Τό περασμένο Σάββατο 28/9/13 ὁ Δῆμος Κομοτηνῆς καί ἡ Ἀναπτυξιακή (του) ΑΕ «Κ. Καραθεοδωρῆ» ὀργάνωσε συνέδριο μέ θέμα: «Ἀειφόρος Ποιοτική Ἀνάπτυξη τοῦ Κοινοῦ Τουριστικοῦ Προϊόντος τῆς Διασυνοριακῆς Περιοχῆς – τό παράδειγμα τοῦ Δήμου Κομοτηνῆς».

Ὁ βαρύγδουπος τίτλος ἔκρυβε ὅ,τι συνήθως: ἕνα εὐρωπαϊκό πρόγραμμα («Εὐρωπαϊκή Ἐδαφική Συνεργασία Ἑλλάδα – Βουλγαρία 2007-2013») καί τό ὁριστικό διαζύγιο πολιτικῆς ρητορείας καί καθημερινῆς πραγματικότητας. Σημειώνω ὅτι τό ἔργο εἶχε τόν τίτλο «Καινοτόμο καί Περιβαλλοντικά Φιλικό Δίκτυο γιά τήν Ἀνάπτυξη καί Προώθηση τῆς Ἐπιχειρηματικότητας» / Green Spots. Χάρη δέ σ’ αὐτό, θά ἀποκτήσουμε λέει καί δύο infokiosks στήν Κομοτηνή, μᾶλλον κάτι σάν αὐτά πού κείτονται νεκρά ἀπό χρόνια στήν κεντρική μας πλατεία.

Διαβάζω πώς τό συνέδριο «στόχευε στήν εὐαισθητοποίηση τοῦ κοινοῦ τῆς Ροδόπης σέ θέματα πού ἀφοροῦν τόν Ἀειφόρο Τουρισμό κτλ κτλ». Πραγματικά χρειάζεται ΠΟΛΥ ΘΡΑΣΣΟΣ γιά νά παριστάνεις τόν/τήν ἁρμόδιο/α τουρισμοῦ καί νά μιλᾶς γιά «στρατηγικό σχεδιασμό τοῦ δήμου», ὅταν εἶσαι τό ἀπόλυτο ΜΗΔΕΝ, ὅταν ἀφήνεις τό πᾶν νά καταρρέει, ὅταν ἀνοίγει διασυνοριακή δίοδος καί δέν κάνεις τίποτε πέρα ἀπό τό νά ἀσχολεῖσαι μέ τό ξεκοκκάλισμα εὐρωπαϊκῶν προγραμμάτων. Τόσο γιά τήν πρόεδρο τῆς «Καραθεοδωρῆ» Ὄλγα Τσετινέ ὅσο καί γιά τόν πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς Τουρισμοῦ Στράτο Τσακιρίδη ἰσχύει ἀπολύτως ὅτι «στό σπίτι τοῦ κρεμασμένου δέν μιλᾶνε γιά σχοινί».

Δέν θά χρειαστεῖ µεγάλη ἐπιχειρηµατολογία γιά νά δείξουµε τήν πλήρη ἀνεπάρκεια καί τήν προκλητική ἀδιαφορία τοῦ δήµου καί ὅλων τῶν ἐµπλεκοµένων στό θέµα τῆς τουριστικῆς ἀνάπτυξης τοῦ τόπου µας. Ἀρκεῖ ἡ γνώση τῆς κατάστασης στό ἕνα καί µοναδικό καλοκαιρινό θέρετρο τοῦ δήµου, στό Φανάρι. Τό σηµεῖο δηλαδή στό ὁποῖο θά κατευθύνονται ἀπό τήν ἑπόµενη σεζόν χιλιάδες νέοι τουρίστες ἀπό τή Βουλγαρία.

Ξεκινῶ ἀπό τό βασικότερο πρόβληµα, τά κουνούπια. Μπορεῖ ἡ καταπολέµησή τους νά εἶναι θέµα τῆς Περιφέρειας ἀλλά δέν νοεῖται νά σχεδιάζεις ὁ,τιδήποτε µέ ΤΕΤΟΙΟ ζήτηµα κουνουπιῶν. Κι ἄν πρέπει νά κρεµάσουν κάποιους τῆς Περιφέρειας γιά τήν οἰκτρή διαχείριση τοῦ θέµατος, ὁ ἁρµόδιος δήµαρχος φέρει ἀναπόδραστα εὐθῦνες καί θά πάει ὡς συνεργός. Ἤδη ἐπαγγελµατίες τῆς περιοχῆς σχεδιάζουν ἀγωγή κατά τῶν ἁρµοδίων γιά διαφυγόντα κέρδη, ἀφοῦ µεσούσης τῆς τουριστικῆς περιόδου καταστήµατα παρέµεναν κλειστά λόγῳ κουνουπιῶν!

Δεύτερο πρόβληµα τό νερό. Φέτος ἴσως ἦταν ἡ πρώτη χρονιά πού δέν ἔγιναν µεγάλες διακοπές νεροῦ ἀλλά πάλι ἀνακοινώθηκε µία (γιά ἀποκατάσταση βλάβης) πού ὅµως µετά τίς ἀπειλές τῶν ντόπιων γιά ἔννοµα µέσα δέν ἔγινε. Τελικά λύθηκε τό πρόβληµα τῆς ὕδρευσης τοῦ Φαναρίου ἤ ὄχι;

Τρίτο πρόβληµα ἡ ἀπουσία βιολογικοῦ καθαρισµοῦ. Ἐνῶ ἔχει ἀνακοινωθεῖ πώς ἕνα κονδύλιο 3 ἑκατ. εὐρώ ἔχει ἐγκριθεῖ, ἡ κατάσταση παραµένει στίς ἐκκενώσεις βόθρων, τίς ἀπολύτως ἀσύµβατα µέ κάθε ἔννοια τουρισµοῦ. Πότε θά προχωρήσει;

Τέταρτο πρόβληµα ἡ ἀπουσία τῶν παραλιακῶν καταστηµάτων (beach bar), πού φέτος µπαλώθηκε µέ τρόπο πρόχειρο καί σέ χρόνο ἄκαιρο. Εἴχαµε τότε περιγράψει πῶς οἱ ὅροι τῆς δηµοπρασίας ἦταν ἀποτρεπτικοί καί ἡ ἐφαρµογή µετά ἔβγαλε πλῆθος προβληµάτων. Οὔτε ἡ ἔγκαιρη δηµοπρασία θά σώσει τήν κατάσταση τό 2014.

Πέµπτο πρόβληµα ἡ ἀκαθάριστη παραλία. Δέν µαζεύτηκαν τά φύκια καί ἔγινε πάρτυ ἀπό σκνίπες καί κουνούπια. Δέν καθαρίστηκαν οἱ πέτρες καί ἔµεινε ἡ παραλία σέ κακό χάλι. Γιατί; Χάλασε, λέει, τό µηχάνηµα καί τό συνεργεῖο ζητοῦσε µαζί καί τά παλιά χρεωστούµενα (10.000 εὐρώ) γιά νά τό φτιάξει. Ὁπότε…

Ἀλλά δέν ἦταν µόνο αὐτά γιά τά ὁποῖα θά ἀκούσουµε τίς δικαιολογίες µέ τήν ἀφραγκία. Ὑπάρχουν πράγµατα πού µποροῦν νά γίνουν καί µέ ἐλάχιστα ἤ καί καθόλου χρήµατα. Πῶς µπορεῖ νά εἶναι ὅλα τά φῶτα σβηστά, µέ µεγάλο κίνδυνο ἀτυχηµάτων (εἰδικά στήν εἴσοδο τοῦ χωριοῦ) καί ἀσφάλειας; Στόν δρόµο µεταξύ χωριοῦ καί κάµπινγκ, ὅταν ἔκλεινε τό βενζινάδικο ἦταν ἀδύνατον νά δεῖς τό βράδυ κατά ποῦ ἔπεφτε τό χωριό (ἔβλεπες ὅµως χιλιάδες ἄστρα, θά µοῦ πεῖς. Κι αὐτό σωστό. Λέτε ὁ δῆµος νά εἶναι ἐναντίον τῆς φωτορύπανσης;) Καί παράλληλα: κάδοι διαλυµένοι ἤ ἀνύπαρκτοι (µικροί καί µεγάλοι), καί ὅσοι ὑπῆρχαν ξεχείλιζαν – εἰδικά Παρασκευή καί Δευτέρα. Ὅσο γιά τήν ἀνακύκλωση, εἶναι σάν ἀνέκδοτο: ὅταν κάποιος ξενοδόχος τοῦ Φαναρίου ζήτησε κάδο ἀπό τήν δηµαρχία, τοῦ εἶπαν πώς εἶναι ἀσύµφορο νά ἔρχεται ὥς ἐκεῖ τό φορτηγό γιά νά µαζέψει τό περιεχόµενο. Θά µοῦ πεῖτε πάλι καλά, ἐπί Λίτσου εἶχε ἀκουστεῖ πώς ὁ δηµόσιος φωτισµός τοῦ Φαναρίου ἔβαζε µέσα τόν (τότε) δῆµο Αἰγείρου…

Καί πάντως ὅταν λές πώς δέν ἔχεις λεφτά γιά τίποτε, δέν δίνεις 15.000 εὐρώ γιά ἀλουµινένιες ὀµπρέλες παραλίας πού θά τίς παρατήσεις ἐκεῖ στό ἔλεος κάθε καιροῦ καί κάθε κλέφτη. Πόσες ἔχουν ἀποµείνει σήµερα σῶες καί ἀβλαβεῖς, στό τέλος τῆς πρώτης σεζόν, ἄς µᾶς ποῦν οἱ «ἁρµόδιοι»! Δύο; Τρεῖς;

Νά µιλήσουµε καί γιά τήν ἀπουσία ἀστυνόµευσης; Ναί, δέν εἶναι ἁρµοδιότητα τοῦ δήµου ἀλλά τί ἔκανε ἤ τί θά κάνει σχετικά;

Κλείνουµε µέ µία γενική παρατήρηση. Ὅ,τι τουριστική ὑποδοµή ἔχει ἀκόµα τό Φανάρι τήν ἀπέκτησε ἐπί δικτατορίας: ἀπό τόν δρόµο µέχρι τό κάµπινγκ καί ἀπό τήν πλάζ µέχρι τά µπαγκαλόουζ. Στά χρόνια τῆς δηµοκρατίας πού ἀκολούθησαν ὅλα σχεδόν διαλύθηκαν, ἀφοῦ ὄχι µόνο κανείς δέν πρόσθεσε κάτι ἀλλά οὔτε νά συντηρήσει τά ὑπάρχοντα κατάφερε. Ἄν ποῦµε νά ἀποτυπώσουµε τήν προϊούσα ἀποσύνθεση θέλουµε τρεῖς σελίδες. Αὐτή τή «δηµοκρατική» παράδοση τῆς ντροπῆς ἔρχεται σήµερα νά συνεχίσει ὁ δῆµος Κοµοτηνῆς, κι ἐνῶ τήν ἴδια στιγµή µᾶς ἀραδιάζει ξεδιάντροπα τίς πασοκιές περί «στρατηγικοῦ σχεδιασµοῦ», λές καί ζοῦµε ἀκόµη στό 2000…