Μέ τήν τροµερή πυρπόληση τῆς Ἀττικῆς ἔχουµε ὅλοι ἀπελπιστεῖ καί πονέσει. Τό θέµα εἶναι ὅτι πέρα ἀπό τίς ἐτήσιες διαπιστώσεις καί τά στιγµιαῖα συναισθήµατα πρέπει κάποτε νά πᾶµε καί παραπέρα, ὀνοµάζοντας τίς αἰτίες καί τούς δράστες αὐτῶν τῶν φρικτῶν ἐγκληµάτων. Κι ἐπειδή γιά νά ἔχουµε ἐµπρησµούς πρέπει νά ὑπάρχουν καί ἐµπρηστές, ἄς σκεφτοῦµε ποιός θά εἶχε συµφέρον ἀπό τήν ἀποψίλωση τῆς Ἀττικῆς.

Ρυθμιστικό καί πυρκαγιές

Τόν περασμένο Ἀπρίλιο ὁ ὑπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιᾶς παρουσίασε τό Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Ἀθήνας – Ἀττικῆς. Πέρα ἀπό τά πολλά καί μεγάλα λόγια πού συνόδευσαν τήν παρουσίαση, μερικά στοιχεῖα τοῦ Σχεδίου εἶναι δεδομένα καί ἀμείλικτα: 250.000 στρέμματα θά μποῦνε στό σχέδιο πόλης καί ἡ Ἀττική θά μπορεῖ νά στεγάσει 8.000.000 κατοίκους! Ἡ ἐπέκταση πρός τήν ἀνατολική Ἀττική, μέ τήν γρήγορη νομιμοποίηση αὐθαρέτων ἀπό ἁρμόδια Ἐπιτροπή ἔδωσε, νομίζουμε, τό σύνθημα στούς κερδοσκόπους γῆς καί οἰκοδομῆς νά προχωρήσουν σέ ἐμπρησμούς.
Θυμίζουμε ὅτι ἤδη ἀπό τότε τό ΚΚΕ σχολίαζε: «…Στόν βωμό τῆς κερδοφορίας τῶν μονοπωλιακῶν ὁμίλων ἡ κυβέρνηση θυσιάζει τήν προστασία τοῦ περιβάλλοντος καί τῆς δημόσιας ὑγείας, τό λαϊκό εἰσόδημα, τή βελτίωση τῶν συνθηκῶν ζωῆς, τήν ἀσφαλή, γρήγορη καί φθηνή μετακίνηση τῶν κατοίκων. Ἀνοίγει τόν δρόμο γιά οἰκιστική ἐπέκταση…».
Πρός τά ποῦ θά ἐπεκτείνετο τό σχεδιαζόμενο Μητροπολιτικό Κέντρο; Τό Ρυθμιστικό προβλέπει γιά τήν ἀνατολική Ἀττική ὅτι «θά ἀποτελέσει τόν δεύτερο πόλο ἀνάπτυξης», δηλαδή θά συγκεντρώσει τήν περισσότερη οἰκονομική δραστηριότητα καί τίς διοικητικές ὑπηρεσίες. Ἠδη τό ἀεροδρόμιο καί ἡ Ἀττική Ὁδός ἔδειξαν πώς δέν μένει καί πολύς χῶρος πλέον γιά ἐξοχικά καί καλλιέργειες. Ἄν προστεθοῦν τά λιμάνια Λαυρίου καί Ραφήνας, ἡ προβλεπόμενη ἐπέκταση τοῦ Μετρό (220 χλμ καί 200 σταθμοί!), τό πρόσφατο σχέδιο Προεδρικοῦ Διατάγματος γιά τόν Ὑμηττό καί τό τελικό σχέδιο τῶν αὐτοκινητοδρόμων τῆς Ἀττικῆς, ἡ …πυρκαγιά ἤδη ἀχνοφαίνεται στό βάθος. Μιά πυρκαγιά πού δέν θά τήν σβήσει οὔτε τό δασολόγιο, οὔτε τά συστήματα ἔγκαιρης εἰδοποίησης, οὔτε ὁ καλύτερος συντονισμός, οὔτε κανένα ἀπό τά πολλά σωστά πλήν ἀνεπαρκῆ μέτρα πού προτείνονται.
Δυστυχῶς στή χώρα αὐτή τίποτε δέν φαίνεται νά βαδίζει σύμφωνα μέ τή σύνεση καί τήν αὐτοσυντήρηση. Ὅλα γίνονται παρανάλωμα μιᾶς λογικῆς «κονομάω ἐδῶ καί τώρα, αὔριο δέν ὑπάρχει», μιᾶς λογικῆς πού βρίσκεται στόν ἀντίποδα κάθε βιωσιμότητας, οἰκονομίας καί φιλοπατρίας. Ἡ ἀπληστία καί ἡ μυωπία τῶν «νταβατζήδων» καί τῶν πολιτικῶν τους ἐνεργούμενων ἀπό τή μία, ἡ ἀδιαφορία καί ἡ ἀμβλύνοια τῶν ὑπηκόων ἀπό τήν ἄλλη, ἔχουν φέρει τόν τόπο μας στό χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ καί δυστυχῶς τίποτε δέν δείχνει ἱκανό νά ἀποτρέψει τό τελευταῖο, μοιραῖο βῆμα μας…