Κατοχικό έτος 2. Άλλοι καιροί πια. Φαινομενικά, λίγα πράγματα ίσως δείχνουν να άλλαξαν γύρω μας. Πάλι πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, πάλι φωταγωγήθηκαν οι πόλεις, πάλι στολίστηκαν τα σπίτια και τα μαγαζιά στην αγορά. Στην πραγματικότητα όμως, όλα είναι διαφορετικά πλέον. Άλλοι καιροί ζυγώνουν πια – και άλλα ήθη…

Κατοχικό έτος 2. Θυμήθηκα τώρα που τέτοιες μέρες πριν από λίγα χρόνια κατέθετα – στην ίδια ακριβώς σελίδα – κάποια πικρά σχόλια για το πραγματικό (και τόσο τραγικά ξεχασμένο) νόημα των Χριστουγέννων. Πικρά σχόλια για την ανόητη φενάκη των ρεβεγιόν, για τη μάταιη και κούφια λάμψη στα φωταγωγημένα μπαλκόνια, για την κενότητα στις ευχές, για τον φαεινόσχημο ζόφο των απηνώς συνευαζόντων. Πικρά σχόλια για μια γιορτή που εδώ και πολλά χρόνια κατάντησε πλέον ανέορτη. Νεκρή και άλογη, χωρίς τον Λόγο. Κενή, δίχως τον Κενωθέντα…

Κατοχικό έτος 2. Κι όχι ότι όλα αυτά έχουν πια βέβαια πάψει να ισχύουν. Μα δεν ξέρω πλέον πώς θα είναι καν φέτος οι ρεβεγιόν, ούτε ξέρω πόση περίσσια θλίψη θα κρύβουν μέσα τους των μπαλκονιών τα εόρτια λαμπιόνια. Ίσως τόση, όση ακριβώς θα εμφορεί τα βλέμματα των απολυμένων, τις σκονισμένες τζαμαρίες των μαγαζιών που κλείνουν, τα χαμένα όνειρα αυτών που καταστρέφονται. Βαριά, πανσθενουργός η κατάθλιψη απλώνεται παντού και συναντά μονάχα την απτή αχλύ της αποδυσπέτησης. Κι όταν κάποτε υποχωρεί η ατονία της απόγνωσης – μέσα σ’ αυτή τη μαζικώς εξαπλούμενη στην υπό κατοχή πατρίδα και κοινωνιολογικώς ιδιάζουσα,  νεοφανή διπολική διαταραχή – ένα μόνο πράγμα πια την αναπληρώνει. Η έκρηξη της οργής. Που σαν καταλαγιάζει βέβαια, γίνεται και πάλι ατονία…

Κατοχικό έτος 2. Η Παρθένος σήμερον εν σπηλαίω έρχεται αποτεκείν απορρήτως τον προαιώνιον Λόγον. Και την ίδια ώρα, κάποιοι υιοί της Απωλείας εν αδύτοις συνευρίσκονται αποτεκείν (απορρήτως και αυτοί) τα ζοφοπνεμένα τους σχέδια για την εξόντωση των λαών και για την επιβολή της παγκόσμιας κυριαρχίας. Τα όργανά τους είναι εδώ. Δουλικοί υπηρέτες, τυφλά και άθλια υποχείρια, που φορούν συστημικούς μανδύες εικονικής νομιμότητας και στα χέρια τους κραδαίνουν πρωτόφαντα όπλα καταστροφής: φόρους, συμβάσεις, χαράτσια, πρόστιμα, νέες συμβάσεις, έγγραφα που υποθηκεύουν και διαλύουν χώρες ολόκληρες, που καταλύουν το παρόν και το μέλλον ολόκληρων λαών. Όπλα εξουθένωσης, μέσα καταρράκωσης, όργανα καταισχύνης. Είναι όλοι τους εδώ ολόγυρα κι ακόμη μας παραπλανούν, ακόμη τους ανεχόμαστε. Κι ούτε μπορεί κανείς να πει πότε (και αν) αυτή η κόλαση θα πάρει τέλος…

Σωτήριο έτος 2011, κατοχικό έτος 2. Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει. Κι εσύ ν’ ακροβατείς ανάμεσα στην άρρητη ωραιότητα του Γλυκασμού των αγγέλων και στον αφόρητο αποτροπιασμό των καθαρμάτων. Ν’ ακροβατείς ανάμεσα στη ζήδωρη γαλήνη του σπηλαίου, εν ω ανεκλήθη ο Αχώρητος, και στην αχαλίνωτη οργή για τα μιάσματα που κατάστρεψαν μεθοδικά εδώ και δεκαετίες τον τόπο σου υλικά και πνευματικά και που τώρα εντέλει τον ξεπουλάνε πλέον κι από πάνω ανερυθρίαστα. Και να συνεχίζεις να ακροβατείς και να βουλιάζεις σ’ αυτήν την ψυχοφθόρα λύμη και να μη μπορείς ούτε κάτι μέρες άγιες σαν κι αυτές να ξεχαστείς λίγο, να πάψει για λίγο έστω η ψυχή σου να δηλητηριάζεται απ’ αυτή την απερινόητη δυσωδία. Μα πώς μας κατάντησαν έτσι; Πώς (τους αφήσαμε και) μας κατάντησαν έτσι;

Κατοχικό έτος 2. Τελευταίες μέρες της Πομπηίας. Να ’ναι ωστόσο άραγε – λες, απ’ την άλλη – η ευκαιρία γι’ αυτόν τον λαό τον αμνησιακό και μπερδεμένο; Η ευκαιρία για να ξανάβρει μέσα απ’ τη φτώχεια και την κατάρρευση το ίσο του, κείνο το συνάμφω υψιπετές και χοϊκό ισοκράτημα του προαιώνιού του Τρόπου, κείνη την επί πτερύγων ανέμων άναρχη περπατηξιά του, που του την κολόβωσαν και την ευνούχισαν μερικές δεκαετίες εκσυγχρονιστικής χυδαιότητας και υλόφρονης εξηλιθίωσης; Να ’ναι θεόθεν δοκιμασία για τα χάλια μας, επιτίμιο άξιο και δίκαιο για τον εθελούσιο εκτροχιασμό μας προς τρόπους αλλότριους κι απατηλούς;

Χαραυγή κατοχικού έτους 3. Μακάρι να ’ναι πράγματι τέτοια δοκιμασία. Γιατί αυτό από μόνο του κρύβει μέσα του ελπίδα καταφανή, ελπίδα ότι ίσως έρθουμε πάλι κάποια στιγμή στα συγκαλά μας και ανανήψουμε. Κι αν δεν είναι το Τέλος, αλλά μια άγρια μπόρα απλώς, τότε θα ξαναβγεί κάποια στιγμή κι ο ήλιος. Ναι, αυτή είναι η ελπίδα – η μόνη άλλωστε που μας απέμεινε. Ου πεποίθαμεν επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία. Καιρός δεν ήταν πλέον άλλωστε;

Σωτήριο έτος 2011, κατοχικό έτος 2. Τελευταίες μέρες της Πομπηίας. Νέοι καιροί, άγριοι και δύσβατοι, ζυγώνουν. Καιροί οργής και θλίψης και οδύνης. Μα υπάρχει και κάτι που φεγγίζει μες στο σκότος, κάτι παυσίλυπον. Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, αδέρφια. Καλά Χριστούγεννα, ομογάλακτοι και συνοδοιπορούντες. Έτσι μόνο εξάλλου μπορούμε (κι αξίζει) να προχωρήσουμε πια. Στηρίζοντες εαυτούς και αλλήλους και αλλήλων τα βάρη βαστάζοντες. Στη χορεία της παρέας, στη συγχορεία της κοινότητας. Όλοι μαζί στα μετερίζια μας, γρηγορούντες κι ανυπότακτοι, μέχρι να ξαναβγεί ο ήλιος. Ο εκ Παρθένου τεχθείς είη μεθ’ ημών. Καλά Χριστούγεννα, ομότροποι, και καλή λευτεριά…
Ν.Δαπέργολας

none

Στίς 9 Δεκεμβρίου στήν Ἀλεξανδρούπολη διοργανώθηκε ἡμερίδα μέ θέμα τίς «Ἐλεύθερες Οἰκονομικές Ζῶνες» (ΕΟΖ), πού πολύ συζητοῦνται ἐσχάτως. Εἶναι τό θέμα πού προωθεῖ ἐπίμονα στή Θράκη τό Φόρουμ τῆς κ. Καραγιάννη, δείχνει νά ἐνδιαφέρει σφόδρα τούς Γερμανούς καί ἤμασταν οἱ πρῶτοι πού ἐπισημάναμε δημοσίως τούς ἐνδεχόμενους κινδύνους καί τά εὔλογα ἐρωτηματικά πού γεννῶνται. Συνεχίζουμε νά εἴμαστε ἀνήσυχοι γιά τό μέλλον, παρά τήν ἡμερίδα, ἤ μᾶλλον ἰδίως μετά τήν ἡμερίδα.

Κατ’ ἀρχάς κρίνουμε θετική τήν προχθεσινή τοποθέτηση τοῦ Περιφερειάρχη Ἀνατ. Μακεδονίας – Θράκης Ἄρη Γιαννακίδη γιά τό θέμα, πού συνοψίζεται στά κάτωθι:Σύμφωνα μέ τόν στρατηγικό ἀναπτυξιακό σχεδιασμό τῆς Περιφέρειας, ὁ τόπος ἔχει προοπτική ὡς Κέντρο μεταφορῶν καί διαμετακόμισης ἀγαθῶν, ἄρα οἱ ἀναπτυξιακές πρωτοβουλίες θά πρέπει νά ἐναρμονίζονται μέ αὐτήν. Ὅλα πρέπει νά γίνουν ἀπολύτως διαφανῶς καί νά ἀποφασίσει τελικά ἡ τοπική κοινωνία διά τοῦ Περιφερειακοῦ Συμβουλίου. Δέν μπορεῖ ἡ ὅποια ρύθμιση νά ἀφορᾶ μόνο τή Θράκη (χωρίς Καβάλα-Δράμα). Δέν θά γίνει δεκτή καμμία ἀνατροπή τῶν ἐργασιακῶν κεκτημένων καί θά προστατευτεῖ ἡ περιβαλλοντική ἀειφορία.  Ὅλα τοῦτα εἶναι καλά ἀλλά εἶναι ἁπλῶς λόγια. ἐλπίζουμε νά ἀποδειχθεῖ ὅτι ἰσχύουν καί στήν πράξη, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα.

Μία ἀπρόσμενη παρέμβαση ἦταν αὐτή τοῦ Νίκου Παπανδρέου, τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ ΓΑΠ, ὁ ὁποῖος στό τεῦχος Δεκεμβρίου 2011 τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιθεώρησης, κάτω ἀπό τόν τίτλο «Εἰδική Οἰκονομική Ζώνη, ἡ ἀπάντηση στήν ὑπερφορολόγηση» γράφει: «Ἡ Κυβέρνηση προτίθεται νά ἐρευνήσει τό πλαίσιο γιά μιά Ζώνη, πού θά χαρακτηρίζεται ἀπό δραστική μείωση φορολογικῶν συντελεστῶν γιά τίς ἐπιχειρήσεις οἱ ὁποῖες ἐπενδύουν ἤ λειτουργοῦν ἐκεῖ (…) Οἱ Ζῶνες μποροῦν νά λειτουργήσουν, σύμφωνα μέ τίς Συνθῆκες τῆς ΕΕ, ὄχι ὅπου νά ’ναι, ἀλλά σέ συνοριακές περιοχές, ἐκεῖ ὅπου οἱ γείτονες δημιουργοῦν συνθῆκες ἀθέμιτου ἀνταγωνισμοῦ. Ἤδη φορεῖς ἀπό τή Θράκη, μέ πρωτοβουλία τοῦ Ἐμπορικοῦ της Ἐπιμελητηρίου καί μέ ἐπικεφαλῆς τήν Κατερίνα Καραγιάννη, ἔχουν καταθέσει συγκεκριμένες προ-τάσεις…» Μάλιστα ὁ Ν.Π. προτείνει «νά δημιουργηθεῖ μία ἀνεξάρτητη διοικητική Ἀρχή, ἀποκλειστικά γιά τήν Εἰδική Οἰκονομική Ζώνη», γιά τή δουλειά πού σήμερα κάνει ἡ Γραμματεία Στρατηγικῶν Ἐπενδύσεων (ἐπικεφαλῆς ὁ ἐξόχως πρόθυμος Π. Σελέκος).

Τέλος, ἄς σημειωθεῖ ὅτι στήν ἡμερίδα ὁ μέν ὑπουργός Ἀνάπτυξης ἔδειξε συγκρατημένος ἀλλά ἄλλοι ἦταν ἄκρως θετικοί: π.χ. ὁ Χάνς Μπέεγκ (πού μᾶς κάλεσε καί νά φύγουμε οἰκειοθελῶς ἀπό τό εὐρώ) ἀλλά καί ὁ …Τοῦρκος Πρόξενος Κομοτηνῆς Μ. Σάρνιτς!

none

Με ψήφους 15 – 1 το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έκανε δεκτή την προσφυγή της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας, κρίνοντας ότι η Αθήνα παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία, όταν προέβαλε αντίρρηση στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, τον Απρίλιο του 2008, στην πρόσκληση ένταξης των Σκοπίων στη Συμμαχία. Παράλληλα απέρριψε τα άλλα αιτήματα της ΠΓΔΜ, για επιβολή μελλοντικών μέτρων από το Δικαστήριο. Είχε προηγηθεί η απόφαση του δικαστηρίου (με ψήφους 14-2) ότι είναι αρμόδιο για να εξετάσει την προ τριετίας κατατεθείσα προσφυγή των Ψευτομακεδόνων.

Read the rest of this entry…

none

Μέ τό παρόν φῦλλο (Νο 333) ἀποχαιρετοῦμε τό 2011. Μιά χρονιά τραγική, ἐάν τή συγκρίνουμε μέ τίς προηγούμενες, ἀνεκτή ὅμως ἄν τήν παραβάλουμε μέ τίς …ἐρχόμενες. Οἱ χειρότερες προφητεῖες γιά τό μέλλον τῆς χώρας (καί ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας) βρίσκονται λίγο πρίν τήν ἐπαλήθευσή τους καί καλό εἶναι νά τό ἔχουμε κατά νοῦ. ὄχι γιά νά ἀπελπιζόμαστε ἀλλά χάριν ἑνός ἐνσυνείδητου βίου.

Read the rest of this entry…

5 com

     Επειδή ίσως κάποιοι συμπολίτες μας να επηρεάστηκαν από το πανηγυρικό κλίμα που εμφορεί εσχάτως τα περισσότερα ΜΜΕ, αλλά και τις δηλώσεις των τοπικών μας καθεστωτικών εξαπτέρυγων, που περίπου έσπευσαν να αναγάγουν τη νέα κυβέρνηση Παπαδήμου σε ύστατη ελπίδα για τον τόπο…

     Επειδή ενδεχομένως να μην τους ενόχλησε το άθλιο θέατρο που παίχτηκε στις πλάτες μας για να βιαστεί βάναυσα η λαϊκή βούληση (η οποία απαιτούσε πια αναφανδόν να ξωπεταχτεί στον Καιάδα ο πασοκικός κυβερνητικός εσμός) και να μας φορεθεί στον σβέρκο ένα έκτρωμα, που ονοματίστηκε μάλιστα «κυβέρνηση» μέσω μιας ακόμη κραυγαλέας συνταγματικής εκτροπής…

     Επειδή περαιτέρω ίσως και να ξεγελάστηκαν από την απομάκρυνση του κωμικοτραγικού εντολοδόχου, που παρίστανε τον πρωθυπουργό της αποικίας, και να πίστεψαν πως ενδέχεται πλέον να μας…σώσουν οι υπόλοιποι, δηλαδή ο ίδιος ακριβώς ελεεινός συρφετός που μας κατάντησε εδώ, εμπλουτισμένος μάλιστα και από τα λαμόγια της γαλάζιας λοιμικής, αλλά και από το ανεμομάζωμα του πατριδοκάπηλου αριβίστα…

     Επειδή τέλος ίσως κάποιοι να περιμένουν…σωτηρίες και από ένα σεσημασμένο όργανο της πλουτοκρατίας και των ξένων τραπεζιτικών μεγαλονταβατζήδων, ξεχνώντας τον σκοτεινό ρόλο που παίζει εδώ και χρόνια, ως άνθρωπος της Goldman Sachs, ως αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, αλλά και παλαιότερα ως συνεργάτης του ανεκδιήγητου Σημίτη (και πρωτεργάτης των παραποιήσεων, με τις οποίες μάς έβαλαν στην ευρωζώνη)…

     Εμείς – ως αδέσποτη ομάδα σκεπτόμενων πολιτών – σκεφτήκαμε απλά να τους υπενθυμίσουμε την (εξίσου) απλή αλήθεια: Όχι μόνο δεν άλλαξε κάτι προς το καλύτερο, αλλά είμαστε σήμερα ακόμη πιο βαθιά μέσα στην κινούμενη άμμο. Εκεί που ο παραπαίων κυβερνητικός θίασος κατέρρεε υπό το βάρος της λαϊκής κατακραυγής, τώρα πια βρισκόμαστε υπό την μπότα μιας σαφώς ισχυρότερης κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Και αυτή βέβαια σχηματίστηκε μ’ ένα απροκάλυπτα δεδηλωμένο σκοπό: την εξασφάλιση της δανειακής σύμβασης και του νέου μνημονίου, με τα οποία απλούστατα θα εκποιηθεί ο δημόσιος πλούτος της χώρας, θα ξεπουληθεί η εθνική μας κυριαρχία, θα κατακρεουργηθεί οικονομικά ο λαός μας και – με δυο λόγια – θα μπει η οριστική ταφόπλακα στο μέλλον μας.

     Και μόνο μία θετική εξέλιξη είχαμε μέσα απ’ όλα αυτά: τα αποκαλυπτήρια δηλαδή αφ’ ενός για τη θλιβερή ΝΔ (που όσοι την συγκατέλεγαν ακόμη στις…αντιμνημονιακές δυνάμεις, θα πρέπει πια να κατάλαβαν τι ακριβώς τρέχει με τον άλλο συνέταιρο του δικομματισμού) και αφ’ ετέρου βέβαια για την απερίγραπτη μάζωξη του εθνοκάπηλου καιροσκόπου (για τον πανάθλιο – εξαρχής – ρόλο του οποίου ως θιασώτη της μνημονιακής κατοχής έπεσαν πλέον, ευτυχώς, όλες οι μάσκες)…

     Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς απλώς ξαναδηλώνουμε αυτό που έχουμε ήδη πολλές φορές προτάξει ως «Σπάρτακος». Ποιος μπορεί να στηρίζει πλέον την παραμικρή ελπίδα σε οποιονδήποτε από τους πόλους της ξοφλημένης κομματοκρατίας, σε όλους αυτούς τους δυσώδεις μηχανισμούς που νοιάζονται μόνο για το υλικό συμφέρον τους και την (ατιμώρητη) ανακύκληση των ανομιών τους; Οι μέρες τους είναι πια μετρημένες. Όσο για μας, εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε πόλεμο. Μπορεί το καθεστώς να πήρε νέα ανάσα ζωής (το γνωρίζαμε άλλωστε ότι το σύστημα δεν είναι τόσο απλό να καταρρεύσει), εμείς ωστόσο θα παραμείνουμε εδώ, σε ορκισμένο ανένδοτο, απέναντι και στη νέα (τρικομματική) κυβερνητική συμμορία. Και θα πολεμάμε, μαζί με όλες τις απελευθερωτικές δυνάμεις που αρχίζουν να διαμορφώνονται στην υπό κατοχή πατρίδα μας, μέχρι να τους στείλουμε ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ εκεί που πραγματικά τους αξίζει:  ΣΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ!

                                                                                                                                                                                 ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

                                                                                                                                                                                Παράταξη πολιτών

none
Ο σύλλογος των ΕΠΑΘιτών δασκάλων Ροδόπης - Έβρου απέκτησε προσφάτως (2-11-2011) νέο πρόεδρο. Πρόκειται για τον Ιµπραήµ Μεµέτ, ο οποίος διαδέχτηκε τον Μεχµέτ Ντερντιµάν που παραιτήθηκε διαµαρτυρόµενος για την υπηρεσιακή κρίση που του στέρησε την διευθυντική θέση (και το συνοδευτικό επίδοµα…) στο χωριό Λύκειο της Ροδόπης.
Ο κ. Ιµπραήµ Μεµέτ, ασχέτως καταγωγής, θρησκείας κτλ, δεν παύει να είναι ένας εκπαιδευτικός λειτουργός στην Ελλάδα και αµοίβεται αδρότατα από το ελληνικό κράτος. Και µάλιστα στο εξής θα εκπροσωπεί κι ένα σύνολο εκατοντάδων άλλων δασκάλων που ανατρέφουν την µειονοτική νεολαία της Θράκης για να ζήσει στη χώρα αυτή, υποθέτουµε. Με αυτές τις κοινότυπες σκέψεις κατά νου, πώς µπορείς να κρίνεις το υλικό που έχει αναρτηµένο στην προσωπική του σελίδα στο facebook; Δεν χρειάζεται καν να γνωρίζεις τουρκικά, για να αντιληφθείς ότι εδώ είναι διάχυτο ένα καθαρά φασιστικό πνεύµα, τύπου «Γκρίζων Λύκων»: Παντού η σηµαία της «ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης», ευχές για «ευτυχισµένη 30η Αυγούστου» – ηµέρα της Μικρασιατικής Καταστροφής - µε τα µούτρα του γενοκτόνου Κεµάλ, τεράστιες τούρκικες σηµαίες µε συνθήµατα υπέρ του τουρκικού Στρατού και των «ηρώων» του (δηλαδή όσων σκοτώθηκαν από Κούρδους αντάρτες κτλ), και παρακάτω ένα κοριτσάκι να φιλάει τη σηµαία της θρακικής ανεξαρτησίας, µε φόντο την ηµισέληνο!

Η προκλητική αυτή περίπτωση (που δεν είναι δυστυχώς και µοναδική) θέτει ένα γενικότερο ζήτηµα για τα όρια της συνείδησης και της δηµόσιας έκφρασης ενός εκπαιδευτικού. Είναι δυνατόν να δεχόµαστε αυτό το ήθος και αυτή την πολιτική κουλτούρα ως απλό «δικαίωµα» του κάθε δασκάλου; Είναι δυνατόν η ελληνική πολιτεία να δέχεται (και να πληρώνει) όχι µόνο ως δάσκαλο αλλά και ως εκπρόσωπο όλων των µειονοτικών δασκάλων έναν ορκισµένο εχθρό της, που δεν διστάζει να διαδηλώνει την ταύτισή του µε τα φανατικότερα στοιχεία της άλλης πλευράς; Το ερώτηµα είναι γενικό και αφορά πολλές περιπτώσεις, πέραν της αναφερθείσας: υπάρχει τελικά κάποιο όριο στην συλλογική µας αναξιοπρέπεια, ναι ή όχι;

 

none


ΕΞΩ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΘΡΑΚΗ
ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΤΩΡΑ!



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Τουρκικά Νέα
Ο τουρκόφωνος τύπος στη Θράκη και στον Κόσμο


Παρατηρητήριο Μέτε
Τα νέα του ψευδομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μέτε


Ένα Καράβι Για Τη Γάζα | ShipToGaza.gr
Ενα Καράβι Για Τη Γάζα



Σχετικά...

Αρθρογραφία

Μόνιμες στήλες

ΑΡΧΕΙΟ

Λέξεις

Επισκέπτες

free counters