληνες σε περιβάλλοντα εχθρικά, πληρώνοντας το σχετικό τίμημα, ενώ σήμερα η μητέρα – πατρίδα τους περιφρονεί και τους αφήνει στη μοίρα τους.

Α.μ.Κ.Ε. «ΔΕΣΜΟΙ ΕΛΛΗΝΩΝ»

Κάτω στήν Ἄδο, στήν Ἀδοπούλα

Τοῦρκος ἀγάπησε μιά ρωμιοπούλα

Ἡ κόρη κλαίει, δέν τόν ἐθέλει

Ἡ σκύλα ἡ μάνα της τήν προξενεύει

Πάρτονα κόρη τόν Τοῦρκο ἄντρα

Νά σέ φορέσει φλουριά καί χάντρα

Δέν τόν ἐθέλω δέν τόνε παίρνω

πουλάκι γίνομαι πετῶ καί φεύγω

Πάρτονε κόρη τόν Σουλεϊμάνη

νά σέ φωνάζουνε χανούμ σουλτάνι

Δέν τόν ἐθέλω, δέν τόνε παίρνω

πέρδικα γίνομαι, στά δάση φεύγω.

Τό παραπάνω παραδοσιακό τραγούδι, γνωστό σέ πολλές παραλλαγές (συνηθέστερη μέ τίτλο «Κάτω στή Ρόδο, στό Ροδονήσι») τό ἔχει τραγουδήσει κι ὁ Χρόνης Ἀηδονίδης. Ἡ πρώτη παραλλαγή του καταγράφηκε ἀπό τόν Νικόλαο Φαρδύ στή Σαμοθράκη τόν 19ο αἰώνα ἀλλά ἐμεῖς τήν παραπάνω ἐκδοχή τήν ἀκούσαμε ἀπό τή μάνα μας, πού τήν ἄκουσε ἀπό τή μάνα της, τήν συγχωρεμένη ἀπό 30ετίας Μαρίκα Πλατσίδου, τό γένος Μουντζουρίδου πού εἶχε ἔρθει πρόσφυγας ἀπό τίς Σοφίδες τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης τό 1922. Πρόσφυγας κι ὁ μετέπειτα ἄντρας της, ὁ Κοσμᾶς Πλατσίδης (μαζί στή φωτογραφία), πού ὄντας ὀρφανός πέντε χρονῶν στό Σκεπαστό τῆς ἴδιας περιφέρειας (Σαράντα Ἐκκλησιῶν), θυμόταν πού τόν κυνηγοῦσαν οἱ Τοῦρκοι γιά νά τοῦ κάνουν σουνέτ, νά τόν κάνουν Τοῦρκο. Μιλᾶμε γιά τόν 20ό κι ὄχι γιά τόν …17ο αἰώνα, ἔ;

Κάθομαι λοιπόν προχθές κι ἀκούω τό τραγούδι στήν τηλεόραση – καί τί ἀκούω; Παντοῦ ἠ λέξη «Τοῦρκος» ἔχει ἀντικατασταθεῖ μέ τή λέξη «ξένος»! Ἡ πολιτική ὀρθότητα, ἤ μᾶλλον ἡ πολιτική τοῦ ὀρθοῦ (μέ τήν ἀνατομική ἔννοια) δέν ἐπιτρέπει …τουρκοφοβικά ἄσματα!

 Ἔι βρέ καημένοι μου προγόνοι, τυραννισμένοι ἄνθρωποι, πού παραδώσατε σῶον ἑλληνισμό μετά ἀπό 600 χρόνια, ζώντας λίγα χιλιόμετρα ἀπό τή φωλιά τοῦ Κτήνους!… Ποῦ νά φανταζόσανταν ὅτι ἡ γενιά τῶν ἐγγονῶν σας θά γλείφεται μέ τόν Σουλεϊμάνη τῆς τηλεόρασης καί θά παρακαλάει νά γίνει χανούμ σουλτάνα…

Ἕνα µέγα θέµα πού (πρέπει νά) µᾶς ἀπασχολεῖ τοῦτες τίς µέρες στήν Κοµοτηνή εἶναι αὐτό τῆς ἐκλογῆς νέου µητροπολίτη. Εἶναι θέµα τεσσάρων – πέντε ἑβδοµάδων νά µάθουµε τό ὄνοµά του καί δυστυχῶς οἱ φῆµες γίνονται ὁλοένα καί …ἀπειλητικότερες.

Πρόκειται νά ἀκολουθηθεῖ καί πάλι ἡ γνωστή µέθοδος ἀνάδειξης διά τῆς …καµαρίλας, ἡ ὁποία µετά ἀπό τόσα χρόνια ἐφαρµογῆς κατάφερε σχεδόν νά ἀφανίσει ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἡγεσία τήν λαϊκή ἐλπίδα. Παρότι ὁ σηµερινός Ἀρχιεπίσκοπος εἶχε θίξει τό µεῖζον αὐτό πρόβληµα ἐπί ἡµερῶν Χριστόδουλου, µιλώντας γιά τήν ἀνάγκη συµµετοχῆς τοῦ ντόπιου κλήρου καί λαοῦ, δέν φαίνεται νά ἔχει τέτοιες ἔγνοιες σήµερα. Τέλος πάντων, εἶναι γνωστή ἡ βαρύτητα τῶν ἀντιπολιτευτικῶν λόγων. Ὅµως ἀπό αὐτό τό σηµεῖο µέχρι τοῦ νά µᾶς στείλουν στήν Κοµοτηνή, στήν πατρίδα τοῦ ἀνωτέρω εἰκονιζόµενου Χρυσάνθου Φιλιππίδη (Τραπεζοῦντος), τόν …Θεόκλητο Κουµαριανό, ἔ, ὑπάρχει µεγάλη ἀπόσταση!

Μιλᾶµε γιά τόν πρώην µητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος καί ἐκπρόσωπο Τύπου τοῦ Χριστόδουλου, νῦν τιτουλάριο (!) µητροπολίτη Βρεσθένης, τὸ ὄνοµα τοῦ ὁποίου τό 2005 ἐνεπλάκη σὲ ἠθικὰ καὶ οἰκονοµικὰ σκάνδαλα, ἐντός κι ἐκτός Ἑλλάδος. Τότε ἀναγκάστηκε νὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ Μητροπολίτης, γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴν δοκιµασία τῆς ἀνακρίσεως ἀπὸ τὴν δικαιοσύνη καὶ τὸν πιθανὸ διασυρµό. Κάποια ἀπὸ τὰ σκάνδαλα αὐτά, πέρα ἀπὸ τὰ ΜΜΕ, τυπώθηκαν καὶ σὲ …φυλλάδια, τὰ πρῶτα ἐκ τῶν ὁποίων εἶχαν ἀποτρέψει τήν ἐκλογή του ὡς µητροπολίτη Δηµητριάδος. Ἀργότερα τὰ φυλλάδια καί ἡ ἐν γένει λαϊκή ἀντίδραση µαταίωσαν τήν ὑποψηφιότητά του στὴ Μητρόπολη Μεσσηνίας καὶ στὴν Κόρινθο. Μάλιστα τότε (2007) ὁ δήµαρχος Καλαµάτας Π. Νίκας εἶχε δηλώσει πώς ἐνδεχόµενη ἐκλογή τοῦ κ. Θεόκλητου θά δηµιουργοῦσε ἀρνη- τικές καταστάσεις γιά τούς πιστούς, τήν Ἐκκλησία καί τήν Καλαµάτα. «Θά προσπαθήσω νά τήν ἀποτρέψω µέ κάθε τρόπο», ἔλεγε στόν ΣΚΑΪ, καί προανήγγειλλε κινητοποιήσεις ἀπό τήν Ἐπιτροπή πού εἶχε δηµιουργηθεῖ γιά τό θέµα. Ποιός ἄλλος εἶχε τότε ἀντιδράσει; Ὁ νῦν πρωθυπουργός, Ἀντώνης Σαµαράς!

Ἐννοεῖται πώς ἐµεῖς δέν ἔχουµε τίποτε προσωπικό ἐναντίον τοῦ Θεόκλητου. Ὅµως µετά ἀπό τόσες κατηγορίες (γιά ὁµοφυλοφιλία, δια- κίνηση ναρκωτικῶν, παραδικαστικό κύκλωµα, ἀπάτες κτλ) πού ποτέ δέν ξεκαθάρισαν, πῶς µπορεῖ νά ἐλπίζει σέ λαϊκή ἀποδοχή ὁπουδήποτε; Καί ἡ Ἱερά Σύνοδος ἤ ἡ Ἀρχιεπισκοπή, ἔχουν ἰδέα ποῦ πέφτει ἡ Κοµοτηνή καί τί εἰδικές συνθῆκες ἔχει; Εἶναι δυνατόν νά φαντάζονται πώς µπορεῖ ἐδῶ (καί ὁπουδήποτε, ἀλλά πόσο µᾶλλον!) νά δεχθεῖ ὁ κόσµος ἕναν µητροπολίτη πού ἀντί νά εἶναι ἄµεµπτος ἀπό ἠθικῆς καί ἐθνικῆς ἀπόψεως, θά εἶναι διάσηµος γιά τό …ἀντίθετο; Θέλουν νά δοῦν πάλι τό πλήρωµα τῆς Ἐκκλησίας καί τίς τοπικές Ἀρχές ἐναντίον τους;

Ὑπάρχει κι ἄλλο ἐνδεχόµενο. Νά ἀκούγεται τό συγκεκριµένο ὄνοµα ὥστε ὅταν προκύψει κάποια µετριότητα, ἄχρωµη καί ἄοσµη, τέτοια πού µᾶλλον θά προτιµοῦν οἱ τοπικοί ἄρχοντες γιά τούς δικούς τους εὐνόητους λόγους, νά νιώθουµε κι εὐχαριστηµένοι! Κι ὅµως, οἱ ἀνάγκες τοῦ τόπου δέν συµβιβάζονται µέ τέτοιες ἐπιλογές. Ἄν γιά µιά φορά ἡ Ἱεραρχία ἀκούσει τή φωνή ἔστω τῆς λογικῆς, ἄν ὄχι τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, µποροῦµε νά ἀποφύγουµε τά (γιά ὅλους) χειρότερα…

Σύµφωνα µέ πρόσφατη µελέτη ἔµπειρων ἀστρονόµων τοῦ σουηδικοῦ Πανεπιστηµίου Λούντ, ὁ σκατοµπάµπουρας προσανατολίζεται κοιτάζοντας τ’ ἀστέρια. Ναί, µάλιστα, ὅπως τό διαβάζετε τό ἔγραψε ἡ δρ. Μαρί Ντάκε ἀλλά ἐπειδή µᾶλλον δέν διαβάζετε τό «Current Biology», εἶπα νά σᾶς ἐνηµερώσω. Ὅταν λοιπόν παρακολουθεῖτε τό σκαθάρι νά κατρακυλάει τήν κουραδόµπαλλα, νά ξέρετε πώς ἔχει χαράξει τό δροµολόγιό του µέ βάση τόν …Γαλαξία. Ἡ ἀστρική του ὅραση τοῦ ἐπιτρέπει νά κινεῖται µέ ἀκρίβεια ἀκόµα καί τίς ἀσέληνες νῦχτες. Προσδιορίζοντας τή θέση του σέ σχέση µέ τούς ἀστερισµούς, καταφέρνει τελικά τόν πολυπόθητο στόχο του: νά φέρει τίς ἀκαθαρσίες πού φορτώθηκε σ’ ἕνα ἥσυχο µέρος καί νά τίς καταβροχθίσει.

Ἀφήνω κατά µέρος τό ἐπίπεδο τῶν προβληµατισµῶν καί τῶν ἐνασχολήσεων τῆς Ἐπιστήµης κι ἐπικεντρώνοµαι στό συγκεκριµένο συµπέρασµα. Ἀκούγεται λιγάκι σουρρεαλιστικό, ἔτσι; Νά ἀξιοποιεῖς τή θέα καί τή γνώση τοῦ ἔναστρου οὐρανοῦ γιά νά φᾶς τήν κοπριά πού ἔκλεψες…

Τό βρῆκα ἀρχικά κι ἐγώ λίγο περίεργο ἀλλά µετά ἀπό ὡριµότερες σκέψεις µοῦ µπῆκε ἡ ἰδέα πώς δέν εἶναι πολύ ἀσυνήθιστο καί στήν ἀνθρώπινη καθηµερινότητα.

Νά, γιά παράδειγµα σκέφτοµαι ἕναν τῦπο πού τίς σπουδές τῆς νιότης του στό Συνταγµατικό Δίκαιο τίς ἀξιοποίησε γιά νά νοµοθετεῖ – µονίµως! – ὑπέρ τῆς διαπλοκῆς. Ἄλλος πάλι, χάρη στή µακρά θητεία του σέ πλῆθος ἀριστερῶν χώρων, προσφέρει πιά πολύτιµο ἄλλοθι στίς ἐφιαλτικότερες πολιτικές κατά τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ἕνας τρίτος, µέ τήν ἐντυπωσιακή του εὐρυµάθεια περί τά ἐθνικά καί ἐκκλησιαστικά πετυχαίνει ὑψηλότατες τιµές στίς ἑκάστοτε πολιτικές του ἐκπορνεύσεις. Φιλότεχνός τις, ἔχοντας φάει µέ τό κουτάλι τό ἀρχαῖο θέατρο, τόν µοντέρνο χορό, τήν Τέχνη καί τό σανίδι, τά βλέπει (καί τά χρησιµοποιεῖ) ὅλα τοῦτα ὡς τό µέσον γιά νά ψωνίσει κανένα νεανικό σῶµα…

Τί νά πεῖς; Καθείς καί ἡ σβουνιά του…

Ἄν γράφουµε ἐµεῖς στόν «Ἀντιφωνητή» πώς ἡ ἔνοπλη ἀντιπολίτευση τῆς Συρίας εἶναι ἕνα τσοῦρµο φονιάδες καί κατσαπλιάδες, αὐτά εἶναι ἀνεύθυνες ἐκτιµήσεις καί ὑπερβολές λόγῳ «ἀντιαµερικανισµοῦ». Ἄν τό βεβαιώνει ἐπί λέξει ἡ Διεθνής Ἐπιτροπή Ἀνθρωπίνων Δικαιωµάτων (IHRC), τί τῆς ἀπαντοῦν οἱ καθεστωτικοί; Τίποτε! Κάπως ἔτσι προχωρᾶµε – ὡς ἀνθρωπότητα – παρακάτω, κυριολεκτικά. Ὅλα µποροῦν νά εἰπωθοῦν σήµερα, ἀλλά ἐλάχιστα ἐξ αὐτῶν µποροῦν νά παίξουν ρόλο, τόσο στό ἐσωτερικό κάθε χώρας, ὅσο καί διεθνῶς.

Ἔτσι, µετά τίς καταγγελίες τῶν Σύρων, τίς ἀνταποκρίσεις τῶν ρώσικων καί κινέζικων ΜΜΕ καί τίς µαρτυρίες τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν πού ζοῦν στήν περιοχή, ἦρθε καί ἡ IHRC νά πιστοποιήσει ὅτι Τουρκία – Κατάρ – Σαουδαραβία ἐξοπλίζουν τούς ἀντάρτες γιά νά ἀποσταθεροποιήσουν τό καθεστώς τοῦ Ἄσαντ. Ἐπίσης βεβαιώνει πώς ὁ «Ἐλεύθερος Συριακός Στρατός» εἶναι µιά ἀγέλη τροµοκρατῶν καί ἡ Ἀµερικανική Κυβέρνηση ὀφείλει νά ἐπανεξετάσει τήν πολύπλευρη ὑποστήριξη πού τοῦ παρέχει.

Τί ἀπάντησε ὁ Λευκός Οἶκος; Τίποτε! Συνεχίζει νά παρέχει τήν ἀναγκαία βοήθεια καί τά καθεστωτικά ΜΜΕ καλύπτουν τά ἐγκλήµατα τῶν φανατικῶν ἰσλαµιστῶν πού στελεχώνουν τόν ἀντικαθεστωτικό συρφετό. Περίεργο; Καθόλου. Ἀφοῦ ἡ ἐπικράτησή τους θά ἀποδυναµώσει µέχρι διαλύσεως τήν συριακή κρατική ὀντότητα, ἡ δουλειά τοῦ ἀµερικανοεβραϊκοῦ παράγοντα θά γίνει ἔτσι. Σάν νά λέµε πώς ἡ Τουρκία µπορεῖ νά ὑποστηρίξει τήν ἐπικράτηση τῆς …Χρυσῆς Αὐγῆς; Ναί, ἔτσι ἀκριβῶς!

Ἡ ὑπόθεση τῆς διαδικτυακῆς ἐλευθερίας, μία ἀπό τίς κυριότερες μάχες τῆς ἐποχῆς μας ὑπέρ τοῦ ἀνθρωπίνου μέλλοντος, ἔχασε ἕναν μεγάλο της ὑπέρμαχο. Ὁ 24χρονος Ἀμερικανός Aaron Swartz, πού βρέθηκε κρεμασμένος στό σπίτι του στίς 11 Ἰανουαρίου 2013, ἦταν ἀπό τίς κορυφαῖες προσωπικότητες τοῦ χώρου καί ὁ ἀδόκητος χαμός του ἔδειξε μέ τόν τραγικότερο τρόπο τό τί διακυβεύεται σήμερα στό Internet.

Ἔχοντας συμβάλει ἤδη σημαντικά στήν ἀνάπτυξη προγραμμάτων καί ἐφαρμογῶν γιά τό Διαδίκτυο (Reddit, XML, RSS 1.0), ἵδρυσε τήν ὁμάδα Demand Progress (πού πολέμησε τήν λογοκριτική νομοθεσία) καί μετεῖχε στίς ἀκτιβιστικές διαδικτυακές ὀργανώσεις Rootstrikers καί Avaaz.

Ἡ ἱστορία πού τόν κατέστρεψε ξεκίνησε τό 2011, ὅταν χρησιμοποιώντας τήν πρόσβαση τοῦ Μ.Ι.Τ. στήν διαδικτυακή ἀκαδημαϊκή βιβλιοθήκη JSTOR, κατέβασε ἀπό ἐκεῖ 4,8 ἑκατομμύρια ἄρθρα γιά κοινή χρήση. Ἀμέσως ξεκίνησε δίωξη ἐναντίον του, πού τόν ἔφερε ἀντιμέτωπο μέ 13 κατηγορίες πού σήμαιναν φυλάκιση ἕως 35 χρόνων καί χρηματικό πρόστιμο μέχρι 1.000.000 δολάρια! Ὑποχρεώθηκε νά καταβάλει 100.000 δολάρια ἐγγύηση καί παρότι ἡ JSTOR δήλωσε ὅτι ἀποσύρει τή μήνυση, ἔχοντας διαπιστώσει ὅτι καμμία ζημία ἤ παραποίηση δέν εἶχε γίνει, ἡ δίωξη τοῦ Swartz ἀπό τό ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης συνεχίστηκε, μέ τό Μ.Ι.Τ. νά μένει σιωπηλό. Ἀκόμη κι ὁ συμβιβασμός, μέ παραδοχή τῆς ἐνοχῆς ἀπό τήν πλευρά τοῦ Swartz, θά ἐπέσυρε ἑξάμηνη φυλάκιση, ὅπως τοῦ ἀνακοίνωσε ὁ Εἰσαγγελέας. Δύο μέρες μετά τήν ἐνημέρωση αὐτή βρέθηκε νεκρός.

Εἶναι εἰρωνεία πώς ἡ JSTOR ἀνακοίνωσε τώρα ὅτι θά διαθέσει δωρεάν 4,5 ἑκατομμύρια ἄρθρα της στήν ἀκαδημαϊκή κοινότητα, ἐνῶ τό Μ.Ι.Τ. ξεκίνησε ἔρευνα γιά τυχόν εὐθῦνες του στήν ὅλη ὑπόθεση. Ὅλα αὐτά, βέβαια, πολύ ἀργά.

Μεταξύ ἐκείνων πού δήλωσαν τή θλίψη τους γιά τόν χαμό τοῦ Swartz ἦταν κι ὁ ἐφευρέτης τοῦ παγκόσμιου ἱστοῦ, σέρ Tim Berners – Lee, πού ἔγραψε στό Twitter: «Περιπλανώμενοι τοῦ κόσμου, χάσαμε ἕναν σοφό. Χάκερς τῆς δικαιοσύνης, ἀκόμα ἕνας ἔφυγε. Γονεῖς, χάσαμε ἕνα παιδί. Ἄς θρηνήσουμε».

     Μια που εδώ και αρκετό καιρό η παρούσα στήλη έχει ομολογουμένως ανεπίτρεπτα αδρανήσει, όσον αφορά τα πάλαι ποτέ παροιμιώδη της πνευματικά (λογοτεχνικά, σινεφίλ κλπ) ενδιαφέροντα, επανακάμπτουμε από σήμερα με σειρά μεγάλων αφιερωμάτων. Και μια που κοντεύει και η τελετή απονομής των φετινών Όσκαρ, ξεκινάμε μοιραία με κινηματογραφικό αφιέρωμα (εμείς βέβαια με ταινίες που βραβεύτηκαν όχι με βραβεία Όσκαρ, αλλά με βραβεία…Μόσχαρ). Σας τις παρουσιάζουμε αμέσως:

    Πιερ Πάολο Παζολίνι, «Ζαβό – 120 μέρες στα Σόδομα». Ένα αλληγορικό σχόλιο πάνω στην αλαζονική και άτεγκτη εξωτερική μας πολιτική. Μετά τις αλλεπάλληλες εκθαμβωτικές επιτυχίες τους τα τελευταία χρόνια όσον αφορά την οικονομική αναγέννηση της χώρας, οι Έλληνες πολιτικοί – με προεξάρχοντα τον ΓΑΠ και συνοδοιπόρους του τους Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλο, Σαμαρά και Κουβέλη – φυλακίζουν στα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου όλα τα συνήθη αντικείμενα εκμετάλλευσης (Μέρκελ, Λαγκάρντ, Σόιμπλε, Τόμσεν, κλπ), όπου τους υποβάλλουν σε διεστραμμένα βασανιστήρια και κάθε είδους απάνθρωπες σεξουαλικές ταπεινώσεις. (Μα δεν ντραπήκατε καθόλου, μωρέ; Δεν σας έφτανε δηλαδή το ότι τους ταπεινώσατε τόσο σκληρά πάλι πριν από μερικές βδομάδες, τότε που τους αναγκάσατε να υπογράψουν το Μνημόνιο 3 και τους πήρατε και τη δόση; Μα τελείως πια να τους ξεφτιλίσετε τους ανθρώπους; Φτου σας, ανώμαλοι)!

    Αντρέι Ταρκόφσκι, «Η θυσία». Ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα του οικονομικού ολέθρου, ένας ανιδιοτελής πρωθυπουργός προσεύχεται στον Θεό να αποτρέψει την καταστροφή και του προσφέρει ως θυσία ό, τι πολυτιμότερο έχει στη ζωή του: την πολιτική του καριέρα, την ανυπέρβλητη υστεροφημία του, το όνομα της οικογενείας του, το δικαίωμά του να διδάσκει στο Χάρβαρντ (δίχως να τον κατηγορούν διάφοροι κακοήθεις) και πάνω απ’ όλα φυσικά το ανυπέρβλητο IQ του. (Δεν τα λέμε εμείς, ε; Ο ίδιος το δήλωσε πάλι πρόσφατα ότι θυσιάστηκε για τη σωτηρία της χώρας. Όθεν και η ταινία, πέραν του βραβείου Μόσχαρ, θα συμμετάσχει φέτος και στο Φεστιβάλ της Βενετίας και είναι πλέον μάλιστα και το πρώτο φαβορί για να κερδίσει το Χρυσό Παπάρ…εεε, το Χρυσό Λιοντάρι)! Από μας, καλή επιτυχία!

    Σίντνεϊ Λιούμετ, «Η ετυμηγορία Νο 2». Στην πρώτη ταινία, μια γυναίκα πέφτει σε κώμα και μετά από μια δίκη-θρίλερ, κατά την οποία ένας δικηγόρος έρχεται σε σύγκρουση με τεράστια κατεστημένα πολιτικά και ιατρικά συμφέροντα, επέρχεται η τιμωρία των ενόχων. Στο σήκουελ, σε κώμα πέφτει μια δημοτική επιχείρηση (ΔΕΥΑΚ) και μετά από μια δίκη-παρωδία βγαίνουν διάφοροι κοπρίτες και μιλάνε για τον θρίαμβο της…αξιόπιστης ελληνικής Δικαιοσύνης! Μερικοί μάλιστα είναι τόσο δικαιωμένοι, που μπορεί – λέει – να βάλουν στο μέλλον και για δήμαρχοι! (Κι έτσι ακριβώς ήταν που ζήσανε όλοι καλά και η γνωστή παρεούλα του Παπαδριέλλη καλύτερα! Ε ρε γλέντια)!

    Αντρέι Ταρκόφσκι, «Στάλκερ». Ένας μετεωρίτης πέφτει στο κέντρο της Κομοτηνής και σχηματίζει τη μυστηριώδη Ζώνη (περιοχή Δημαρχείου), που βρίσκεται σε άλλη διάσταση, μπορεί να ικανοποιεί επιθυμίες (άμα θέλει), αλλά οι ένοικοί της πιστεύουν ότι το βασικό πρόβλημα της πόλης είναι η έλλειψη ποδηλατοδρόμου (ε, είπαμε: σε άλλη…διάσταση ζούνε οι άνθρωποι!), όθεν και κάνουν ό, τι μπορούν για να τον δημιουργήσουν, καταστρέφοντας τον μόνο ουσιαστικά μεγάλο δρόμο που έχει απομείνει. Δεδομένου όμως ότι…δευτερευόντως, η Κομοτηνή έχει και κάποια άλλα…μικροπροβλήματα (όπως π.χ. το ότι όταν βρέχει, λόγω…της ποιότητας των δρόμων της, μετατρέπεται σε…Βενετία), δυο κάτοικοι της πόλης, με τη συντροφιά ενός οδηγού (Στάλκερ στα ρώσικα), ξεκινούν για τη Ζώνη, με σκοπό να εκπληρώσουν τη μεγάλη τους επιθυμία: μια προβλήτα έξω από την πολυκατοικία τους για να μπορούν να…δένουν τη βάρκα! Τελικά όμως, μετά από πολλές περιπέτειες, πνίγονται στα βαλτοτόπια (πίσω από τον Άγιο Τρύφωνα). Τελικά, είπαμε: ούτε και με επαγγελματία οδηγό δεν αποφεύγονται πια οι λακκούβες σ’ αυτήν την πόλη!

    Φράνσις Φορντ Κόππολα, «Αποκάλυψη τώρα (The new director’s cut)». Η κυβέρνηση στέλνει έναν εκπρόσωπο να ερευνήσει τι ακριβώς γίνεται σε ζούγκλα μίας περιοχής Κάφρων (κάπου στα ανατολικά του Νέστου), την οποία εν πολλοίς ελέγχει ένας αυτονομημένος αξιωματούχος με τους ρουφιάνους του και τους προσκυνημένους τοπικούς άρχοντες. Κατορθώνει να αναγνωρίσει το αρχηγείο του (σ.σ. από τα πράσινα κάγκελα), αλλά βεβαίως από κει και πέρα ξεχάστε την κινηματογραφική εκδοχή που ήδη γνωρίζετε. Στην τελευταία – και πλέον ρεαλιστική – βερσιόν, γίνεται φίλος του, γυρνάει μαζί του βόλτες στα πανηγύρια και στο τέλος εκλέγεται και περιφερειάρχης)…

    Φρίντριχ Μουρνάου, «Νοσφεράτου». Θα μου πείτε τώρα βέβαια «γιατί, τι έκανε πάλι ο επίτιμος»; Έ, εντάξει, τους τελευταίους μήνες τίποτε ιδιαίτερο, αν εξαιρέσουμε δηλαδή την επιτυχημένη εγχείρηση στο ισχίο, αλλά κι αυτό πάλι μικρό πράμα δηλαδή το θεωρείτε; Θυμίζω ότι ο λεγάμενος γεννήθηκε την επόμενη μέρα της μάχης στους Αιγός Ποταμούς (405 π.Χ.) και ειδικά τους τελευταίους 21 αιώνες δεν έχει πάθει ούτε συνάχι! Τις προάλλες λοιπόν μπήκε για εγχείρηση στο πόδι και βγήκε σχεδόν χοροπηδώντας! Αν και τα περί εγχείρησης – μεταξύ μας τώρα – εγώ τ’ ακούω βερεσέ, έτσι; Για ξεκάρφωμα προφανώς τον βάλανε στο χειρουργείο, καθότι είναι γνωστό πως απαξάπαν το συγκεκριμένο είδος, από την πρώτη ώρα που εμφανίστηκε στα Καρπάθια, έχει δεδομένη ικανότητα αυτοΐασης. Εμείς πάντως τον μνημονεύουμε – άλλωστε γίνεται, μωρέ, κινηματογραφικό αφιέρωμα δίχως και μία νότα τρόμου; Ε, δεν γίνεται!

    Αντρέι Ταρκόφσκι, «Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν». Καλά, μην το πολυ-δένετε όμως και κόμπο, γιατί την κόπια ακόμη την ψάχνουμε! Ωστόσο μη στενοχωριέστε, γιατί και να μη τη βρούμε, το πολύ-πολύ να σας δείξουμε στη θέση του τα «Παιδικά χρόνια του…Ιλχάν». Ε, από τότε δηλαδή που ο λεγάμενος υποστήριζε π.χ. μέτρα σαν τον διορισμό των ιμάμηδων και πολύ πριν αρχίσουν τα επίσημα κωμειδύλλια με τον τουρκοπρόξενο και ό,τι άλλο πιο απερίγραπτα ανθελληνικό είχε ποτέ η χώρα γενικά (και η Ροδόπη ειδικότερα). Αυτό ακριβώς είναι που λένε πως όσο γερνάει κανείς, ωριμάζει. Aferin!

    Τζόζεφ Φον Στέρνμπεργκ, «Έγκλημα και Τιμωρία». Ένας πρώην φοιτητής του Πολυτεχνείου (απόφοιτος της γενιάς του ’74) κλέβει και σκοτώνει μια χώρα…εεε, μια χήρα. Στη συνέχεια, κανείς δεν τον κυνηγά, ούτε για μια στιγμή δεν αισθάνεται τύψεις, γίνεται υπουργός, τρώει με 127 μασέλες και βγάζει και μερικά δισεκατομμύρια σε ελβετικές τράπεζες. Ε, και όπως ασφαλώς ήδη καταλάβατε, ο τίτλος «Έγκλημα και Τιμωρία» (από το γνωστό βιβλίο του Ντοστογιέφσκι) είναι απλώς για να ’χαμε να λέγαμε, καθότι φυσικά εσείς εδώ μόνο το Έγκλημα θα δείτε. Την Τιμωρία, έτσι και την δείτε, εμένα να με χέσετε…

    Αλεξάντρ Ντοβζένκο, «Η Γη». (Βρε, ποια γη τώρα και ποια θάλασσα, πλάκα μού κάνετε; Τα έχουνε ξεπουλήσει κοψοχρονιά όλα αυτοί! Δεν απέμεινε τίποτε, λέμε)!

    Πιερ Πάολο Παζολίνι, «Το χοιροστάσιο». Ταινία κανιβαλισμού γενικώς, από την αρχή (όπου μια ομάδα πολιτικών αρχίζει να κατασπαράζει συνταξιούχους, μισθωτούς και εργάτες) έως την τελευταία σεκάνς κατά την οποία ένας ιδεαλιστής βουλευτής (λέμε τώρα και καμμιά μαλ…να περνά η ώρα, ε;) απαιτεί πραγματική απόδοση ευθυνών από τις προανακριτικές επιτροπές της ελληνικής Βουλής, με αποτέλεσμα πολύ σύντομα να κατασπαραχθεί από αγέλη γουρουνιών. Περισσότερα όμως, δεν σκοπεύω φυσικά να σας πω τώρα εδώ, γιατί έχω και δουλειές να κάνω αύριο και δεν γουστάρω ασφαλώς να τρέχω πρωί-πρωί στον εισαγγελέα…

                                                                                                                    Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

Μιά νέα παραγγελία τοῦ Τουρκικοῦ Στρατοῦ ἔρχεται νά προκαλέσει τίς ἀµυντικές δυνατότητες τῆς πατρίδας µας στόν Ἕβρο: ἡ ἀµφίβια, θωρακισµένη µπουλντόζα ΑΖΜIM (φωτό). Εἶναι τουρκικῆς παραγωγῆς (FNSS Savunma Sistemleri) καί θά χρειαστεῖ (;) κατά τίς ἐπιχειρήσεις διάβασης ποταµοῦ τῶν Τουρκικῶν Ἐνόπλων Δυνάµεων, ἀφοῦ θά διαµορφώνει κατάλληλα τήν κλίση καί τήν ἐπιφάνεια τῶν ὄχθεων, διευκολύνοντας τήν ἔξοδο τῶν ὀχηµάτων. Μέχρι τό τέλος τοῦ ἔτους ἀναµένεται, σύµφωνα µέ τή Χουριέτ (11-1-13), νά εἶναι ἕτοιµες πρός παράδοση 12 τέτοιες µονάδες.

Αὐτά εἶναι τά νέα τοῦ Σουλεϊµάν. Τά νέα ἀπό τήν …ἄλλη πλευρά τοῦ πρός διάβασιν ποταµοῦ τά ξέρετε: Σιλά, Φεγγάρια τοῦ Ἔρωτα, Ἀνταναλί, τό Κορίτσι πού Ἀγάπησα καί ἄλλα σκατά στά µοῦτρα της. Μαστουρωµένη ἀπό τά βοθρολύµατα τοῦ κτήνους, συνεχίζει νά τό βλέπει σάν φιλικό pet, ἀφοῦ ἄν τό δεῖ ἀλλιῶς θά ξυπνήσει πολύ ἄσχηµα…

Πολλά ἔχουν γραφεῖ γιά τόν διεθνή ρόλο τοῦ Ἰσραήλ σέ σχέση µέ τήν συνεργασία του µέ αἱµοβόρα καθεστῶτα, δεκαετίες τώρα. Ὅµως µία νέα ἀξιέπαινη διεθνής πρωτοβουλία Ἑβραίων ἀντισιωνιστῶν (International Jewish Anti-Zionist Network) ἔρχεται νά συλλέξει τίς παλιότερεςς πληροφορίες τοῦ Ἴσραελ Σαχάκ καί ἄλλων καί νά προσθέσει νέες (δεῖτε τό www.ijsn.net).

Οἱ περισσότεροι ἔχουν ἀκουστά γιά τή συνεργασία τοῦ ἑβραϊκοῦ κράτους µέ τό Ἀπαρτχάιντ τῆς Νότιας Ἀφρικῆς καί τῆς Ροδεσίας, ὅµως δέν ξέρουν πώς σχεδόν ὅλες οἱ χοῦντες τῆς Μαύρης Ἠπείρου, καί τοῦ Τρίτου Κόσµου γενικότερα, βασίστηκαν κατά καιρούς στά ὅπλα καί τή στήριξη τοῦ Ἰσραήλ. Τά εἰδικά προσόντα πού αὐτό ἀνέπτυξε στήν παρακολούθηση, στήν ἀστυνόµευση, στήν στρατιωτική Κατοχή, ἀλλά καί στήν παραβίαση κάθε διεθνοῦς νοµικοῦ καί ἠθικοῦ κανόνα, τό ἔχουν καταστήσει µονοπώλιο στόν τοµέα. Οἱ 300 ἰδιωτικές ἰσραηλινές ἑταιρεῖες πρίν 3 χρόνια κάναν τζίρο 2,7 δισ. δολάρια, κάπου 7% τοῦ ΑΕΠ τῆς χώρας. Παρακάτω δέν θά ἀσχοληθοῦµε µέ τούς πιό καλούς πελάτες τοῦ Ἰσραήλ (Ἰνδία, Κίνα, ΗΠΑ) ἀλλά µέ τούς πιό …κακόφηµους.

 Read the rest of this entry…

Εἶναι αὐτά τά µικρά συµβάντα πού ἀποκαλύπτουν τήν πραγµατικότητα ἔτσι ὅπως δέν τό καταφέρνουν οὔτε τά ἐπιχειρήµατα οὔτε οἱ ἀναλύσεις. Διαβάζουµε λοιπόν στήν «Τρακιανίν Σεσί» τῆς 4ης Ἰανουαρίου 2013, γιά τήν κηδεία τῆς γιαγιᾶς (!) τοῦ µεταφραστῆ τοῦ τουρκικοῦ Προξενείου Κοµοτηνῆς. Ἡ 93χρονη Φετχιγιέ Καραγκιόζ λοιπόν πέθανε καί ὁ ἐγγονός της Σερντάρ Καραπατσά τήν συνόδευσε στήν τελευταία της κατοικία στίς 3/1/2013, µετά τήν µεσηµεριανή προσευχή, στό νεκροταφεῖο τοῦ Γενιτζέ µαχαλᾶ.

Θεός σχωρέστην λοιπόν τήν Φετχιγιέ, καί µακάρι τά χρόνια της νά πάρουµε. Ποιούς ὅµως βλέπουµε δεξιά στή φωτογραφία; Τόν Κοµοτηναῖο πρώην βουλευτή τῆς ΝΔ (καί νῦν πολιτευτή τῆς ΔΗΜΑΡ) Ἰλχάν Ἀχµέτ καί τόν …βουλευτή Ξάνθης (µέ τόν ΣΥΡΙΖΑ) Χουσεΐν Ζεϊµπέκ! Τό φαντάζεστε; Ὁ µέν πρῶτος, πού κάποτε δέν εἶχε καθόλου σχέσεις µέ τό Προξενεῖο, τώρα τρέχει καί στίς κηδεῖες τῶν συγγενῶν τοῦ προσωπικοῦ, ὁ δέ δεύτερος δείχνει νά θεωρεῖ πρώτιστη βουλευτική του ὑποχρέωση νά ρουφάει κάθε κλανιά τοῦ Προξένου. Νά ὑποθέσουµε πώς ἄν σκοτωθεῖ σέ κανένα τροχαῖο ὁ Τοῦρκος Πρόξενος (λέµε, τώρα…), ὁ Ζεϊµπέκ θά ζητήσει νά τόν θάψουν ζωντανό µαζί του;