Η βραδυά των εκλογών στη Θράκη είχε ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Η εκλογική τύχη του αδέσποτου «Σπάρτακου», που ως παράταξη πολιτών σχηματίστηκε δυό μήνες πριν τις εκλογές και πέτυχε ποσοστό 5,3% και μία έδρα (με τον Νεκτάριο Δαπέργολα) στο δημοτικό συμβούλιο της Κομοτηνής.
Ο χώρος βέβαια είχε συσπειρωθεί από χρόνια, με βάση τη δουλειά του «Αντιφωνητή» στην τοπική κοινωνία και με βάση την εκτίμηση που αυτή η τελευταία τρέφει για τα πρόσωπα που τον στελεχώνουν. Έτσι, με το ποσοστό αυτό, που μεταφράζεται σε 1723 ψήφους επί συνόλου 32.000, άφησε πίσω το ΚΚΕ, ενώ δεν απείχε και πολύ από τον αυτόνομο συνδυασμό των τουρκοφρόνων (8%) και της συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ-Μαρούδα (6,8%), χωρίς μάλιστα να έχει υποψηφίους εκτός πόλεως, πλην εξαιρέσεων. Χαρακτηριστικό ότι στην πόλη ο «Σπάρτακος» ήταν τρίτη δύναμη, με ποσοστό άνω του 7,5% ενώ στους οικισμούς εκτός πόλεως ήταν κάτω του 3%. Ας ληφθεί υπ’ όψιν ότι ο μειονοτικός πληθυσμός είναι το 33% του συνόλου, άρα – και με δεδομένη την αδυναμία μας στους τουρκόφρονες – επί των πλειονοτικών της πόλης είχαμε ένα ποσοστό άνω του 11%! Κι όλα αυτά με έναν προϋπολογισμό που ήταν αστείος και για μεμονωμένο υποψήφιο πρασινογάλαζου συνδυασμού!
Όπως και να έχει το πράγμα, αυτό που αποδείχτηκε είναι ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος στην τοπική κοινωνία για έναν χώρο πολιτικής έκφρασης πέρα από τα παρακμιακά δεδομένα. Ο «Σπάρτακος» μπήκε στη μάχη με άλλη ατζέντα, με προκλητικά συνθήματα, με πολιτικά ανορθόδοξη ορολογία και όχι μόνο επιβίωσε αλλά απέδειξε ότι αυτά χρειάζεται η Κομοτηνή και αυτά χρειάζεται και η χώρα. Είναι μια πολύ καλή μαγιά για το μέλλον που προδιαγράφεται μαύρο για όλους μας και ήδη φίλοι από την Ξάνθη και την Αλεξανδρούπολη ψάχνουν τρόπους μετάστασης του φαινομένου στις πόλεις τους. Η αρχή έγινε!